Kartal Pençesi - Kitap oldu

15. Aşkın Bu Denli Hali

Keyifle okuyun...

                                         🦅

Siyah takım elbisesi içinde kusursuz görünen adamın içinde kaynayan katran kazanları fokur fokurdu. Etrafa sıçrayacak bir damla katran kül edecek kadar kızgındı. Dışarıdan duruşu dingin denizler gibiydi. Konuşmuyor yemiyor içmiyor, sadece düşünüyordu.

Gitmişti. Efruz onu ikinci kez dinlemeden kaçıp gitmişti. Bu seferki daha başkaydı. Bir kızgınlıktan ötesiydi. Vazgeçiş gibiydi. Karısın kendini yeteri kadar sevmediğini düşünüyordu Kartal. Bu nasıl sevgiydi...

Kendi içindeki aşkla Efruz'un aşkının bezerliğini tartıyordu sürekli. Kara gözlerini yumdu. Sıkıca. Elleri cebinde bir noktada duruşunu hiç bozmuyordu. Ofisindeki koskoca odada yüreğinin bu odaya hatta kainata sığmadığını hissediyordu. Kalbi gözleri kadar kararmamıştı bu gece.

En yüksek yerinde Efruz oturuyordu. Onu nasıl bırakırdı? Böylesi bir aşkı nasıl hiç yaşanmamış sayardı? Kurşuni gözleri kara gözler özlerken hem de. Elleri o beyaz ten için can çekişirken... Kalbinin yanında attığını hissettiği kadını bırakır mıydı? Bırakmazdı. Elini sürecek adamın canını alır kalbini sökerdi.

Açılan kapı sesine dönmedi. Gözlerini açarak geniş camlardan sehri izlemeye devam etti. "Ne yaptın?"

Ürkütücü dik duruşuna sessizce ilerledi Kılıç. Onun gibi yaparak ellerini cebine attı ve o da şehrin ışıklarına daldı. "Selin'e silah uzatman hoşuma gitmedi."

"Buna mecburduk."

"O bir kadın Kartal. Bu yaptığına çok kızgınım."

Arkadaşına şaşırtıcı bir sakinlikle döndü Kartal. Kılıç onun bu halinden hiç etkilenmiyordu. O da ona çenesini kaldırdı.

"Benim ne kadar kızgın olduğum hakkında bir fikrin yoksa susabilirsin. Bir kadına zarar verebileceğimi düşünmüş olman ayrıca sorun." dedi katılaşmış sesiyle.

"Senin içindeki kızgınlıkla Selin'in hiç bir ilgisi yok. Kendini kontrol edersen iyi bir şey yapmış olursun. Bu yaptığın değil Selin'e hiç kimseye hiç bir kadına yapılacak bir hareket değildi."

Kartal gözlerini yumarak manzara geri dönüp açtı. "Haklısın." dedi Kartal. "Daha sonra özür dileyeceğim."

Kılıç bu konuyu sonraya ertelemenin akıllıca olacağına karar verdi. "Biliyorum ama yine de sevmedim." dedi elini saçına daldırıp derin bir nefes aldı. "Uçak hazır bekliyor. Karını almaya gitmeden önce biraz delirsek mi?" dedi, barut gibi olan adama ateşi uzatmaktan vazgeçerek.

Başıyla onayladı Kartal. "Neredeler?"

"Kaybolan paraların acısı yüreklerine oturdu. Lüks bir yerde yemekteler. Babaları da yanlarında. Bir taşla dört kuş vuracağız."

Ellerini cebinden çıkarttı Kartal. Kirpiği bile emindi yapacaklarından. Hiç bir zerresine 'ama' izni vermiyordu. Vermeyecekti. Sessizce odanın kapısına yürüdü. Adımları bastığı yeri bile ürkütüyordu. Bu gece olacaklar için ömür boyu pişman olmayacaktı.

                                         🦅

Koray'ın yüzündeki acımasız gizli gülüşü ne Aydın ne de Kamil bey fark edemiyordu. Koray istediğini elde etmişti ve sona çok az kalmıştı. Efruze onun olacaktı artık. Saplantı haline getirdiği kadın artık rüyalarını değil, yatağını süsleyecekti. Efruze'nin ne düşündüğü zerre kadar umrunda değildi. Efruze bir kadındı ve Koray bir erkek, önünde sonunda yola geleceğini de düşüncelerine ekliyordu Koray.