Τον αγάπησα από τότε που τον είδα στον χορό, από τότε που οι οικογένειες μας γνωρίστηκαν.
Του εδώ τα πάντα και αυτός με πρόδωσε , τα έκανε όλα για να γίνει βασιλιας και να αποκτήσει και τα δυο βασιλεια.
Αλλά δεν θα το αφήσω έτσι θα το εκδικηθώ και...
Αγαπάω και πονάω που δεν είσαι πια εδώ, τι δε θα 'δινα κι απόψε λίγο να σε ξαναδώ, ο δικός μας χωρισμός μια απέραντη ερημιά, στην ψυχή μου σαν λυγμός, στο κορμί μου κεραυνός,πέφτει πάλι η μοναξιά, ένα σπίτι αδειανό μου ματώνει την καρδιά. Είναι η μέρα σκοτεινή, ξημερώνει σαν εχθρός, μοιάζει μέσα στη σιωπή μια κρυμμένη απειλή, ο ίδιος μου ο εαυτός, κι είμαι πάλι μια φωνή που δεν άκουσε κανείς, η ζωή μου έχει χαθεί σ' ένα έρημο νησί, κάποιας άγονης γραμμής. Άλλη μια βραδιά δεν λέει απόψε να περάσει με τις αναμνήσεις συντροφιά, άλλη μια φορά στα όριά μου έχω φτάσει δε μ'αναγνωρίζω τώρα πια. Άλλη μια βραδιά δε λέει ο πόνος να μ' αφήσει ούτε το δάκρυ να στερέψει στη ματιά.
Αζαηλ: Που είσαι Αντζι? Βγάζω το κολιέ από την τσέπη μου. Εσυ είσαι σαν τον ήλιο γεμάτη ζωή και φως. Εγώ είμαι σαν το φεγγάρι γεμάτος δυστυχία και σκοτάδι. Δυο κόσμοι διαφορετικοί, δυο άνθρωποι καταδικασμένοι.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αντζι: Που είσαι Αζαηλ? Πηγαίνω στο κουτί με τα κοσμήματα και βγάζω το κολιέ. Ίσως η αγάπη μας είναι καταδικασμένη όπως το φεγγάρι με τον ήλιο. Να μην συναντηθούμε ποτέ και μόνο να πονάμε.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αντζι & Αζαηλ
Μην ανησυχείς για μένα ούτε να προσπαθήσεις να αλλάξεις το πως είναι τα πράγματα. Πρέπει να πιστέψεις ότι απλά είμαστε τελείως διαφορετικοί. Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα,και η σιωπή είναι πάρα πολλή για να την αντέξω. Ο χρόνος εξακολουθεί να κυλάει, φαίνεται σαν μία δίκαιη ανταλλαγή. Δυο διαφορετικές προτάσει, δύο ξεχωριστές λεξεις είμαστε, δύο ξεχωριστοί μακρινοί δρομοι χωρίς πληροφορίες ο ενας για τον άλλον. Δυο πολύ διαφορετικοί φοβισμένοι μάρτυρες, δύο ξεχωριστά δολώματα είμαστε σαν δύο ψεύτες, δύο τίποτα, δύο ξεχωριστά τρένα που σιγά σιγά απομακρύνονται όσο παίρνουν αναπνοή. Δυο κόσμοι διαφορετικοί θα είμαστε εγώ και εσύ που δεν το ήθελε η ζωή να' μαστε πάντα εμείς μαζί. Και πάλεψαν τα πάθη σου, ο έρωτας κι εγώ με νίκησες, με πόνεσες, μ' ακόμα σ' αγαπώ. Σε δυο κόσμους πώς να ζήσω?Αλλού εγώ κι αλλού εσύ. Θέλω κοντά σου να γυρίσω. Θέλω να είμαστε μαζί. Μα το ξερεις πως δεν μπορώ. Δεν είναι ότι μ' ενοχλεί που σε θυμάμαι, και δε μ' αφήνεις συνεχώς να πάω μπροστά. Είναι που νιώθω μέρα νύχτα να κοιμάμαι. Και φως δε βλέπω να υπάρχει πουθενά. Σκοτάδι με κατακλύσει ξανά και προτιμώ να βυθιστώ. Σκοτάδι γύρω μου πυκνό έχω παρέα, γιατί στη λήθη σου έχω μέσα βυθιστεί. Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ. Είμαστε δυο ψυχές,δυο ψυχές που θα αγαπιόντουσαν ακόμα, μα σε λάθος ώρα είχανε βρεθεί. Ίσως το έχει η τύχη και δεν θα ανταμώσουμε ποτέ. Ίσως δεν κάναμε ο ένας για τον άλλο. Κάναμε όνειρα που καταστράφηκαν μέσα σε μια νύχτα. Η νύχτα είναι η μόνη συντροφιά για όσους πονούν γιατί αγαπούν. Αχ, νύχτα μην φεύγεις μην μας αφήνεις μόνους μόνη εσυ καταλαβαίνεις πως είναι να πονάς για κάποιον που αγαπάς.
