Seni Unuttuğumu Hatırlamıyorum

32.bölüm

"Ona bu kadar bağlanman doğru mu sence?"

"Doğru olup olmamasıyla ilgilenmiyorum açıkcası."

"Bak Günce daha 17 yaşındasın. Şuan yaşadığın aşk fazlasıyla gerçekçi geliyor sana, biliyorum. Doruk'tan başkasını sevemem diye düşünüyorsun. Elbette seversin. Sadece doğru kişinin karşına çıkmasını bekle."

Ha-ha-ha

Doğru kişi öyle mi?

Doruk'tan başkasını da sevebilirim demek.

Hı hı.

Tabi.

"Ah söyler misin o zaman neden Doruk'u tanıdığımdan beri ondan başkasını görmüyorum? O koskoca iki yıl boyunca yanımda değilken bile başkasına aşık olamadım. Neden? Yoksa doğru kişi karşıma çıkmadığı için mi? Bunların hepsi saçmalık."

"Günce-"

"Söylediklerinin hiçbiri kendimi iyi hissetmemi sağlamıyor."

Söylediklerimden sonra yüz ifadesi değişti.

Artık onunla daha rahat konuşuyordum.

Enazın sizli-bizli konuşmayı bırakmıştım.

Ona hitap ederken rahatlıkla 'sen' diyebiliyordum.

"Öyle mi? Ne yapalım o zaman Günce? Doruk gidiyor diye birlikte ağlayalım olur mu?"

sesini yükseltip konuşmasına devam etti.

"Sevseydi bırakmazdı diyip daha fazla mı üzeyim seni Günce? Ya da klasikleşip dönerse senindir falan mı demeliyim?"

Cevap vermedim.

Kalkıp gitmek istiyordum.

Yalnız kalabileceğim bir yere.

Kimsenin olmadığı bir yere.

Rahat rahat, hıçkıra hıçkıra ağlayabileceğim yere.

"Bana bakmanı istiyorum."

dedi. Sesi sakin çıkıyordu.

Başımı kaldırıp dolan gözlerimle ona baktım.

"Eğer ağlamak sana bir şey kazandıracaksa susup ağlamanı izleyebilirim."

Yine cevap vermedim.

Haklı olabilirdi.Belki.

Yeni bir peçete aldım ve göz yaşlarımı sildim.

Durup ne yapacağımı izliyordu.

Derin bir nefes aldım.

Oldukça derin.

"Benden iki yıl öncesini anlatmamı istemiştin. Doruk'un bıraktığı günü."

Başıyla onayladı.

"Ve bende hazır olmadığımı söylemiştim."

Sustum ve yutkundum.

"Artık hazırım."

"Emin misin?"

"Evet."

"Bu kadar duygusalken bu iyi bir fikir olmayabilir."

"Hayır hayır. Hazırım. Anlatmak istiyorum. Eğer şimdi anlatmazsam başka bir zaman anlatabileceğimi sanmıyorum."

"Pekala. Seni dinliyorum."

Elindeki kağıtları bırakıp arkasına yaslandı.

Bende biraz rahatlamaya çalıştım.

Bir türlü unutamadığım o gün, daha dün gibi aklımdaydı.