24 • Rejected • 24

32.4K 983 28
                                    

Lucy's POV

Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob para sabihin iyon kay JD.  But being stuck in this car by myself and I thought I was going to die, gagawin ko na ito.  Dahil ang dami - dami kong na - realize habang mag - isa ako.  I realized my mistakes of firing those people.  I realized that there is nothing wrong if I fail.  I realized that I should have cared more for my only brother.  I realized that I lived all alone all those years and I am so lonely.

But when JD came into my life, he woke up my inner self.  He made me realize that there is something more than being alone.  He made me realize that I can be happy with someone and that is him.  I don't know what happened but I just felt it.  I felt that I need him in my life.  I need him to be mine. 

Kaya kahit nakakahiya, kahit hindi ko gawain ito, I'll tell him I like him.  I'll tell him that I need him in my life.  Because that's what I feel right now.

Ramdam ko naman ang pag - aalala ni JD dahil sa nangyari pero alam kong naiinis din siya sa nangyari.  Bakit?  Naiinis ba siya kasi naputol ang date nila ng Kitty na iyon?  Hindi ba niya alam na naiinis ako dahil sumama siya sa babaeng iyon kaya ko naisipan na umalis.  Hindi ba niya naisip iyon?  Hindi ba niya naisip na baka magselos ako?  Pero paano nga niya maiisip kung hindi ko sasabihin ang nasa loob ko.  Kaya I need to tell this to him.

"I realized something when I was alone there." Mahinang sabi ko habang nakatutok ang pansin niya sa kalsada.

"What?" Seryosong tanong niya.  I think he is still pissed.

"I realized that life is short.  Na kahit anong oras puwede akong mawala.  I realized my mistakes.  And I realized that I need to tell everything that I want to say kasi baka wala na akong chance na masabi pa 'to," sabi ko.

"Everything is okay now, Lucy.  I am here.  You can relax.  I won't leave you."

Para akong nakahinga ng maluwag sa sinabi niya.  At least I know that he will not leave me for now.

I took a deep breath then I said it.

"I think I like you, JD."

Bigla kaming huminto sa gitna ng madilim na kalsada.  Buti na lang ay naka - seatbelt na ako.  Tapos ay parang gulat na gulat siya sa narinig na sinabi ko.

"I don't know how it happened but I think, I don't want you to leave.  I want you here with me because I like you.  I am beginning to fall for you."  I said that while looking straight into his eyes.

JD is just looking at me trying to absorb what I said.  Parang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.  Kasi ako, parang hindi rin maniwala na nasabi ko 'to.

Pinilit kong ngumiti kahit pahiyang - pahiya na ako.  Damn.  This is the first time na nagtapat ako ng feelings sa isang lalaki.  As in kahit sa panaginip hindi ko naisip na gawin ito.

"I'm sorry.  I know it was crazy.  Never mind what I said.  Umuwi na lang tayo," gusto ko na lang talagang umuwi kasi baka tumalon lang ako dito sa sasakyan kapag narinig ko pa ang sagot ni JD.

"Do you really mean it?" Tanong niya at iniangat niya ang hand break ng sasakyan at humarap sa akin.

Napalunok ako at hindi ko makuhang tumingin sa kanya.

"Every word of it." Mahinang sagot ko.

Napahinga ng malalim si JD.  Kung puwede lang akong lumubog sa kinauupuan ko. 

"Ang hirap pala ng ganito.  Ang hirap palang kumain ng pride at sabihin ang totoong nararamdaman ko.  Lalo na kung alam kong wala naman - I mean I know the feeling is not mutual," sabi ko at tumingin ako kay JD.  He is just looking at me.  "Look, just forget what I said.  Maybe it was just the adrenalin rush or the stress I think.  I can't think straight.  Just forget it.  Napabuga ako ng hangin at napapailing.

THE TAMING AFFAIR BOOK 1 (books now available)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon