First Love Never Dies

[14] First Love Never Dies ♥

Joe's POV

Today's Monday. Siyempre hindi ako pumasok. Kelangan kong bantayan si Sam. Delikado kasi. Ngayon pa na ang nurse na in charge sa kanya ay lalaki. Huwag kayong magalit sa'kin. Possessive lang talaga ako sa mga mahalaga sa akin. At siyempre mahalaga ang buhay ko noh. Si Sam kasi ang buhay ko.

Gising si Sam at ngayon ay nag-uusap kami kung sino ang magbabantay sa kanya. Well, dahil nga daw humina si Sammy, kelangan niya ma-hospitalized for one week. Kelangan nga niya kasi i-take ang mga meds niya, daily and properly. Well ang good news is little by little lumalakas na siya kahit papano.

'Hindi naman kasing pwedeng ikaw ang mag-bantay sa akin for the whole week. Pano ang school? Di ka na nga pumasok ngayon eh.'

'Okay nga lang Sam. Tska sinabi ko naman kay Ania na i-kopya tayo ng notes eh. '

'Hindi naman kasi yung notes lang. I mean siyempre grade natin yung mababawasan. Pano kunwari pag may quiz o kaya naman exam. Eh di zero tayong dalawa.'

'Ayaw mo nun. Atleast pareho tayo.'

'My point is okay lang na ako yung ma-zero kasi ako naman talaga yung absent dahil may sakit. Pero kasi, ikaw eh! Siyempre ma-zezero ka rin pero dahil sa akin eh. Dahil nandito ka sa ospital, nagbabantay sa akin. At tska worried ako sa Section A. Ngayon pa na wala silang president or vice-president. Pano kung makipag-ayaw sila Zane or sila Dave sa kabilang section? Edi siyempre walang magtatanggol sa kanila kapag na-prefect sila. Pano kung ang ingay nung class? Pano kung nag-aaway-away na sila dahil wala ni isa sa'tin dun?'

'Relax Sam, diba nga bawal ma-stress?! Yung tungkol naman sa magbabantay sa'yo.... Siyempre hindi kita pwedeng iwanan dito. Bilang manliligaw mo, siyempre ako rin ang mag-aalaga sa'yo kapag may sakit ka. Alam kong concern ka sa Section A. Pero isipin mo rin yung sarili mo Sammy. At isa pa. Hindi ako papasok hanggang walang magbabantay sa'yo na kakilala ko at may tiwala ako dun sa taong yun. '

'Eh sinong magbabantay sa akin?'

"Ako."

Parang kilala ko ang boses na yun ah. May isang lalaking pumasok sa kwarto ni Sam. Kasing katawan ko lang siya, matangkad at maputi din.

'George!'

'George oppa?!! （＾Ｏ＾）(oppa=older brother)'

Sabi ko na nga ba siya ito eh. Si George Lee. Ang karibal ko rin pagdating kay Sam. Kung bakit? Malalaman niyo rin. Sa takdang panahon.

'George oppa when did you arrive here in the Philippines? And why?!' sabi ni Sam in Korean.

'Ya! I said don't call me oppa. We're just in the same age you know?!' sabi naman ni George na in Korean din.

'Hahaha! Di ka na nasanay diyan kay Sam. ' sabi ko nalang.

''I know right?! But even until now she's gonna call me that?!' sabi pa ni George. Natawa nalang ako sa kanila.

'Anyway, how are you man? We haven't seen each other for about 1 year and 1 month.' tanong naman niya sakin.

'I'm fine here. Taking care of this princess.'

'Ya! George oppa! Answer my question.' biglang singit ni Sam.

'You're so makulit. I just arrived yesterday at 10:00 PM. Tita said that you are in the hospital and that you're sick. I was planning to go here yesterday when I came because I'm worried about you, but tita said that I should rest first and visit you today.'

Pupunta lang tong ugok na to, dahil lang nalaman niya na nandito si Sam sa hospital. Tss. Imposible.

'You went here just for me?!!! Wahhhhh! I'm touched! （＾Ｏ＾）'