Mafia, baby![☯︎︎]

|15|

  ➤ Πρέπει να μάθεις να μην πιστεύεις λόγια μεθυσμένα και καυλωμένα, κι ας είναι συχνά τα ομορφότερα.  

Θέλω πολλά σχόλια και γνώμες.

D i a b l o 's  POV:

"Καλά ρε ηλίθιε, τα έχεις παίξει τελείως? Τι ηλιθιότητες είναι αυτές που λες? Και αν είναι αλήθεια αυτό που λες, γιατί με άφησες τόσο καιρό να την βιάζω?" ρωτάω και με κοιτάει απεγνωσμένα.

"Στο νοσοκομείο το έμαθα. Ζήτησα να της κάνουν τεστ DNA γιατί μου θύμιζε πολλά πράγματα από την οικογένειά μας και αποδείχθηκε ότι είναι αδελφή μου. Μας χώρισαν όταν ήμασταν μωρά, γι' αυτό δεν ήξερα τίποτα. Τώρα όμως που τα έμαθα όλα, δεν πρόκειται να την ξανά πειράξεις. Ακούς?" φωνάζει νευριασμένος.

"Την αφήνω εδώ μαζί σου μόνο και μόνο επειδή είναι πιο ασφαλής από τους εχθρούς μας. Γιατί εγώ δεν είμαι τόσο ικανός όσο εσύ να την προστατεύσω. Κανόνισε να την προσέχεις" συμπληρώνει και γνέφω θετικά, ενώ εκείνος φεύγει.

Πίνω λίγο από το ουίσκι μου και σκέφτομαι τα λόγια του Dark.

Εφόσον είναι αδελφή του, δεν μπορώ να την κακομεταχειριστώ ξανά.

Γενικότερα δεν ήταν σωστός ο τρόπος που της συμπεριφέρθηκα, αλλά...

Με καταστρέφει διάολε, αλλά κανείς δεν με φτιάχνει όπως εκείνη.

Ξέρω ότι προσποιούμαι συνέχεια ότι δεν νοιάζομαι για εκείνη.

Δεν είναι αλήθεια, αλλά εκείνη με μισεί.

Πρέπει να με μισεί γιατί φοβάμαι ότι θα την πληγώσω περισσότερο αν μείνει κοντά μου.

Αλλά γαμώτο, τη θέλω.

Μπορεί να φέρομαι σαν μαλάκας, αλλά τη θέλω.

Είναι τόσο ευάλωτη.

Φοβάται σχεδόν τα πάντα, φαίνεται πόσο πληγωμένη είναι.

Αν μπει στη ζωή μου, θα πρέπει να την προστατεύσω.

Με κάθε κόστος.

Γιατί από τη στιγμή που θα είναι δικιά μου, δεν θα αντέξω αν πάθει κάτι.

Θα κατηγορήσω τον εαυτό μου, από τη στιγμή που την άφησα να με μάθει.

Δεν είναι όμορφο το συναίσθημα όταν μπαίνει κάποιος στη ζωή σου και σε κάνει να νιώθεις?

Γιατί η ξανθούλα, αυτό έκανε.

Προσπάθησε να με μάθει, να με βοηθήσει.

Και εγώ όχι μόνο δεν την άφησα, αλλά την πλήγωσα κιόλας.

Μπορεί να μην με συγχωρήσει ποτέ, αλλά θα προσπαθήσω να...

Να της πω πως νιώθω.

A n g e l 's  POV:

"Ξανθούλα?" ακούω την φωνή του Diablo, ενώ ανοίγει την πόρτα.

Έρχεται κοντά μου και κάθεται δίπλα μου, εφόσον καταλαβαίνει ότι δεν έχω κοιμηθεί ακόμη.

"Συ-Συγ" πηγαίνει να πει, αλλά δεν του βγαίνουν οι λέξεις.

"Συγγνώμη για... Όλα" λέει τελικά.

Φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι γι' αυτόν.

Έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη στη ζωή του?

Μάλλον όχι.

"Δεν... Δεν ήθελα να σε πληγώσω. Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ αυτό σε γυναίκα. Δεν ξέρω γιατί το έκανα μαζί σου. Δεν ξέρω γιατί σου φέρθηκα έτσι. Είναι έρωτας? Φόβος για να μην σε ερωτευτώ? Δεν ξέρω γιατί το έκανα. Καταλαβαίνω αν δεν θέλεις να με συγχωρήσεις γιατί δεν σου έκανα και λίγα πράγματα, αλλά θέλω να ξέρεις ότι... Λυπάμαι πολύ" λέει και μου ακουμπάει απαλά το μάγουλο.

"Σε μισώ γαμώτο. Σε μισώ που με ξεχνούσες, που με άφηνες μόνη, που δεν νοιαζόσουν, που δεν ένιωθες. Σε μισώ. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το κάνω..." απαντάω τελικά.

"Κατάλαβα... Με μισείς. Ποιος δεν θα το έκανε άλλωστε?" λέει και σηκώνεται για να φύγει από το δωμάτιό μου.

Σηκώνομαι και εγώ πριν προλάβει να φύγει.

"Diablo?" ρωτάω.

"Ναι?" απαντάει, αλλά ακούστηκε πιο πολύ σαν ερώτηση.

"Έλα εδώ" λέω και έρχεται κοντά μου.

Για πρώτη φορά κάνει αυτό που του λέω.

Τα χέρια του βρίσκονται γύρω από τη μέση μου, ενώ εγώ αυτόματα τυλίγω τα δικά μου χέρια γύρω από τον λαιμό του.

Οι ματιές μας έχουν κλειδώσει και ο χρόνος μοιάζει 'παγωμένος'.

Τα μέτωπά μας ακουμπάνε μεταξύ τους, αλλά δεν κάνει την κίνηση να με φιλήσει.

"Γάμησέ το, δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο" λέει και το επόμενο που ήξερα ήταν ότι τα χείλια του ήταν πάνω στα δικά μου.

Halloooo lovesss💘.

Τί κάνετε?

Πώς είστε?

Πείτε μου τα νέα σας!

Σας άρεσε το κεφάλαιο?

Επιτέλους ο Diablo έκανε την προσπάθειά του.

Θέλω γνώμες και σχόλια.

Μέχρι τότε,

-Peace, hugs & hippie love🍒.