Mafia, baby![☯︎︎]

|20|

  ➤ Εγώ προσωπικά δεν ζω ούτε για το μήνυμα στις τρεις τα μεσάνυχτα, ούτε για ένα τηλέφωνο. Για τη στιγμή που θα είναι όλα καλά ζω.

A n g e l ' s  POV:

Ξυπνάω το πρωί και αμέσως σκέφτομαι τι έγινε χθες το βράδυ.

Ήταν πολύ γλυκός μαζί μου.

Κοιτάζω δίπλα μου και τον βλέπω να κοιμάται.

Παρατηρώ καλύτερα το πρόσωπό του και όλα τα τατουάζ που έχει, τον κολακεύουν.

Είναι πολύ όμορφος.

"Θα με κοιτάς για πολλή ώρα ακόμη, ξανθούλα?" ρωτάει και νομίζω πως δεν έχω ξανά ντραπεί περισσότερο στη ζωή μου.

"Ε-εγώ..." προσπαθώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, αλλά είναι αδύνατον, εφόσον δεν βρίσκω να πω κάτι πειστικό.

"Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα, ξανθούλα?" ρωτάει και χαμογελάω.

"Το όνομά μου είναι Angel. Γιατί όλη την ώρα με λες ξανθούλα?" αποφεύγω να απαντήσω στην ερώτησή του, κάνοντάς του μια άσχετη ερώτηση.

"Γιατί είσαι ξανθιά. Και εκτός αυτού, δεν σε λέω μόνο ξανθούλα. Σε λέω και mi amor" απαντάει.

"Βρες κάτι άλλο να με λες! Βαρέθηκα αυτά τα δύο ψευδώνυμα συνέχεια" παραπονιέμαι.

"Πάντα παραπονιέσαι τόσο πολύ? Επίσης, μην ξεχνάς ποιος είναι το αφεντικό εδώ πέρα. Μόνο εγώ θα δίνω διαταγές, piccola" τονίζει το 'piccola'.

Καινούριο είναι αυτό?

Και ποιος νομίζει πως είναι? Το αφεντικό μου?

"Ας γελάσω. Δεν ήσουν, είσαι και ούτε θα είσαι ποτέ το αφεντικό μου, Diablo" απαντάω και έχω αρχίσει να νευριάζω.

"Νομίζω ότι το παρά τράβας εδώ πέρα, piccola. Εγώ κάνω κουμάντο, πρόσεξε τον τόνο σου" λέει κι εκείνος σοβαρά.

"Ότι να 'ναι" απαντάω και σηκώνομαι από το κρεβάτι, πηγαίνοντας στο μπάνιο.

Πριν προλάβω να κλείσω την πόρτα, μπαίνει μέσα και ο Diablo και κλείνει την πόρτα.

"Θέλεις κάτι?" τον ρωτάω νευριασμένη και γελάει.

"Έλα τώρα ξανθούλα, κόψε το υφάκι σε εμένα. Αν με θέλεις όπως λες, πρέπει να δεχθείς ότι εγώ είμαι το αφεντικό" απαντά και με νευριάζει ακόμη περισσότερο.

"Αν είναι να συμπεριφέρεσαι έτσι, τότε δεν σε θέλω. Καθόλου όμως" του λέω και ξέρω πως δεν είναι αλήθεια.