Kartal Pençesi - Kitap oldu

14. Sen Sevda mısın

Keyifli okumalar okurcanlarım...

                                        🦅

Akşam eve döndüğünde içindeki vicdan azabından kurtulmak istiyordu. Babası normalin altında bir ilgisizliğe sahipti belki ama muhteşem bir annesi vardı. Babası ve abisi evde değildi. Baba oğulun neler yaptığını Allah bilirdi.

Salona girdiğinde annesini elinde bir kitap ile bulmuştu. Bu kitabı kaçıncı kez okuduğunu annesinin de bilmiyor olduğuna emindi. En sevdiği kitaptı. Kızını gören Şenay hanım kitabı kapatıp Efruz'u izledi.

"Ne derdin var?" dedi kitabı kucağına bırakırken. "Benim kızım böyle bakınca altından hep bir şeyler çıkar." İki gri göz birbirine bakıyordu.

Ağır aksak adımlarla annesinin yanına gelip oturdu. "Bir şey diyeceğim de seni kırmaktan korkuyorum." dedi alttan baktığı gözleriyle. Kesin kırılacaktı annesi. Kızmayacaktı ama kırılacaktı.

Dudağını büktü Şenay hanım. "O kadar önemli yani... E hadi söyle bakalım küçük hanım, sonrasını düşünürüz."

Suçlu suçlu kadının yanında yerini aldı. Ellerini birbirine kenetledi. Gözleri annesini buluyor ama hemen kaçıyordu. Dudakları kımıldadı Efruz'un ama tek kelime çıkmadı. Göz bebekleri suçlu suçlu annesi üzerindeydi. "Ben..."

"Kıvranma Efruze. Ne diyeceksen tek seferde."

Tek seferde... Acısız ölüm. İçine sıkıntılı bir nefes alıp arkasına yaslanırken, "Ben evlendim," dedi elleri yüzünü kapatırken. Göz kapakları bile oynamayan Şenay hanım öylece Efruz'a kilitlenmişti. Annesinden ses çıkmayınca ellerini hızla çekti yüzünden. Kalbine indirme olasılığı ne büyük ihtimaldi. Gri gözleri büyüyerek annesi üzerinde gezindi.

"Anne." dedi şoka girmiş kadının elini tutarken. Şenay hanım gözlerini kırpıp kızına baktı. "Ne zaman?" dedi usulca. Kiminle diye sormadı ki, tahmininde yanılmayacağını biliyordu.

Ellerini annesinin elinden alıp kucağında birleştirdi. Başını önüne eğdi. "Bir ay kadar oluyor."

"Neden ama?"

"Nedeni yok. İsviçre'ye peşimden geldi. Zaten öncesinde evlilik teklifi etmişti. Evlenelim dedi ben de kabul ettim."

"İsviçre'de mi evlendiniz?" Tane tane konuşan Şenay hanım sakinlikle soruyordu sorularını.

"Hayır. İstanbul'da evlendik. Ben İsviçre'ye gittikten üç gün sonra geri döndüm. Onunla  birlikte..."

"Erva'da biliyordu değil mi? Annenizden gizli iş çevirdiniz."

Başını kaldırıp annesine baktı. Suçlu bakışlarını annesinin haklı, kızgın ve sakin bakışlarına dikti. "Erva'da geldi bizimle İstanbul'a. Ertesi gün geri döndü. Özür dilerim anne."

"Bence de dilemelisin Efruze. Seni istediğin biriyle evlilikten men ettiğimizi hatırlamıyorum. Neden böyle bir yola girmiş olduğunuzu merak ediyorum. Hamile misin?"

Başını sağa sola salladı Efruze. "Bana evlenmeden elini bile sürmedi. Şimdi de değilim. Ben gidince arkamdan gelecek kadar seviyor beni. Bende onu seviyorum."

"Bu bir açıklama değil ki kızım." dedi Şenay hanım mantıklı bulmamıştı. "İsteseydin zaten evlenirdin."

"Açıklaması yok anne. İstedik sadece. O şimdi Ankara'da, dönünce babamla konuşacağız. Kartal bana bıraktı, istersem söyleyebilir ya da hiç evlenmemişiz gibi tekrardan düğün yapabiliriz."