kimden; bethany
uyan seni uykucu!
ekranın üzerindeki kelimelere bakarken gözlerimi devirdim.bethany'nin yine annelik taslayacağı tutmuştu.bu arada bethany çok yakın olmasa da arkadaşımdı.diaz'ın ev adresini bulan, evet anlayacağınız efsane bir stalkerlığı vardı.bethany biseksüel ve bir keresinde mağazada beğendiği bir kızın adını soyadını bilmediği halde instagram hesabını bulmuştu.hepimizin ihtiyacı olan bir stalkerlık.neyse,bugün okulun ilk günüydü.evet,yaz tatili bitmişti...ve ben okula hiç gitmek istemiyordum.derken, kapı zili inatçı bir şekilde çalmaya başladı.ben arkadaşımı zil çalış şeklinden bile tanırdım.bethany.merdivenlerden koşarak inerken bir yandan da elimdeki ince dişli tarakla saçımı taramaya çalışıyordum.dediğim gibi sadece çalışıyordum, çünkü saç taramada bile beceriksizdim.kapıyı açtığımda gelen kişi tahmin ettiğim gibi bethany'ydi.
"dua et bethany, şuan acelem var yoksa etini ızgarada pişirip lime lime eder sonra da köpeklere dağıtırdım." yüzünü ekşitip, kapının kenarına dayadığım kolumun altından eğilerek geçti."bunu 78.diyişin artık yeni bir şeyler üret."saymış mıydı?şaşkınlık içerisinde ağzım açılırken güldü."sinek kaçacak." gözlerimi abartılı bir şekilde devirip üstüme düz siyah bir tişört geçirip altıma da yırtık siyah pantolonumu giydim."bu arada evan nerede?"evan, bethany'den kat kat daha en yakın arkadaşımdı ve asıl onun yanımda olması gerekirdi bir aksilik olmuş olmalıydı."ona da mesaj attım ama büyük ihtimal gece rick and morty izleyerek sabahlamıştır.ve büyük ihtimal de bir evan klasiği olarak son ders gelir." bethany resmen evan'ın rutinlerini ezberlemiş durumdaydı.ve ben mi fesata çekiyorum bilmiyorum ama bethany'nin evan'a karşı bir şeyler hissettiģini düşünmeye başlamıştım.yine de bunu yüzüne çarpmak istemiyordum bir şeyler kesinleşene kadar.
çok diaz'sız bir bölüm olmadı mı ya , bekleyin her şey daha yeni başlıyor:)))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
picasso//girlxgirl
Short Storybizi bir tablo birbirimize bağlamışken yine bir tablo dağıtmıştı.ama bu sefer herhangi bir ressam tarafından yapılan tablo değil, benim gözlerimin gördüğü tabloydu bizi ayıran.
