The bodyguard

*THE END*

Τα δάκρυα μου έκανα την  εμφάνιση τους κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο δραματική από ότι ήταν ήδη.

Πλησίασα τον Άρη και τον αγκάλιασα. Αμέσως ένιωσα να κινούμαστε και μάλιστα υπερβολικά γρήγορα.

Εγώ - Δεν το πιστεύω ότι είσαι τώρα εδώ, στην αγκαλιά μου.

Άρης - Πίστευα πως δεν θα ξανά έβλεπα αυτά τα μάτια. 

Είπε κοιτώντας με στα μάτια. Χάιδεψε με τον αντίχειρα του το μάγουλο μου και με έκλεισε στην αγκαλιά του.

Ήθελα τόσο πολύ να τον φιλήσω εκείνη την στιγμή αλλά επρεπε να συγκρατηθω γιατί δεν ήμασταν μόνοι.

Αφήσαμε τους τρεις άλλους στο κέντρο της Φλορεντιας και πήγαμε για το σχολείο.

Σ - Μπήκαμε στο σπίτι, διαλυσαμε τους άλλους δύο, βρήκαμε τον Άρη στο υπόγειο, τον λύσαμε και αυτό είναι όλο. Δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα.

Αυτήν ήταν η περιληπτική αφήγηση της Σαλίνας σχετικά με το πώς έσωσαν τον Άρη.

Εγώ - Τώρα στους άλλους τι θα πούμε ;;

Άρης - Εσύ μέχρι σήμερα ήσουν Ελλάδα και εγώ είχα έρθει να σε βρω. Αυτό.

Φτάσαμε στο σχολείο και μαζί μας κατέβηκε και η Φραν.

Φ - Και εγώ ;; Που υποτίθεται ότι ήμουν ;;

Εγώ - Πες ότι ήταν στο νοσοκομείο ο αδελφός σου και αναγκάστηκες να φύγεις γρήγορα.

Μπήκαμε μέσα. Υπήρχαν ακόμη κάποια άτομα στην αίθουσα αναψυχής και κάποια άλλα στην τραπεζαρία, παρόλο που το βραδινό είχε τελειώσει εδώ και ώρα.

Μπήκαμε δειλά στην αίθουσα αναψυχής. Η Αντζέλικα αμέσως με αγκάλιασε. Ο Λουίτζι πήγε προς την Φραν και την κατέκλυσε με ερωτήσεις.

Καθίσαμε λίγο μαζί τους και μετά με τον Άρη σηκωθηκαμε να φύγουμε.

Φ - Αλίκη !!

Με φώναξε από πίσω και σταματήσαμε λίγο πριν ανέβουμε την σκάλα.

Φ - Σε ευχαριστω για όλα. Τόσα χρόνια ζούσα ένα δράμα και χαρη σε εσένα τελείωσε. Από αύριο ξεκινάω την εκπαίδευση και εγώ πιο πολύ για να μπορώ να προστατευτώ.

Εγώ - Κρίμα που εγώ δεν πρόκειται να ξανά πατήσω το πόδι μου εκεί μέσα. Αφού τους συνέλαβαν και ο Τζόρτζιο μάλλον τα τίναξε, να το πω απλά, δεν έχω λόγο να συνεχίσω.

Φ - Ούτε εγώ ήθελα αλλά ο Κάρλο επέμενε να πάρω μερικές γνώσεις και μετά ας τα παρατήσω.