Teen Wolf: Girl Werewolf

Gizli Güç

(...)

"Çok saol Stiles. Gitmeyecek sandım"

Stiles "Ne demek. Ne konuşuyordunuz?"

"Tam olarak ben de emin değilim. Scott'ı sürülerinde istediklerini söyledi ardından da Deucalion diye biri benim garip olduğumu söylemiş. Bir çeşit gücüm olduğunu söylemiş"

Stiles "Ne?! Deucalion mı?"

"Evwt. Neden bu kadar şaşırdın?"

Stiles "Deucalion alfa sürüsünün alfasıdır. Aiden ve Ethan'ın olduğu sürü. Deucalion'ın dediği şeyler hemen hemen doğru çıkar. Bunu diğerlerine de söylemeliyiz... "

-------------------------------------------------------------

Stiles koridorda deli gibi koşarken ona yetişmeye çalışıyor ve kimseye çarpmamaya çalışıyordum.

"Stiles yavaşlar mısın?!"

Stiles "Üzgünüm ama daha hızlı olmalısın" dedi ve koridordan döndü. Elimi duvara yasladım ve derin nefesler almaya başladım. Kalbimin sılıştığını hissediyordum. Hayır hayır hayır burda olmaz! Astım krizi geçiriyordum. Yere yığıldım ve nefes almaya çalıştım fakat olmuyordu. Sanki göğüs kafesim sıkılıyormuş gibi hissettim. Korku ve endişeyle yanıma çöken birkaç kişi biraz sonra kalabalığa dönüşmüştü. Herkes bağırıyordu ama sözcükleri seçmek çok zordu.

Bir bayan öğretmen yanıma çöktü. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Zorlanarak "As-astım spreyim dol-dolabımda". Öğretmen beni duymuştu. Dolabımın yerini bilen var mı diye kalabalığa sordu ama kimse bilmiyordu. Arkadan Scott çıktı. Elinde astım spreyi vardı ama benimkine benzemiyordu. Spreyi hemen elime tutuşturdu ben de kullandım. Birkaç dakika içinde kendime gelmiştim. Öğretmen iç çekti ve "Herkes dağılsın arkadaşınızın daha iyi nefes alması lazım" dedi ve kalabalık yavaş yavaş dağıldı. Ardından öğretmen de "geçmiş olsun" diyip gitti.

Scott "Nasıl astım krizi geçirebilirsin?!"

"Ee.. Çünkü rahatsızlığım var" dedim 'ciddi misin' bakışları ile.

Scott "Hayır demek istediğim ben de kurtadam olmadan önce astımdım. Ama kurtadam olduktan sonra bir daha kriz geçirmedim. Sen de artık bir kurtkadın olduğuna göre astımın olmaması gerekiyor"

"Bil-... " diyecektim ki lafımı Stiles böldü.

Stiles "Çocuklar, sonunda buldum sizi. Elena neden peşimden gelmedin?" Elimdeki spreyi gösterdim.  "Ah,  hayır sen de mi?" dedi. Göz devirdim.

"Scott biz de sizi arıyorduk. Size birşey dememiz lazım. Diğerlerini de bulup lakros sahasında buluşalım"

"Tamam" dedi ve kalkmama yardım edip diğerlerini bulmaya gitti.

Stiles'la ben lakros sahasında beklemeye başladık. Biraz sonra sahanın kapısından içeri Scott ve diğerlerinin girdiğini gördük. Yanımıza geldiklerinde hepsi 'ne oldu' bakışı atıyordu. Stiles'a anlatması için baktım ve o da başladı.

Stiles "Eee... Şöyle ki... Aiden Elena'ya şey demiş.."

İsaac "Söyler misin artık?!!"

Stiles "Deucalion Elena'nın özel olduğunu düşünüyormuş... Bir gücü olduğunu falan"

Scott "Nasıl bir güç"

"Bilmiyorum o sırada Stiles'tan beni kurtarmasını istiyordum."

Sonra herkes Lydia'ya döndü.

Lydia "Aslında sesler duymaya başlamıştım Elena ile tanıştığımızdan beri"

Malia "Peki sesler ne diyor?"

Lydia "Yeni bir kurtkadından bahsediyorlardı. Ondan sonra da Elena kurtkadın oldu. Sesler şimdi de-... " dedi ama sözünü aniden attığı tiz çığlığı bozdu. Aman tanrım bu çığlığı uzaktan duymak için kurtkadın olmama gerek yok!

Herkes eliyle kulaklarını kapamıştı. Stiles hariç. O Lydia'yı sakinleştirmeye çalışıyordu. Lydia yere çökmüştü. Ardından çığlık atması geçti ve ağlamaya başladı. Aynı zamanda titriyordu. Scott hemen yanına çöktü.

