Gepassioneerde Erfenis (18+)

Vreemd voorgevoel

Een bekend piepend geluid vult de ruimte van het privéjet en een zwoele stem die zich voorstelt als de piloot, deelt ons mede dat hij binnen enkele minuten de daling in gaat zetten. Dit houd in, dat we ons onmiddellijk uit bed moeten gaan begeven, ons aan moeten kleden en plaats zullen moeten nemen in de stoelen, voordat we over elkaar heen rollen in het geval er tijdens de landing iets niet helemaal goed mocht gaan.

Speels slaat Oliver me op mijn blote billen als ik op mijn knieën op bed ga zitten en trekt hij even aan mijn kousen die wonderwel nog steeds aan mijn jarretels vast zitten. "Jij bent al half aangekleed, dus je mag van mij ook zo in de stoel gaan zitten" zegt hij met een ondeugende ondertoon in zijn stem en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik kijk hem quasi geschokt vanonder mijn lange wimpers aan en schud slechts mijn hoofd. Als ik uit zijn omhelzing weg wil kruipen, trekt hij me echter strak tegen hem aan en laat zich achterover terug op bed vallen. Mij boven op hem. Een grommend geluid ontsnapt uit het diepst van zijn longen en vol verbazing voel ik zijn groeiende erectie tussen mijn benen pulseren.

"Wat zou ik graag neukend met jou willen landen" fluistert hij opgewonden in mijn oor. "Het is dat ik nog niet levensmoe ben, maar een mooiere manier om te sterven zou er niet zijn." Ik kijk hem grinnikend aan, maar als hij dan plots van houding verandert en in één beweging zijn pik bij me naar binnen duwt, realiseer ik me dat hij het meent. "Jezus Oliver!" Weet ik nog net uit te brengen en geef een verheerlijkt gilletje als hij krachtig mijn billen vastgrijpt en hij zijn stijve harde pik stevig mijn G-spot aan laat tikken.

Echter zo snel als dat hij net van houding veranderde, zo snel glipt hij nu ook onder mij vandaan en staat op van het bed. Totaal verbouwereerd kijk ik hem aan. Echt grappig vind het niet. Denigrerend eerder. Hij kijkt op me neer, terwijl hij zijn hand nog even over zijn stijve pik laat glijden. "Sorry schatje" excuseert hij zich geheel overbodig "maar hoe graag ik ook af zou willen maken wat ik zojuist begon, we zullen ons nu toch echt in de gordels moeten hijsen." Bij het uitspreken van het laatste gedeelte van zijn zin, zie ik zijn ogen op een speciale manier glinsteren. Dat ik snel genoeg zou ondervinden waarom, had ik op dat moment niet kunnen bevroeden maar misschien is dat maar goed ook.

*****

Enigszins verbaasd maar toch onder de indruk neem ik het Franse landschap in me op. Oliver blijkt me meegenomen te hebben naar Marseille. Voor mijn gevoel vlogen we de halve wereld over, maar de tweeëneenhalf uur vliegen hadden ons slechts naar het zuiden van Frankrijk gebracht.

Saint-Antoine, Septèmes-les-Vallons, Cabriès ..... met gezwinde snelheid zoeft de limousine langs deze plaatsen die ik op de borden langs de weg vermeld zie staan. We zeggen niet zo veel, daar Oliver met zijn laptop op schoot nog enkele zaken af moet handelen, iets waar hij zich bij aankomst in Marseille gelijk voor verontschuldigde nadat een man in een onberispelijk pak hem iets in zijn oor had gefluisterd. Ik realiseer me vreemd genoeg ook nu pas, dat ik eigenlijk helemaal niet weet in wat voor zaken Oliver zich normaal gesproken bevind.

Al die tijd dacht ik dat hij misschien een soort vertegenwoordiger was, die na de brand in de manage van de MacCalleb's - waar hij zijn paarden voorheen had staan - naar een nieuw onderkomen zocht. Waarom, als hij zelf genoeg geld blijkt te hebben, heeft hij niet zijn eigen manage? Of in ieder geval eigen stallen waar hij zijn raspaarden zelf onder kan brengen? En wat verdient hij wel niet, als hij zich een romantisch tripje als deze kan permitteren? En een nog belangrijkere vraag voor mij; waarom kent iedereen hem waar we komen?

Vraag na vraag borrelt er op in mijn hoofd. Met spijt denk ik aan de dikke envelop die ik geweigerd heb in te zien. De envelop die ik heb weggestopt, omdat ik niet wilde dat ook maar iets mijn liefde voor Oliver in de weg zou staan. Het is zeer waarschijnlijk, dat daar de antwoorden in vermeld staan op het gros van mijn vragen.