Chapter 12: Hunt

5 2 0
                                    

Avery P.O.V.

It's raining, and there's a lot of walking and cars speeding up. It's not my luckiest day ever.

Naglakad ako at naglakad. Hindi naman ganong malakas yung ulan pero malakas siya. Sabihin nating yung lakas niya ay parang  nasa punto na wala ka ng masasakayan na jeep, taxi at tricycle. Kaya nandito ako ngayon, naglalakad.

Dammit, dapat nagpahintay nalang ako kay Ellaine para sabay kami umuwi.

Kasi pinatakbo kami ni Maam ng 5 beses sa buong campus dahil hindi kami nagpaalam. So pinauna ko nalang sila Nico at Ellaine umuwi kasi hindi pa naman umuulan nun. Umuwi na rin si Shion pagkatapos niya tumakbo.

Pumunta naman akong clinic after namin tumakbo kasi kumirot yung kamay ko ng onti.

And now, I'm here. In the side of the rode, walking. Buti hindi pa ulit sumasakit yung kamay ko because I'm already in too much pain from the run.

I walked and walked. Fast but gentle. I need to be a bit faster kasi walang tao dito ngayong gabi sa daan. Until I heard cracking sounds. Nagkagoosebumps yung mga braso ko ng mapakinggan ko.

*crack... crack*

I walked slower. I kept guessing what that sound was and where it came from. Iniisip ko na rin kung safe ako o hindi.

But I did not stop walking. I kept guessing with a straight face, getting closer to the cracking sounds.

Nanlaki yung mata ko ng makita ko yung napakadilim na alley.

Lumalakas ng lumalakas yung cracking sounds habang palapit ako ng palapit. I heard a lot of breathing. Low, raspy breathing.

"Sino ang nandyan?" Tanong ko na nanginginig.

"Lapit." A man said.

I'm scared, I really am. But that didn't stop me from continuing my steps.

Huminto ang mga cracking sounds at naririnig ko nalang ay mga yapak na papalapit sakin. I can't see anything but I smelled something. Amoy kalawang at amoy...

I didn't continue what i was thinking.

The moon lit up after hiding from all the clouds. I saw him.

His long hair that reached onto his shoulder. His pale white skin that shined with the moon. His red eyes were as dark as his... his lips. His lips were painted with all this red..

I looked around. I saw.. bodies. Mga katawan ng ibat ibang tao. Kita ko ang mga buto nila ay nakalabas na sa katawan nila at bali bali na. I realized the cracking sound came from those human bones. Napahinto ako sa paglakad at nabitawan ang payong ko sa gulat.

Linagay ko ang mga palad sa harap ng labi ko sa sobrang takot. Nasusuka 'ko pero pilit kong hindi linabas.

I stared back at the monster in front of me.

"S-sino ka?" Pilit kong tinanong at dahan-dahan na binaba yung mga kamay ko.

"Hindi mo na kailangan malaman." Dahang-dahan niyang sinabi sakin habang palapit parin ng palapit sakin.

"Hindi..." I begged. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.

He smirked scarily. Now I'm all over frightened. Tumalikod ako at tumakbo palayo. Gusto ko umalis, gustong-gusto ko na umalis.

While I ran for my freedom. I felt a lot of force coming from behind me. I gasped when it hit me. Something entered on the side of my waists. Nakalasa ako ng tugo galing sa bunganga ko at dinura iyon. Naramdaman ko na may gumalaw sa loob ng tagiliran ko. I screamed.

Ang sakit, napakasakit ng ginagawa niya sakin. Ayoko na, gusto ko na mamatay kesa makaramdam pa ko ng sobrang sakit.

Naramdaman ko yung kamay niya na nakapasok sa tagiliran ko. Ginalaw niya ang mga daliri niya sa loob ko. Mas rumami yung dugo na lumalabas na tumutulo pababa sa lapag.

Linabas niya ang kamay niya kaya dahilan ito sa paghulog ko sa basang lapag.

Hindi ako nakagalaw pero andami kong nararamdaman. Naamoy ko ang dugo na lumalabas sakin, ang sakit ng tagiliran ko, at ang pagpatak ng ulan sa mukha ko.

Ano ng mangyayare sakin? Eto na ba ang katapusan ko? Mamatay na ba 'ko dito?

Bigla ko naalala ang mga magulang ko. Makakasama ko na sila, makikita ko na sila sa langit at makakasama. May naramdaman akong luha na tumulo sa aking pisngi.

Bakit ako umiiyak? Dapat masaya ako at makikita ko na rin sila Mommy at Daddy. Pero.. hindi ito ang inaasahan kong katapusan. Hindi.. hindi dapat ganito..

"Bakit wala akong nararamdaman galing sayo?" Narinig kong sabi niya na biglang lumuhod sa gilid ko. "Hmm, balana. Mamatay ka na rin naman."

I didn't respond to anything or tried listening. Tinignan ko ang buwan. Buong-buo ito at napakaliwanag. I was screaming help in my mind. I was asking help from the moon.

Naramdaman ko na may humawak sa likod ko pataas. Naramdaman ko ang paghinga niya sa leeg ko habang nakatingin parin ako sa buwan. Takot na takot ako. Gusto ko sumigaw pero napipigilan ang boses ko.

Palapit ng palapit ang leeg ko sa bunganga niya. I looked at him a little. His fangs. It was long and sharp.

I got more scared second by second.

Until...

Hale's P.O.V.

Bumaba ako galing sa building sa tabi nung pasilyo at sinipa yung likod nung may hawak sakanya.

I jumped off his back, landing myself to the floor. I turned to him. It didn't damage him...

Binitawan niya si Avery sa lapag at hinarap ako patayo. "Panggulo." Bulong niya.

Hindi ko na siya pinansin dahil sa ibang amoy na nanggagaling kay Avery. Tinignan ko siya. She's bleeding...

"Anong ginawa mo sakanya?" I hissed.

He creased his forehead. "Ikaw yung pumapatay samin at nagtatanong ng kung ano ano." He said with a straight face.

"Nakita mo ba ang paligid mo? Ginawa mo yan. Dapat ka na talaga mamatay." I giggled

"Pareho lang tayo ditong pumapatay." He said with a whole lot of strength and jumped towards me.

I dodged him and quickly went to Avery's side. Carrying her out of the damp floor and jumped out of the alley.

Tumakbo ako palayo papunta sa sasakyan. Bilisan kong binuksan ang pinto at pinasok siya sa front seat.

I looked at her face. She's unconscious now, much better. Tumingin ako pababa dahil sa amoy ng dugo niya.

I gasped, I could see her kidney and the veins all around it. I controlled myself at tinanggal yung jacket ko at mahigpit na binalot sa bewang niya.

Stay with me.

Sinarado ko na muli ang pinto ng sasakyan at bumalik doon sa tanginang hayop na yun.
*•*•*•*•*•*•*

Avery's P.O.V.

Ramdam ko ang sakit ng buong katawan ko hanggang ngayon. Nakasara lang ang mata ko at niraramdam ang mga nangyayare. Naririnig ko ang kanta na nanggagaling sa radyo, ang lamig ng air conditioning sa mukha ko at ang mahigpit na bumabalot sa bewang ko.

"You're alright, stay with me. Pauwi na tayo." Rinig kong sabi niya.

I just shut my eyes closed and waited for the pain to go away.

EternallyWhere stories live. Discover now