Scott "Ne oldu Lydia?" Lydia konuşamamıştı.

Stiles "Hey hey hey şimdi bana bak sakin ol tamam mı? Tamamdır bak bu kadar kolay. Şimdi söylemeyi dene"

Lydia "B-birinin öl-ölümünü gördüm." Parmağı ile beni işaret etti. O an ki duygum anlatılmazdı. "O-o güç yüz-yüzünden ölü-ölücek." dedi ama daha fazla dayanamayıp bayıldı.

Saatler sonra hastanedeydik. Scott'ın annesi Melissa bizimle ilgileniyordu. Biraz koyu tenli,  kıvırcık saçlı ve tatlı biriydi. Lydia uyanmıştı ama sadece boş boş tavana bakıyordu. Ben ise oturmuş ona bakarak güç yüzünden nasıl öleceğimi düşünüyordum. Aniden omzumda beliren el beni korkutmamıştı. Yanıma oturunca bu kişinin Derek olduğunu anladım.

Derek "Hey sakin ol. İyileşir merak etme" Ona biraz duygulanmış gözlerle baktım.

Derek "Ah, O diğer konu. Merak etme kimse sana zarar veremez"

"Biri değil zaten. Birşey.. güç" Derek daha fazla konuşmamı istemediği için bana sarıldı. Ben de ona sarıldım. O kadar yorgundum ki alfamın kollarında uyuya kaldım.

Stiles "Hey hadi kalk. Lydia daha iyi. Onu evine götürecez"

Duyduğum sesle gözlerimi araladım. Işığa alışana kadar onlara baktım. Ardından da yanıma baktım. Derek yoktu.

"Hıh, şey doğru tamam." dedim ve kalktım. Hastaneden çıktık. Ben, Lydia, Malia, İsaac ve Stiles Stiles'ın arabasına. Scott ve Kira da Scott'ın motosikletine bindi. Lydia'nın evine gelince sadece Stiles ve Lydia indi. Biz de onları arabada beklemeye başladık.

Malia "Hey Elena korkuyor musun?" Issac ve Malia bana dönmüştü. Ben ise camdan bakıyordum ama Malia'nın sorusu üzere ona döndüm.

"Ha-Hayır" dedim sanki ikisinin de kalbimi dinleyip yalan söylediğimi anlayacaklarını bilmeyerek.

İssac "Biliyorsun yalan söylediğini anlayabiliyoruz"

"Tamam biraz korkuyorum"

Malia "Bence korkmamalısın. İçinde bulunduğun sürü ne kadar Derek'in sürüsü olsa da Scott seni kendi sürüsünden görüyor. Yani sana yardım eder"

"Biliyorum" dedim kısık bir sesle.

Ardından Stiles arabaya bindi. "Sanırım odasına çıkmak için bir bahane bulamadım" dedi (Diziden hatırlayanlar anladı)

Sonra da bizi tek tek evlerimize bıraktı. Aslında Malia ile Stiles beraber yaşıyorlar. İssac Derek'in çatı katında onla yaşıyor. Ben de baban ile hâlâ halamla yaşıyorum. İlk önce beni bıraktı. Kapıya bakınca ne yalan bulsam diye düşünüyordum. Ardından da cesaretimi toplayıp zili çaldım. Gecenin tahminen 03.30 idi. Kapıyı halam açtı. Fısıldar şekilde

Jane hala "Hoşgeldin tatlım, sessiz ol Eric uyudu. Geç içeri." Bu tavrı beni şaşırtmıştı. Beraber odama geçtik. Snowy bile uyumuştu. Halam kapıyı kapattı ve yatağıma oturduk.

Jane hala "Eric'e aarkadaşlarında kalacak dedim merak etme. Ama bana bu saate kadar nerde olduğunu söyleyeceksin"

"Şey.. Sana yalan söyleyemem. Hastanedeydik. Lydia'ya birşey oldu biz de onun kendine gelmesini bekledik."

Jane hala "Hastanedeydik derken?"

"Ben ve diğerleri işte"

Jane hala "Pekala. O zaman iyi geceler tatım" dedi ve odadan çıktı. Üstüme pijamalarımı geçirip yatağıma uzandım. 1 saat sonra kendimi uykunun kollarına bırakabilmiştim.

Üzgünüm bu bölüm biraz kısa oldu. Çok bölüm yazamıyorum. Haftaya istanbul'a dönücez. Bu sarıda en fazla 2-3 bölüm atarım ama eve dönünce bunu telafi edicem merak etmeyin. 😄

Diğer hikatemin yeni bölümünü akşam atacağım.