Taking the easy way (FiNiShEd)

Hoofdstuk 29

Pov Alexander

'Ik weet dat je een straatvechter bent.'

Mijn adem stokte in mijn keel en mijn mond werd droog. Even had ik het gevoel dat ik flauw ging vallen. Maar dat gevoel verdwijnt al snel. Eigenlijk begin ik eerder in paniek te raken. Dit alles had ik juist moeten voorkomen. Ik had het beloofd aan mam, en vader. Kans om te reageren krijg ik niet, want Audrey neemt het woord.

'Maar ik weet zeker dat dit niet het enige is, Alex. Omdat jij een straatvechter bent hoefde je toch niet te verhuizen naar Miami en te doen alsof ik nooit een broer heb gehad? Hoe kan ik het vergeten zijn? En wat is er verdomme met Mam en Pap gebeurd?' Ik zie dat ze haar best doet om kalm te blijven, en niet in mijn gezicht te schreeuwen. Maar ik denk dat ze dat alsnog gaat doen, als ik haar geen antwoorden kan geven.

'Nou?' zegt ze al wat harder. Hier was ik dus bang voor. Ik kan niet liegen tegen mijn bloedeigen zusje die ik al meer dan 10 jaar niet heb gezien. Maar ik kan haar ook niet de waarheid vertellen, ik wil haar niet in gevaar brengen. Austin kijkt me vanachter Audrey afwachtend aan. Zijn uiterlijk komt me vaag bekend voor. Ach, het zal wel niets zijn.

Yara en Jake kijken met paniekogen van Audrey naar mij. Yara weet dat ik het niet kan zeggen. Maar ze weet ook dat ik het wel wil. Jake weet dat immers niet. Maar kijkt wel afwachtend naar me. Zeker benieuwd wat ik ga doen. En eerlijk gezegd ben ik dat ook.

'Weet je wat? Laat maar. Je wilt overduidelijk niet dat ik het weet. Maar vertel me alsjeblieft 1 ding.' Ik zie dat haar ogen waterig worden. Ze ziet er zo kwetsbaar uit. Daar kan ik toch geen "nee" tegen zeggen? Ik knik dus maar zachtjes met mijn hoofd.

'Waaraan is mama gestorven?' Een eenzame druppel glijd langs haar wang naar beneden. Hij land op het grijze tapijt, en al gauw is 'ie verdwenen. Het doet me pijn om haar zo te zien. Zo wanhopig. 'Dimitri.' fluister ik.

'Dimitri Sanchez.'

---

 Zuchtend plof ik neer op de bank. Jake komt naast me neerploffen en kijkt me met medelijden aan. Yara loopt als gewoonlijk weer naar de boksbal en begint er tegenaan te trappen. De stilte overheerst de ruimte, waar ik ook zielsveel van begin te genieten. Audrey en Austin zijn vertrokken nadat ik zijn volledige naam had uitgesproken. Het doet pijn om te weten dat ik het haar niet kan vertellen. Maar ooit zal ik het vertellen. Ik zou wel moeten.

Dimitri Sanchez. De onheil van de Streetz. Al jaren met zijn familie de aardsvijand van onze familie. Nooit heb ik hem gemogen. Misschien komt dat door de wapencollectie op zijn kamer. Of het feit dat hij na mij de beste is van de Streetz, en er alles aan zou doen om mij te verslaan. Misschien.

'Jongens, komaan.' Yara houdt de boksbal met haar vlakke voet tegen en gaat voor de bank staan. Ze zet 1 hand in haar zij en de ander laat ze slapjes langs haar lichaam bungelen. Op haar gezicht zit een frons met een klein vleugje irritatie. Maar die irritatie leek ze best goed verborgen te houden. 'Jullie kunnen hier niet met een beetje zelfmedelijden op de bank zitten.'  Ze schud haar hoofd en haar andere hand van haar zij glijden. 'Je moet weten, Alex, dat jij niet het slachtoffer bent.' Ik kijk haar met een wenkbrauw opgetrokken aan. Hoe bedoelt ze? Ik ben van deze hele situatie wel de dupe.

'Alex, kijk niet zo schijnheilig. We weten allebei heel goed dat Audrey het slachtoffer is. Bekijk het als een neergestort vliegtuig. Audrey zat in het vliegtuig, en jij bent de familie van haar. Jij hebt dan misschien wel moeilijk, maar zij blijft het slachtoffer hoor.' De irritatie is niet te missen in haar stem. Ik begrijp het wel. Maar ze moet weten dat ik het hier moeilijk mee heb. Hoe moet ik het in vredesnaam aan Audrey vertellen? Het zou haar hart breken.

'Alex!' Yara begint nu te schreeuwen. Jake kijkt slechts toe en bemoeit zich er geen woord mee. Ookal weet ik dat hij het met Yara eens is. 'Weet je niet wat ze meemaakt? Zij was degene die haar geheugen niet meer had. Zij ís degene die niet wist dat haar leven zo makkelijk van haar af kan worden genomen. Zij was verdomme degene die niet wist dat ze een fucking broer had!' Zo snel dat het was gekomen verdwijnt het boze gezicht weer, en laat Yara een stalen blik zien.

'Je moet het haar vertellen Alex. En als je dat niet doet, ga je er spijt van krijgen.' Zijn haar laatste woorden voordat ze de kamer verlaat, gevolgd door een schouderophalende Jake. Die me nog gauw een medelijdende blik stuurt.

Als het goed is heb je hiervoor 50 Random Facts gelezen. :) Het spijt me dat ik zolang niet heb geupdate. Nou lang, ik vind het best lang :)

Eigenlijk wou ik volgende week pas weer updaten, mijn laptop deed het een beetje niet goed. Maar ja.. Ik heb het een beetje goed gemaakt hoop ik. Het is dan niet zo lang. Maar er zit wel wat drama in hoop ik? En ik heb Yara een beetje geheimzinnig opgesteld. Ik denk dat dit hoofdstuk 50 á 60 hoofdstukkn gaat hebben. Right? En een vervolg komt zeker. Dat weet ik gewoon, na het herschrijven dan :P

Opdraging aan: misscutie12! Zij heeft Britt bedacht dussaa.... Duidelijk alright? I hope so. Thxxxx you!!

--->Zijkant: Steven Chevrin als Jake River!!

En ojaaaaaaaaaa: Hoeveel reds heb ik? Hea? Weet je het? He? Oke dit heeft geen zin, ik zal het gewoon vertellen: Ergens in de 65 K Reads!!!!! WOA YAY YEAH PEACE YOLO!!!!! Ik kan het serieus niet geloven. I LOVE YOU ALL SOOOOO MUCH!!

------Welke 5 plaatsen haat jij het meest? (Deze vraag heb ik al beantwoord in 50 random facts: FACT 41)------

Read

Comment

Vote