Το Μίσος

Αγαπάω και πονάω

-Αζαήλ! 

- Πρέπει να φύγω.

- Γιατί φεύγεις?  Μετα απο χρόνια σε ξανά βλέπω και το μονο πού έχεις να πεις είναι πρέπει να φύγω.  Μου κανείς πλάκα. Πες κάτι. 

- Το μονο που έχω να πω είναι συγγνώμη και κάποτε θα σου τα  εξηγήσω όλα. Αλλά τώρα πρεπει να φύγω. Και άρχισα να τρέχω.  Έκανα το ίδιο λάθος που είχα κανει πριν 8.

- Αζαήλ,  σε παρακαλώ μην φεύγεις.  Μην με εγκαταλείπεις. Φεύγεις και με αφήνεις μόνη όπως τότε. Νιώθω την καρδιά μου να σπα σαν την σταγόνα που πέφτει στο κύμα και χάνεται για πάντα. θυμάμαι αλλα αυτό με πονάει έχουν περάσει τόσα χρόνια μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει.
Τότε άρχισε να βρέχει και τα δάκρυα μου είχαν γίνει ένα με της βροχής τις σταγόνες.

Αζαηλ

- Τελικά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν όσο κι αν προσπαθούν. Κάνω τα ίδια λάθοι και δεν μαθαίνω από αυτά. Γιατί της ζητάω συγγνώμη, γιατί της λέω ότι θα της εξηγήσω κάποτε, αφού αυτό δεν θα γίνει ποτέ δεν της αξίζω και πρέπει να με ξεχάσει. Ήταν λάθος μου που πήγα. Έχει άλλον και ελπίζω να της δώσει ότι δεν της έδωσα εγώ και να την κάνει ευτυχισμένη.

- Βοήθεια!!

- Ποιος φωνάζει για βοήθεια?

- Βοήθεια!!! Σας παρακαλώ κάποιος.

- Είσαι καλά? Τι σου συμβαίνει?

- Μου επιτέθηκε ένα ζώο και με τραυμάτισε  στο πόδι.

- Για να δω ποσό σοβαρό είναι το τραύμα? Ευτυχώς δεν έχεις πάθει κάτι σοβαρό αλλά πρέπει να το φροντίσουμε αλλιώς θα αφήσει σημάδι. Έλα θα σε πάω στον γερό Ουριηλ για να σου περιποιηθεί το τραύμα. Μπορείς να περπατήσεις?

- Όχι με πονάει.

- Τότε θα σε κουβαλησω εγώ.

- Σε ευχαριστώ. Πως σε λένε?

- Αζαηλ.

- Εμένα με λένε Ήβη.

- Μπορώ να μάθω τι έκανες αυτή την ώρα στο δάσος? Δεν το ξέρεις ότι το δάσος είναι ένα επικίνδυνο μέρος για κάποιον σαν εσένα?

- Έψαχνα για το γερό Ουριηλ αλλά κατά λάθος μπερδεύτηκα και μετά χάθηκα. Μα καλά γιατί ζει στο δάσος?

- Γιατί το δάσος είναι ένα ήσυχο και απόμακρο μέρος για όσους αποζειτουν την απομόνωση και την ησυχία. Φτάσαμε. Γερό Ουριηλ μπορείς να έρθεις λίγο γιατί κάποιος έχει τραυματιστεί και χρειάζεται την βοήθεια σου.