Prologue

42 2 0
                                    

Ramdam ko parin ang higpit ng hawak ng mga kadena sa braso ko at ang mga pinagdikit kong mga hita dahil sa mga bakal na nakakapit dito.

Para akong nakapako sa krus.

Huminga 'ko ng malalim dahil sa sobrang sakit ng mga hampas nila sa katawan ko.

Ramdam ko yung hapdi na dala nito sa balat ko at yung mga bugbog na tinama sa katawan ko.

Hindi ko madilat yung mga mata ko dahil sa pagmaga nito kada iyak ko araw-araw.

Ayoko na.

Ayoko na.

Patayin nalang nila 'ko parang awa na nila. Hindi ko na kaya yung sakit kada araw. Please tulungan niyo ko.

"Hindi ka niya pupuntahan Avery. Wag ka ng tanga at sumagot ka na." Rinig ko yung boses niya.

Dinilat ko ng onti yung mata ko ng  nakita ko na nakaupo siya sa upuan at may lamesa na puro mga whip and knives.

Napaluha agad ako ng onti ng nakita ko. Sasaktan na naman niya ko, masasaktan na naman ako.

"Pupunta siya. Kukunin niya 'ko dito!" Sabi ko na may purong pag-asa.

I endured every pain they gave me. Praying silently for them to come. Wishing that this was all over tomorrow.

I don't want to die. But everything seemed like it wanted me to go.

I wanted a normal life.

I wanted a family.

Pero Kahit hindi ko nakuha yan, masaya 'ko.

Because this was an adventure of a lifetime.

This was a story of how I met them.

How they changed my life from the moment we seen each other.

How my scars was made and fix, how my friends made everything special, how I found my love, how I knew who I really was.

I want to share it with everyone who reads this.

Now turn to the next page.

I'll show you.

Éternellement

EternallyWhere stories live. Discover now