Mafia, baby![☯︎︎]

|18|

  ➤ Το παρελθόν σου δεν σε καθορίζει. Ήταν μάθημα, όχι ισόβια καταδίκη.  

*Μετά από αρκετή σκέψη, τα υπέροχα μηνύματα και σχόλια σας, αποφάσισα να συνεχίσω την ιστορία, τουλάχιστον για τώρα.

D i a b l o ' s  POV:

"Εδώ είναι μάγκες..." λέω, καθώς βλέπω την ξανθούλα.

"Diablo!" φωνάζει και τρέχει στην αγκαλιά μου, εγώ όμως την σπρώχνω απαλά προς τα πίσω.

Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.

Όχι με τον Dark νεκρό.

"Ν-νόμιζα ότι θα με σκοτώσουν, αλλά τελικά ήρθες για εμένα" συνεχίζει να λέει και τα δάκρυα δεν αργούν να κυλήσουν από τα μάτια της.

"Είσαι καλά Angel?" ρωτάνε τα παιδιά ενώ γνέφει θετικά και κοιτάζει τριγύρω. 

"Πού είναι ο Dark? Δεν είναι μαζί σας?" ρωτάει και κατε-
βάζω το κεφάλι μου.

Το ίδιο κάνουν και τα παιδιά.

"Όχι, όχι δεν μπορεί να είναι αλήθεια, όχι!" γονατίζει κλαίγοντας.

"Δεν έπρεπε, όχι ο Dark!" συνεχίζει να λέει μη μπορώντας να το πιστέψει.

Ποιος μπορεί να το πιστέψει έτσι κι αλλιώς?

{...}

3 ημέρες μετά.

"Θα ήθελε κανείς να μιλήσει για τον Dark?" ρωτάει ο ιερέας και αυτομάτως σηκώνομαι.

"Δίνε του, γέρο. Θέλω να μιλήσω στα παιδιά μόνος μου για αυτόν" απαντάω και αφού γνέφει θετικά, φεύγει.

"Ο Dark... Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου. Ήταν το στήριγμά μου, ο καλύτερός μου φίλος, ήταν σαν αδελφός μου. Ήταν ο μόνος που μπορούσε να με αποτρέψει από το να κάνω κάτι που θα μετάνιωνα αργότερα, ο μόνος που μπορούσε να με συμβουλέψει και να τον ακούσω. Ήταν ο μόνος που δούλευα μαζί σε αποστολές. Και όταν πέθανε... Ένα κομμάτι μου- το μεγαλύτερο κομμάτι μου- πέθανε εκείνη τη μέρα, μαζί του. Εκείνος ήταν η καρδιά, κι εγώ το μυαλό" κάνω μια παύση, προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

"Όταν με κοίταξε την ημέρα που πέθανε, μου έδωσε ένα χαμόγελο και μία ματιά λέγοντάς μου ότι είναι εντάξει. Όχι, δεν είναι καθόλου εντάξει, δεν είχε δίκιο. Θυσιάστηκε, για να σώσει όλους εμάς-" πριν προλάβω να ολοκληρώσω μια γυναικεία φωνή με διακόπτει.

"Εκείνη τη μέρα έπρεπε να είχες πεθάνει εσύ και όχι ο Dark! Ακούς? Εσύ έπρεπε να πεθάνεις. Υποσχέθηκες ότι θα τους προστάτευες πάντα. Μα δεν το έκανες. Σε μισώ,  Diablo!" φωνάζει η Cam με δάκρυα στα μάτια της.

Έχει δίκιο.

"Cam, ξέρω ότι πονάς, πενθείς. Όμως κι εγώ κάνω το ίδιο. Και ήξερα τον Dark πολύ περισσότερο από ότι εσύ. Οπότε, άφησέ με να θρηνήσω..." λέω χωρίς να φωνάζω.

Δεν εχω όρεξη να φωνάξω.

Δεν έχω όρεξη για τίποτα.

"Θα σε δω στην κόλαση, αδελφέ" ψιθυρίζω στον τάφο του και φεύγω.

Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω...

Α n g e l ' s  POV:

Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τον Diablo έτσι.

Έχασε τον καλύτερο του φίλο και το στήριγμά του.

Τι χειρότερο θα μπορούσε να του συμβεί?

"Diablo... Μίλησε μου, σε παρακαλώ. Με πονάει να σε βλέπω έτσι" προσπαθώ να τον πλησιάσω, μα μάταιος κόπος.

Δεν με αφήνει να τον αγγίξω.

"Βούλωσέ το γαμώτο! Μη μου μιλάς κάθε λίγο και μη με ενοχλείς!" φωνάζει και πηγαίνω στο δωμάτιό μου.

Λίγη ώρα αργότερα, ακούω τον Diablo να παραμιλάει?

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου του και τον βλέπω να φωνάζει στον ύπνο του, ενώ είναι ιδρωμένος.

"Όχι, άφησέ τον!" φωνάζει και πηγαίνω δίπλα του ενώ τον ξυπνάω.

"Έλα Diablo, είναι απλώς ένας εφιάλτης. Ηρέμησε" λέω καθώς του χαϊδεύω το κεφάλι.

"Δεν καταλαβαίνεις... Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, βλέπω τον Dark να πεθαίνει. Ξανά ζω όλο αυτό" λέει και δακρύζει.

Τι κάνω τώρα?

"Κοίταξέ με, Diablo. Θα είναι εντάξει, θα το περάσουμε μαζί όλο αυτό, σε παρακαλώ, ηρέμησε" προσπαθώ να τον καθησυχάσω.

"Όχι, Angel, δεν μπορούμε να μένουμε μαζί πλέον, όλο αυτό με εμάς, δεν θα δουλέψει ποτέ. Θα σε στείλω σπίτι σου" λέει και μένω σαν στήλη άλατος.

Ηalloooo!💘💘.

Τί κάνετε? Πώς είστε?

Πείτε μου τα νέα σας!

Ουφ τί λέει πάλι ο Diablo?

Για να δούμε, τι θα δούμε?

Αφήστε γνώμες και σχόλια ❤.

Θα τα πούμε πολύ πολύ σύντομααα❤.

-Μέχρι τότε,

Peace, hugs & hippie love🍒.