Yazma İpuçları

İlham Alın Serisi | İlk Adım: Hayal Etmek - @Daydreamer_Pumpkin

Bu bölüm Wattpad'deki "Gündüz Düşü" hikayesinin yazarı @Daydreamer_Pumpkin tarafından hazırlanmıştır.

Merhaba Wattpaderlar ;))

Milyonlarca okur ve yazarın olduğu bu kocaman platformun dört yıldan uzun bir süredir üyesiyim ve küçük bir kısmınızla da yollarımız kesişmiştir belki. Gülçin Özbek Kuyumcu ben, Gündüz Düşü ve Düş Kapanı hikayelerinin, aynı zamanda Geçmişin Gölgesinde ve Gecenin Ruhu kitaplarının yazarıyım.

Bakmayın bunları ardı ardına sıraladığıma, hepiniz gibi ben de henüz yolun çok başındayım. Bu yüzden 'Kesinlikle böyle yapmalısınız' diyemeyeceğim. Ahkam kesmek ya da kesinlikle şunu yapın demek gibi bir yönlendirmede bulunmak haddim değil. Ancak vakit ayırıp göz atmak isterseniz naçizane önerilerle, kendi yazma yolculuğumdan bahsetmeye çalışacağım size. Sizlerin maceralarında bir nebze katkım olursa ne mutlu bana.

Dürüst olacağım, ilk hikayelerimde herhangi bir sistemin/düzenin yanından bile geçmiyordum. Kurgu Denemeler klasörümde bekleyen, hiç yayınlanmamış ve asla tamamlanmamış onlarca hikaye olmasının sebebinin de bu olduğunu düşünüyorum. Fakat kendi düzenimi oturttuğumdan beri başladığım tüm hikayelerim finale erdi ve tamamladığım her yeni kurgu, bir öncekinden daha mutlu ediyor beni. Nedeninin de her defasında kendimi ileri götürme çabasıyla başlamam olduğuna inanıyorum. Oturttuğum düzene ek olarak, kurgular kadar yazımım üzerinde de çalışıyorum. Yeni her hikayeyle, aklımda canlanan kurguyu nasıl anlatmak istediğimi, neyi anlatmak istediğimi daha rahat görebildiğimi düşünüyorum.

Düşüncem odur ki hikaye yazmanın ilk adımı hayal edip kurgulamak. Bunu kimimiz okuduğumuz bir kitabın satırları arasındaki bir cümlede yakalarız, kimimiz izlediğimiz bir filmin küçücük bir sahnesinde. Okuduğumuz satır ya da izlediğimiz sahneyle, aklımızda canlanan tamamen birbirinden alakasız olabilir, zira ilham da böyle bir şey sanırım. Önemli olan yakaladığımız o anlık ilhamı hiç kullanmayacak bile olsak, kenara not almak. Bütün hikaye, not aldığımız o kısacık birkaç cümlenin etrafında şekillenebilir. Çıkış noktamız olabilir ya da belki vereceğimiz final olur. Kim bilir?

*Bana gelirsek, kurgularımı genellikle ilk olarak rüyamda görüyorum. Bazen bir sahnesi oluyor sadece, bazen çok daha detaylı hatırlıyorum ve hafızamda kalanları bir kenara yazıp üzerinde düşünmeye başlıyorum.

*Taşları yerine oturtmaya başladığımda, kırılma noktalarını yakaladığımda ve hikaye şekillenmeye başladığında da olabildiğince detaylı, uzun bir taslak yazıyorum. Hikayenin, içinde diyalogların yer almadığı kısa bir özeti gibi. Ardından kısa cümlelerle bölüm bölüm yazılacakların içeriklerini de belirlemeye çalışıyorum. Bu bana aklımın dağılması durumunda yeniden yolumu bulmam için çok fayda sağlıyor. Bodoslama gitmek (tecrübeyle sabit) çok daha zorlayıcı ve beklediğinizin dışına çıkmaya çok müsait bir ortam doğurabiliyor.

*Ardından araştırma evresini dahil ediyorum. Kurgunun geçeceği şehirler ya da ülkelere gitmemiş bile olsam olabildiğince çok bilgi edinmeye çalışıyorum. Google sağ olsun haritada açıp okuduğum her yeri sokaklarına kadar izliyor, sanal bir gezi yapıyorum. Gezi bloglarının deneyimlerini de dahil ederek bulabildiğim her kaynağı okuyorum. Notlar alıyorum ve taslağa da eklemeler yapıyorum. Yalnız şehirler için de geçerli değil; kullandıkları araçlar, meslekler, hobiler, fobiler, geçirdikleri hastalıklar(her evresini, tedavileri, bu süreçte yaşadıklarını), teknoloji... Hikaye içinde yer vereceğim her şeyi okumaya ve araştırmaya çalışıyorum.

*Kurguyu bir kenara koyduğumda, karakterler için ayrıca bir sayfa açıyorum. Her birini doğumundan itibaren madde madde işliyorum. Dış görünüşleri, yaşam tarzları, hayalleri, korkuları, sevdikleri, sevmedikleri, geçmiş ve gelecekleri, aklınıza gelebilecek hemen her şey. Buna sık yaptıkları el kol hareketleri bile dahil ki böylece ilk bölümde yazdığım özellik, son bölümde de devam edebiliyor. Aynı zamanda hafızamda gerçekten yaşıyormuş gibi var oluyorlar. Karaktere bürünmeyi, onun gibi düşünmeyi kolaylaştırıyor.