You're late...

5ο κεφάλαιο

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες.
Μετά από εκείνο το βράδυ δε ξαναμιλήσαμε. Αυτός βέβαια προσπαθούσε συνέχεια στο σχολείο να μου μιλήσει αλλά εγώ δεν του έδινα σημασία. Δεν ήξερα τι να του πω μετά από αυτά που έμαθα για τη Λουκία. Είμαι πολύ μπερδεμένη.
Αυτό που θέλω πραγματικά είναι να τα ξεχάσω όλα και να είμαι μαζί του.
Τελικά το αποφάσισα θα του μιλήσω.
Δεν έφταιγε εκείνος για αυτό που έγινε. Δε μπόρεσε να συγκρατήσει το θυμό του. Φαίνεται να τον βασανίζει όλα αυτά τα χρόνια.

Ήξερα που θα τον βρω. Κάθεται στην πίσω αυλή του σχολείου μόνος του καπνίζοντας. Τον πλησίασα και κάθισα δίπλα του. Δεν είπε τίποτα συνέχισε να καπνίζει. Φαίνεται να έχει χαθεί στις σκέψεις του.
-Δε με νοιάζει τι είχε γίνει στο παρελθόν σου, το μόνο που θέλω είναι να ήμαστε μαζί
Είπα και τον κοίταξα στα μάτια.
- πιστεύεις πως εγώ έφταιγα για την Λουκία;
- ήσουν πολύ μικρός τότε, η κόντρα σου με τον αδερφό σου έφταιγε,
ήταν ατύχημα
-Εισαι υπέροχη.
Είπε και με αγκάλιασε.
Χτύπησε το κουδούνι.
-θα με περιμένεις να φύγουμε μαζί;
-Ναι.
Είπα και τον αγκάλιασα μια τελευταία φορά.

Είχουμε γυμναστική με το άλλο τμήμα έτσι δε θα μαι με τον Όνειρο. Εκείνος ήταν με τα υπόλοιπα αγόρια και έπαιζε μπάσκετ.
Εγώ κανονικά έπρεπε να είμαι με τα κορίτσια και να παίζω βόλεϊ αλλά σήμερα δεν έχω καθόλου όρεξη οπότε είπα στο γυμναστή πως δεν μπορώ να κάνω. Έκατσα απέναντι από το γήπεδο όπου έπαιζαν τα αγόρια μπάσκετ για να χαζεύω τον Όνειρο.
Και εκεί που κοιτάω τον υπέροχο καταπληκτικό πανέμορφο μαγευτικό Όνειρο στέκεται μπροστά μου ο Ιάσονας. Αρχίζει να με πλησιάζει και κάθεται δίπλα μου.
-γεια
Είπε με ένα στραβό χαμόγελο.
Είναι εντελώς διαφορετικός από τον Όνειρο. Είναι αρκετά ωραίος.  Έχει καστανόξανθα σγουρά μαλλιά και οι τούφες που πέφτουν μπροστά στο πρόσωπο του τον κάνουν ακόμα πιο όμορφο. Το χρώμα των ματιών του είναι και αυτό μαγευτικό σαν του Όνειρου. Σε αντίθεση με τα σκοτεινά μάτια του Όνειρου του Ιάσονα έχουν ένα φωτεινό πράσινο χρώμα. Είναι διαφορετικοί και στο τρόπο που ντύνονται. Έχει ωραίο στυλ για αγόρι πάντως.
-γεια
Είπα κι ανταπέδωσα ένα χαμόγελο.
-πως τα πηγαίνετε με τον Όνειρο ακούγονται πολλά για εσάς
-γιατί σε νοιάζει τόσο να μάθεις
Το βλέμμα του Όνειρου ήταν καρφωμένο πάνω μας.
-από ενδιαφέρον για τον αδερφό μου έχει περάσει πολλά θέλω να ξέρω πως είναι καλά και μια κοπέλα σαν κι εσένα μπορεί να τον βοηθήσει
Δεν πρόλαβα να απαντήσω γιατί χτύπησε το κουδούνι.
-αμα θέλεις μπορούμε να βγούμε καμία μέρα φαίνεσαι πολύ καλό κορίτσι και θέλω πολύ να σε γνωρίσω
-εντάξει να το κανονίσουμε

