Mafia, baby![☯︎︎]

|19|

  ➤ Όταν μπορείς να το διηγηθείς χωρίς να σε βουρκώσει... Τότε θα το έχεις ξεπεράσει!  

D i a b l o ' s  POV:

"Όχι, δεν θα το κάνεις. Δεν θα με πας πουθενά, πόσο μάλλον στο σπίτι μου" αντιμιλάει και την κοιτάζω θυμωμένος.

"Δεν θα μου αντιμιλάς εσύ εμένα! Μην ξεχνάς ποιο είναι το αφεντικό εδώ!" φωνάζω και κάνει κάποια βήματα πίσω, ως ένδειξη φόβου.

"Γιατί απομακρύνεις όλους τους ανθρώπους γύρω σου? Στο τέλος θα μείνεις μόνος σου" λέει και γελάω.

"Καλύτερα να είμαι μόνος μου, παρά με ανθρώπους που με κάνουν ευάλωτο, μωρό μου" της απαντάω.

"Σε παρακαλώ, μην με πας σπίτι μου, σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι μου ζητήσεις αρκεί να μην με πας εκεί πίσω" παρακαλάει και μου κινεί την περιέργεια η αρνητική στάση της, για να γυρίσει πίσω στους δικούς της.

"Γιατί όχι?" ρωτάω και κάθεται δίπλα μου.

"Δ-δεν μπορώ ν-να σου π-πω" τραυλίζει ενώ τα δάκρυά τηε δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Τι της συνέβη άραγε?

"Κοίταξε δεν έχεις και πολλές επιλογές. Ή μου λες γιατί δεν θέλεις να πας πίσω και θα σκεφτώ τι θα κάνω, ή δεν μου λες τι έγινε και σε πηγαίνω εκεί όπου έμενες" της λέω και από το κλάμα της δεν μπορεί να ανασάνει.

"Ει ει ξανθούλα, κοίταξέ με και ηρέμησε" και για κάποιο λόγο υπακούει και ηρεμεί.

"Τώρα, πες μου γιατί δεν θέλεις να πας στο σπίτι σου".

Θα μάθω τι της συνέβη και αν χρειαστεί θα σκοτώσω όποιον την πλήγωσε.

"Ποτέ δεν γνώρισα τους πραγματικούς μου γονείς. Με έδωσαν σε άλλη οικογένεια όταν ήμουν μωρό. Ήμουν βάρος, το καταλαβαίνω. Όμως, οι θετοί μου γονείς με πούλησαν σε άλλους ανθρώπους οι οποίοι με εκμεταλλεύτηκαν. Με έβαλαν μέχρι και να δουλέψω ως... στρίπερ, με ρούχα που μετά βίας κάλυπταν τα επίμαχα σημεία μου. Με έδειραν επειδή δεν ήμουν αρκετά καλή για τα θελήματά τους" κάνει μία παύση για να σκουπίσει τα δάκρυά της.

Έτσι εξηγούνται τα σημάδια και οι ουλές που υπάρχουν στο λευκό της δέρμα.

Οργή με κατακλύζει. Δεν λέω πως της συμπεριφέρθηκα καλύτερα, μα ποιος μπορεί να την δείρει?

"Με έδωσαν πίσω στους θετούς μου γονείς και τους αποκάλεσαν άχρηστους επειδή δεν ήμουν καλή. Οι θετοί μου γονείς, θα έπαιρναν τα χρήματα που θα έβγαζα από αυτή τη δουλειά, όμως οργίστηκαν και αφού με χτύπησαν, με έδιωξαν από το σπίτι στα 15 μου. Τέσσερα χρόνια ζούσα στον δρόμο μόνη μέχρι που με βρήκατε εσείς. Και μετά ξέρεις τη συνέχεια..." τελειώνει την ιστορία της.