[36] First Love Never Dies ♥

82 6 1
                                    

Kleix's POV

"Fuck!" Pagputol ni Kleiz sa katahimikan na bumabalot sa aming dalawa.

Takteng Hyuk yan oh! The hell to them for injecting drugs on Ana Marie!

"Kuya, she-she c-can...."

"Don't you dare say it Kleiz! We both know na hindi mangyayari yan!"

Fuck! Kahit anong iniiject o pinapainom kay Ana Marie ay may bad side effect sa kanya. Kaya ang meds niya for asthma ay specially made para sa kanya. Para walang maging side effect sa kanya.

And hearing that they injected drugs on her. Fuck them all.

W-we can't lose her! At hindi pwede iyon! We almost lost her once! And hindi namin hahayaan na mangyari uli iyon!

It was during Ana Marie's 7th birthday celebration. The time when Dad died due to an accident. After she found what happened to Dad wala siyang tigil sa pag-iyak sa ospital. Ni makatulugan ang pag-iyak niya ay hindi niya magawa.

That time Kleiz and I got off school late. At diniretso kami ng driver namin sa ospital kung nasan si Dad. Oo umiyak din kami nun pero mas grabe si Ana Marie. When we arrived at the morgue as the nurse instructed where our Dad is, we saw Ana Marie there without Mom. Siguro madaming inaayos regarding hospital stuff. Mag-isa lang si Ana Marie doon katabi ng katawan ni Dad. She was crying with all her might. We, too were crying that time kahit na malayo kami ng konti sa kanila. Kleiz and I decided that day na wag tignan kung pano nakahiga dun si Dad ng walang malay. At that very moment we accepted the responsibility passed on to us. We need to be strong that time.

We thought that Ana Marie wouldn't stop crying. Pero nagulat nalang kami ng bigla siyang tumigil at mas lalong nagulat kami ng bumagsak si Ana Marie sa sahig. Nilapitan namin agad siya. She was breathing quickly. Para siyang nauubusan ng hininga. She keeps on hitting her chest. Nataranta kami ni Kleiz noon. Hindi namin alam ang nangyayari at mga mangyayari. Kleiz managed to call some nurse to help us in Ana Marie's condition. Dinala siya agad sa ER noon. Nung time na dinala siya sa ER iyak pa rin siya ng iyak. Hindi siya mapakalma. Kaya walang nagawa kundi turukan siya ng meds. Akala namin na ang epekto ng pampakalma sa kanya ay parang katulad lang sa ibang tao. Pero hindi.

Huminto ang heartbeat niya. Tapos biglang bumilis. Bruises surfaced on her skin. She shivered like lamig na lamig siya. Nakakagulat ang lahat ng nangyari. Muntikan na siyang magflat line noon for God's sake!

Doon namin nadiscover na her antibodies aren't working properly. O di kaya naman hindi sapat ang pinoproduce na antibodies ng katawan niya para labanan ang mga viruses at inections. Kaya kahit anong iturok sa kanya ay magwowork lang against herself. That's why we are very cautious sa lahat ng ini-intake niyang gamot.

"Mom needs to know Kuya."

"No Kleiz. Magwo-worry lang siya! And we don't want that."

"Kuya..... Ana Marie..... how?" Kleiz sounded helpless.

Walang kwenta sila Hyuk. Sabi ni Hyun ay kinuha daw sa kanya si Ana Marie ng tatay niya at sinabing wala daw siyang kwentang anak dahil hindi niya magawa ang pinapagawa nito.

*beep beep beep beep*

That beeping sound continued to echo in the room as we try to find what and where it is.

"The hell! Ano ba yung tumutunog?!" Kleiz shouted in frustration

Then I saw something blinking somewhat underneath Kleiz's clothes!

"Dogtag!" we said in unison.

We immediately took out our dogtags.

It was blinking but we don't know what for.

These dogtags were a gift from Ana Marie. Sabi niya baka daw magamit namin in the future. At that time we were puzzled by her statement and so we are right now.

"Kuya. Voice automated." sabi ni Kleiz. Napakunot ang noo ko.

"Voice accepted. Revealing coordinates of Ana Marie Samantha."

Nagulat ako ng may nagsalita na boses galing sa dogtag ni Kleiz. The dogtag accepted Kleiz's voice.

"Kuya, magsalita ka."

"O-okay."

"Voice accepted. Revealing coordinates of Ana Marie Samantha."

We hurried off to where the dogtags are saying us.

"Hospital?" Napakunot ako ng noo ng makarating kami sa coordinates.

"Fuck! Pano kung may mangyaring masama kay Ana Marie kuya?!"

"Stay calm Kleiz. We need to hurry."



Joe's POV

Halos manlumo ako sa kwento ni Dad sa kung anong meron sila ni Hyuk. Galit ako. Galit na galit ako kay Dad dahil sa ginawa niya. Pero mas nangingibabaw ngayon ang pag-aalala ko.

Hyuk drugged Dad once. Pano pa kaya si Sam?

"Joe! Anong nangyayari? Si Sam?" salubong agad sa'kin ni George.

I told George lahat ng alam ko. Na nagmula ang lahat kay Dad kaya kinuha nila Hyuk si Sam ngayon.

"Fvxk Joe. Seriously. Pano natin hahanapin si Sam ngayon?"

"May plano sila Kuya Kleix at Kuya Kleiz. Pero hanggang ngayon, di pa rin nila nahahanap. Remember your flight being changed? Sila ang may gawa nun. Para hindi ka madamay. Ako din nilayo nila. Pati si Tita. Nilayo na nila ang mga taong pwedeng idamay ni Hyuk dito. At tayo yun."

"Nakalimutan ata nila Kuya na isa ang pamilya namin sa pinakamayaman. Hindi nila naisip na may private jet ako."

"George. Tama ang ginawa nila Kuya na ilayo ang mga pwedeng madamay. Pero we know that we can't stay out of this."

"So what's the plan?"

"We need to know first where Hyuk is."

"So pano nga?" George said impatiently.

"We'll use Dad's contact with Hyuk."

"Sige. I'll help you two." Nagulat ako ng biglang pumasok si Dad sa kwarto.

"I started this thing. So I might as well end it."

"Dad." I looked at him and he smiled.

"Let's get started boys. We don't want to waste time."

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 19, 2015 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

First Love Never DiesWhere stories live. Discover now