Open The Door For The Badboy ✔

43.

Het was wel zo aardig dat hij gisteren voor me heeft gezorgd. Ik werd wakker in zijn trui én een makeuploos gezicht.

'Bedankt.' mompel ik. Hij kijkt me vanonder zijn lange wimpers aan. Zijn ene mondhoek trekt omhoog. 'Jij ook bedankt.'

'Omdat?' Nieuwsgierig buig ik een stuk naar voren. Hij wilt wat zeggen, maar houd dan weer zijn mond. 'Niets. Laat ook maar.'

'Trouwens, jullie ouders hebben gebeld.' begint Sandra. Easton en ik kijken allebei tegelijkertijd naar Sandra. 'Ze komen over een week weer terug.' Enthousiast staart ze ons aan.

Synchroon kijken Easton en ik weer naar elkaar. We denken allebei precies hetzelfde: fuck.

Nog een week met elkaar. Net nadat alles weer goed is.

Nou, Easton woont naast me. Het is niet zo dat ik hem nooit meer zie of zo. Het zou alleen jammer zijn als we niet meer bij elkaar konden zijn 's nachts. Mijn vader zou daar ten eerste sowieso bezwaar mee hebben.

'Ik moet naar mijn kamer.' zeg ik haastig. Ik sta zo snel op, dat mijn stoel onhandig naar achter valt. 'Ik ook.' kucht Easton. Sandra blijft verbaasd achter.

Eenmaal in mijn kamer sla ik de deur achter me dicht. Ik moet me omkleden. Ik draag nog steeds enkel alleen een badjas.

Hierna moet ik Easton spreken. We hebben het nog steeds niet echt over gisteren gehad, of überhaupt over het geval dat onze ouders véél eerder terugkomen. Het was eerst 7 weken, waarom nu opeens 3 weken?

Mijn deur vliegt plotseling open. Ik draag alleen een onderbroek, ik was bezig met mijn bh.

'Easton!' roep ik. 'Shit, sorry. Ik wist het niet.' Hij heeft zijn ogen stijf dichtgedaan.

Na het klikje van mijn bh-sluiting zeg ik dat hij weer mag kijken. Hij heeft duidelijk moeite met alleen in mijn ogen kijken.

'Ik weet dat jij precies hetzelfde dacht als ik daarnet.' begint hij. 'Doe als eerste mijn deur dicht.' beveel ik. Hij gehoorzaamt en doet wat ik van hem vraag.

Soepel trek ik een oversized shirt aan en plof dan neer op bed.

'Dat klopt. Ik weet alleen niet wat ik van deze situatie moet denken.' geef ik toe. 'Het is jammer en zo, maar ik blijf je hierna gewoon zien. Je woont naast me, Easton.'

Hij zucht lang en diep. 'Je hebt gelijk. Er hangt gewoon nog steeds spanning van gisteren in de lucht, dus ik dacht dat alles dan voorbij zou zijn.' biecht Easton op.

'Over gisteren gesproken, en de hele week daarvoor...' Mijn hele hoofd vult zich weer met gedachtes. Met mijn wijsvinger en duim, houd ik mijn neusbrug vast.

'Het was stressvol, en deprimerend, en zwaar, maar we zijn er al doorheen.' maakt Easton het af. Hij gaat naast me zitten en kijkt me met die Atlantische Oceaan-blauwe ogen aan. Hij glimlacht. 'Toch?'

Dan raak ik mijn zelfcontrole kwijt.

Ik druk mijn mond op de zijne en duw hem het bed in. Easton zoent meteen terug en houdt mijn taille vast met zijn handen. Na een vurig moment, open ik mijn mond een stukje voor toestemming. Easton accepteert het gulzig.

Een tongspel later trekt Easton zich terug om wat te zeggen, maar ik weiger. 'Niet praten.' fluister ik. Tot mijn verbazing draait Easton ons om, zodat hij boven mij ligt. Verleidelijk streelt Easton met zijn hand over mijn bovenbeen en dan langzamerhand de binnenkant, zonder mijn lippen alleen te laten.

Voor een halve seconde laat hij me los om zijn shirt uit te trekken, vervolgens de mijne. Met mijn vingers stippel ik een route uit op zijn borst. Zijn huid voelt warm aan.

Easton trekt zijn wenkbrauwen op. Net wanneer ik ja wil knikken, gaat de deur open.

Ik slaak een kreet en laat Easton los. Easton bedekt me met zijn lichaam. Geschrokken kijken we naar Sandra in de deuropening.

'Dit bewijst waarom jullie net niet blij waren over het nieuws.' zegt ze afkeurend, maar op een sarcastische manier. Easton lacht kort en een tikkeltje nerveus.

'Ik kwam om te zeggen dat Lena er is.' Ze wandelt weer weg. Easton staat gelijk op om zijn shirt aan te trekken en ik doe hetzelfde, maar dan met een broek erbij.

'Ik zie je later.' zegt Easton kort voordat hij mijn kamer uitloopt. Twee minuutjes daarna slentert Lena mijn kamer binnen.

'Hoi.' begint ze. 'Hi.' Nonchalant ga ik op de bank zitten.

'Sorry voor mijn kutgedrag gisteren.' Ze valt gelijk met de deur in huis. 'Ik was gewoon pissig en boos, het spijt me dat alles zo plotseling was en zo. Ik ben gewoon zo kwaad, omdat...' Ik zie dat ze er duidelijk moeite mee heeft om het te zeggen.

'... ik je fucking leuk vind, Jordan. En ik weet dat jij helemaal niet hetzelfde voelt.'

Shit. Dat... dat wist ik niet. Ik had het ook totaal niet verwacht. Fuck.

Ze merkt mijn verbaasde blik op. 'Het is niet erg. We kunnen er niet zelf voor zorgen op wie we verliefd worden.' glimlacht ze pijnlijk. Ik omhels haar stevig, en dat verrast haar.

'Bedankt dat je het begrijpt. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Lena, ik vind je ook echt super leuk, maar niet op die manier.' vertel ik. Ze knikt. 'Het spijt me, Jordan.' Ze staat op het punt om te huilen.

'Niet zeggen. Het is niet jouw schuld.' stel ik haar gerust. We knuffelen nog een paar seconden voordat ze zich los trekt.

'En, hoe zit het met Easton?' glimlacht ze. Ik wil haar net alles vertellen, wanneer Sandra opeens binnenstormt.

'Jordan, ik... ik weet...' Ze hijgt heftig, alsof ze binnen 10 seconden de trap is opgerend. 'Ik weet dat dit niet mijn zaken zijn, maar... Easton staat bij de deur met een meisje, en hij doet niet alsof het alleen maar een vriendin is.'

Mijn ogen worden groot. Hoe durft hij dat te doen in mijn huis? Hoe bedoelt ze "niet alsof het een vriendin is"?

Ik storm mijn kamer uit. Lena en Sandra zitten me op de hielen. Terwijl ik van de trap af dender naar de voordeur, hoor ik gedempte stemmen, eentje van Easton en een andere van duidelijk een meisje.

Aangekomen in de grote hal, staat Easton voor de deur. Ik kuch expres luidkeels. Hij draait zich gelijk geschrokken om. Een meisje met dezelfde kleur haar en dezelfde kleur ogen als Easton kijkt precies hetzelfde terug. Ze heeft twee grote koffers achter zich.

'Wie is dat?'