Η καινούργια [BOOK 1] |completed|

Κεφάλαιο 27

*Y/N's POV*

Επιτέλους ήρθε η μέρα που θα βγω από το νοσοκομείο. Ήδη νιώθω πολύ καλύτερα, έχω ετοιμαστεί και απλά περιμένω τον Jungkook να έρθει να με πάρει.

*νοκ νοκ*

Αυτός θα είναι σκέφτηκα. Μόλις άνοιξε τη πόρτα έτρεξα στην αγκαλιά του και γραπώθηκα πάνω σαν κοάλα.

Έλα που δεν ήταν αυτός όμως...

Γιατρός: "Τι κάνετε κυρία μου?"

Εγώ: "Ωχχ χίλια συγνώμη. Νόμιζα πως ήσασταν......"

Γιατρός: "Το αγόρι σας? Καταλαβαίνω δεν πειράζει"

Πάνω στη χαρά μου δεν κοίταξα καν ποιός ήταν νομίζοντας πως ήταν ο Jungkook.

Ντροπιασμένη πλέον κατέβηκα από πάνω του και στάθηκα μπροστά του σαν παιδάκι που το μάλωνε ο δάσκαλός του.

Γιατρός: "Οι τελευταίες εξετάσεις που κάναμε ήταν πολύ καλές. Και.....*με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω* από ότι βλέπω είστε ήδη έτοιμη να φύγετε. *χασκογέλασε*

Χωρίς να πει τίποτα άλλο πήρε κάποια τελευταία πράγματα από το κομοδίνο μου και έφυγε. Έτσι απλά καθόμουν στο καναπέ του δωματίου και περίμενα τον Jungkook να έρθει.

*Jungkook's POV*

Ήμουν στο δρόμο με το αμάξι του Jin για να πάρω την Y/N από το νοσοκομείο. Ναι πήρα επιτέλους το δίπλωμα και δυσκολεύτηκα αρκετά να πείσω τον Jin να το οδηγήσω. Αλλά όταν του είπα ότι πρέπει να πάω να πάρω την Y/N από το νοσοκομείο, δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Βλέπετε, της έχει τρελή αδυναμία. Τη νιώθει σαν μικρή αδελφή. Πάλι καλά....

Αφού έφτασα κατέβηκα προσεκτικά φορώντας την μαύρη μάσκα μου και τα μαύρα μου γυαλιά και κατευθύνθηκα προς την είσοδο όταν συνάντησα κάποια που δεν περίμενα να συναντήσω ποτέ ξανά.

??: "Βρε βρε πέρασε πολύς καιρός. Πως και από εδώ kookie μου?"

Εγώ: "Δεν σε αφορά τι κάνω εδώ. Τώρα κάνε σε παρακαλώ στην άκρη έχω δουλειά"

Την έσπρωξα αλλά δεν κατάφερα να φύγω αφού μου έπιασε δυνατά τον καρπό του χεριού μου και μου ψιθύρισε στο αυτί: "Δεν θα σε αφήσω έτσι Jungkookie μου. Θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά". Τίναξα το χέρι μου ώστε να απελευθερωθώ από το κράτημα της και έφυγα.

Ήταν η πρώην μου. Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε καλό χωρισμό. Αποδείχτηκε πως ήταν απλά μία πολύ παθιασμένη φαν μου η οποία ήθελε να μου καταστρέψει τη καριέρα και να μου την πάρει.

Αυτό όμως είναι παρελθόν και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε περαιτέρω. Προχώρησα προς το ασανσέρ και πάτησα το κουμπί του 4ου ορόφου.

Βγήκα και πήγα στο δωμάτιο της Y/N. Άνοιξα την πόρτα και την είδα να έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ. Γέλασα. Σαν μικρό παιδάκι είχε κουλουριαστεί.

Άρχισα να την σκουντάω για να ξυπνήσει λέγοντας ψιθυριστά το όνομα της.

Y/N: "Μμ...."

Εγω: "Ξύπνα αγάπη μου πρέπει να φύγουμε"

Σηκώθηκε την πήρα αγκαλιά και φύγαμε από το νοσοκομείο. Μπήκαμε στο αμάξι και κατά τη διάρκεια της διαδρομής συζητήσουμε διάφορα πράγματα.

Y/N: "Δεν ήξερα ότι οδηγείς"

Εγώ: "Ναι...πρόσφατα πήρα το δίπλωμα. Πως νιώθεις?"

Y/N: "Μια χαρά. Εμμ...Jungkookie πρέπει να σου πω κάτι αλλά δεν θέλω να θυμώσεις"

Εγώ: "Ναι πες μου"

*Y/N's POV*

Jungkook: "Ναι πες μου" είπε ενώ ήταν προσηλωμένος στο δρόμο.

Δεν φάνηκε αναστατωμένος, ίσως δεν θεωρούσε σοβαρό αυτό που θα του έλεγα. Αλλά πήρα την απόφαση να του πω αυτό για το We Got Married που με κάλεσαν να συμμετέχω. Δεν είναι σωστό να του το κρύβω.

Εγω: "Να...εμμ...Με κάλεσαν να παίξω σε ένα reality show..."

Jungkook: "Αυτό είναι τέλειο αγάπη μου. Πως λέγεται?"

Εγώ: "Νομίζω το ξέρεις. We got married"

Και εκεί ήταν η στιγμή που δεν ήθελα να έρθει. Μόλις άκουσε τον τίτλο σταμάτησε το αμάξι απότομα στη μέση του δρόμου αδιαφορώντας για τα αμάξια που κόρναραν ασταμάτητα.

Jungkook: "Π-πως είπες?"

Y/N: "W-we got m-married"

Την είχα βάψει.

Δεν απάντησε και απλά ξεκίνησε πάλι το αμάξι για την εταιρεία. Σε όλη τη διαδρομή κανένας δεν μιλούσε και δεν ήθελα να το συνεχίσω γιατί τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα.

*Jungkook's POV*

Y/N: "W-we got m-married"

Αυτό ήταν. Την έχασα.....