Miracle In Her Wishes

Epilogue

15 years later.

Someone else's P.O.V

Aahhhgghhhh. I yawned. Napuyat ako dun ah. Bumili kasi ako ng copy ng "reincarnated fate." Nabasa ko yung reviews sa fb na ang ganda nga talaga ng story at ang mura pa. 50 yen lang ang halaga ng libro. WAAAAAHHHH hanggang ngayon nga di pa rin ako nakakaget-over. Ang kyut ng story pero ansaklap. Pero nareincarnate naman sila. At hindi lang iyon ang dahilan. Parang familiar na rin sa akin ang kuwento na parang nandoon na rin ako sa lugar na iyon.

"Uy tara na! Mahuhuli tayo sa train!" Sabi sakin ni Ashina, best friend ko.
"Okay okay wait."

At bumangon na agad ako at nagmadaling maligo. Magbabakasyon kasi kami sa lugar kung saan peaceful at katabi ng bundok. Noon pa man paborito ko na ang mga lugar na may bundok. Feeling ko napaka-nostalgic ng mga lugar na may bundok.

Hindi naman ganun kalayo ang byahe kaya nakarating agad kami. Agad bumungad sa amin ang may-ari nang tutuluyan namin.
"Goodmorning sainyo!" Bati samin ng babae. Ang ganda niya. Tapos medyo curvacious pa ang body niya. Para siyang supermodel.
"Kayo ba sina Kurahagi Ashina at Kanade Yoshikawa?"
"Opo kami nga po."
"Hali kayo sumama kayo sakin."

Sinundan namin yung babae papasok. Ang ganda nung bahay. Pero ang nakakapagtaka talaga, bakit ang familiar nito sakin. Andito na ba ako noon?

"Eto ang magiging tuluyan niyo." Banggit ni ate at pumasok siya sa tutuluyan namin. Nagayos naman si Ashina ng mga gamit niya habang si ate naman ay may kinukuha sa cabinet nito.
"Ate, pwede po bang libutin tong bahay?"
"Sige lang."

Lumabas na ako upang makapaglibot-libot. Hindi ko talaga maiwasang mafeel na nandito na talaga ako nun. Bawat lugar ay parang kabisado ko kung nasaan. Ang weird.

Sa sobrang paglalakad ko, napatigil lang ako sa parang shrine stand tapos ang loob nun ay kagubatan. Mas lalo tuloy akong nagtaka kung bakit parang alam ko na rin ang lugar nato. Ah oo, eto nasa reincarnated fate eh.

Pumasok ako at naglibot rin sa gubat. Hindi ko alam kung bakit parang kabisado ko rin ang lugar na to. Hindi naman detalyadong-detalyado ang nasa book pero bat kabisado ko? Ang weird grabe. Hindi naman kami nagbakasyon ng pamilya ko nung bata pa ako. Hindi rin naman to yung pinuntahan nung nagfield-trip kami. How come na parang nakapunta na ako dito at kabisado ko pa talaga ang daan. Boogsh.

Waw. Nadapa ako. Hindi ko alam na may nakaharang pala na kahoy na dinadaanan ko. 

"Okay ka lang?" A boy suddenly asked me.

This boy. He's familiar. His eyes. His beautiful white hair. All is familiar. I didn't know but my eyes where starting to cry. I don't know but I get the feeling I know him. 
I got up and started to hug him really tight. I really miss him. I get the feeling that I miss him.

Niyakap niya rin ako. I hope ganito rin ang nararamdaman niya.

"Wait, nagkakilala na ba tayo before?" Tanong niya.

"I'm feeling it too."

I smiled.

"Saan ka nakatira?"
"Sa Sapporo. Ikaw dito ka ba nakatira?"
"Hindi dito specifically. Dun sa tinutuluyan niyo."
"Oooh. Anak ka ba nung may-ari?"
"Yeah."
"I'm Yoshikawa Kanade. Yoshi for short." I stretched out my hand. He gladly accept it.
"Toru Kaguya." He smiled.

He escorted me until we reached our place. Nakahanda na pala ang mga pagkain at nagsimula na kami magdinner.

Extra-scenes
Mirako's

I smiled as I saw them. Mountain god granted my wish. They'll rewrite their story again.

Author's note:
THAT'S THE END OF THE STORY.
Thanks for supporting this until the end! Your kind gesture are deeply appreciated. Please support my other stories as well!