မွန္တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ေမွးကနဲျဖစ္သြားရာမွႏိုးလာသည္
မ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္ပြတ္သပ္ကာ
တံခါးဖြင့္ကာထြက္လာေတာ့
"ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"မင္းကိုေစာင့္ေနတာေလ
ေနပါဦး အခု1နာရီထိုးေနၿပီမလား"
ဖုန္းထဲမွၾကည့္လ်က္ဆူသလိုေျပာေတာ့
အၾကည့္စူးစူးပဲျပန္ရသည္
ေနဦး သူက အခုခ်ိန္ေဘဘီမဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာကိုအခါခါျပန္သတိေပးေနရသည္
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လာတာလဲ
ထပ္ေတြ႔ရေလာက္ေအာင္ရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးမွ
မဟုတ္တာ"
"ဒါေၾကာင့္"
"ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္မလို႔ေလ"
"အဲ့ဒါ ဘာေတြလဲ"
တံခါးဖြင့္ကာယူလိုက္တဲ့အထုပ္ေတြကိုလက္ညိဳးထိုးကာေျပာသည္
"ေျသာ္ လိုတာနည္းနည္းဝယ္လာတာေလ
အိမ္ထဲဝင္ၾကမယ္ တံခါးဖြင့္ဦး"
"ခဏ ဘယ္သူကအိမ္ထဲဝင္ခိုင္းမယ္ေျပာလို႔လဲ"
"ဟင္ ဒါဆိုကိုယ္ကဒီအခ်ိန္ႀကီးျပန္ရမွာလား
တစ္ေနကုန္အလုပ္လုပ္ၿပီး ၿပီးတာနဲ႔
မင္းအတြက္လိုတာေတြဝယ္ရေသးတယ္
Marketမွာတင္ေျခတိုေအာင္ပတ္ၿပီး
ညသန္းေခါင္ထိေစာင့္ေနတဲ့ကိုယ့္ကိုေလ
ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ဒီမွာပဲအိပ္လိုက္ေတာ့မယ္
လာ လာ ဖြင့္ဦး ကိုယ္လက္ေညာင္းေနၿပီ"
ဘာေျပာေျပာေခါင္းမာေတာ့မည့္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔
လုပ္ေနပံုကိုႏိုင္ဟန္မတူ ေခါင္းတခါခါျဖင့္တံခါးလာဖြင့္ေပးေတာ့ေ႐ွ႕ကဝင္သြားလိုက္သည္
အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ကုတ္အက်ႌခြၽတ္ကာ
႐ွပ္အက်ႌလက္ကိုေခါက္၍ထမင္းစားခန္းသို႔
အထုပ္ေတြဆြဲကာဝင္သြားပံုကမသိရင္အိမ္သား
လားပင္မွတ္ရသည္
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"အင္း ကိုယ္ဝယ္လာတာေတြေနရာခ်မလို႔ေလ
သြားအိပ္ရင္အိပ္ေတာ့ေလ
ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုေသာက္မလား
ကိုယ္ေဖ်ာ္ေပးမယ္
စေတာ္ဘယ္ရီလည္းပါတယ္
စားမယ္ဆိုေျပာ ၿပီးရင္အခန္းထဲလာပို႔ေပးမယ္"
"သူမ်ားကိုအိမ္မွာထားၿပီးဘယ္လိုစိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ရမွာလဲ"