Περιμένω τον Όνειρο για να φύγουμε μαζί. Περνάνε από μπροστά μου ο Ιάσονας και η παρέα του.
-γεια σου Μαρία, θέλεις να φύγουμε μαζί;
-οχι δε χρειάζεται, περιμένω τον Όνειρο
Πήρε μια απογοητευμένη έκφραση και έφυγε με τα υπόλοιπα παιδιά χωρίς να πει τίποτα.
- συγγνώμη που περίμενες αλλά ήθελε να μας μιλήσει ο γυμναστής
-δε πειράζει
Του χαμογέλασα.
Ξεκινήσαμε να περπατάμε.
- σήμερα στις 7 να είσαι στο πάρκο θέλω να πάμε κάπου
Μου έδωσε ένα φιλί.
-εντάξει
Τον αγκάλιασα και έφυγα.

Η ώρα είναι 5:35 και εγώ κάθομαι στο δωμάτιο ακούγοντας μουσική. Είναι τόσο περίεργος και ξεχωριστός ο Όνειρος. Πρέπει να βρω τι θα βάλω. Πρέπει να είμαι όμορφη. Ας βαλω κάτι απλό.  Ένα τζιν και μια ωραία μπλούζα είναι μια χαρά. Έφτιαξα και τα μαλλιά μου μια ωραία πλεξούδα και είμαι έτοιμη.
Στο δρόμο για το παρκάκι συνάντησα τυχαία τον Ιάσονα με ένα κορίτσι να φιλιούνται μόλις κατάλαβε πως τον κοιτούσα σταμάτησαν και μου χαμογέλασε.
-γεια σου Μαρίααα
-εμ γεια
Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Όνειρος γιατί η όλη στιγμή ήταν πολύ περίεργη. Με έπιασε από το χέρι και πήγαμε εκεί όπου είχε αφήσει τη μηχανή του. Μου είπε να ανέβω. Δεν τον ρώτησα που πηγαίνουμε. Αν ήταν θα μου έλεγε από μόνος του. Τελικά φτάσαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή όπου υπήρχαν λίγα κτήρια. Ανεβήκαμε κάτι σκαλιά και μετά φτάσαμε σε ένα μαγευτικό τοπίο. Η θέα ήταν υπέροχη. Έβλεπες όλη τη πόλη και τα φώτα τη νύχτα δημιουργούσαν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
-Μαρία θέλεις να μαστε μαζί;
Μου ψιθύρισε στο αυτί και με κοίταξε στα μάτια.
-Ναι θέλω.
Φιλιομασταν για πολύ ώρα και ήταν υπέροχα και τόσο ρομαντικά αλλά ήταν πολύ αργά και έπρεπε να πάω σπίτι.

Μέσα στη νύχτα άκουσα τον ήχο της ειδοποίησης του κινητού και ξύπνησα.
Είχα ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αριθμό:
Σε 5 λεπτά να είσαι στο πάρκο απέναντι από το σπίτι σου.
Αναρωτιέμαι αν πρέπει να πάω
Μπορεί να είναι ο Όνειρος αλλά αυτός έχει τον αριθμό μου και γιατί να μου στείλει να βρεθούμε. Κάτι άλλο συμβαίνει. Δε θα πάω.
Πέρασαν δέκα λεπτά και ξανά είχα μήνυμα από τον άγνωστο:
Ο Ιάσονας είμαι βγες αλλιώς θα έρθω σπίτι σου
Ντύθηκα  όσο πιο γρήγορα μπορούσα και πήγα μέχρι την εξώπορτα περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου για να μην ξυπνήσω κανέναν.

Βρήκα έναν Ιάσονα να με περιμένει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Αυτή η ιστορία είναι σκέτη αποτυχία😥
Υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που να θέλει να συνεχίσω να γράφω