Miracle In Her Wishes

Chapter 4

Narinig ni Haru sa tito nito na pag winter na raw sa kanilang lugar which is sobrang lamig daw talaga kumpara sa nararanasan ng mga taga-city. Dahil malapit ito sa bundok at gubat.

Haru thinks of Jin. She wonders how Jin survives in the cold stream of winter. And that counts that he is living in a forest.

"Thank you." Sabi ni Jin ng binigyan siya ni Haru ng isang scarf.
"Sabi kasi ni lolo kakaiba ang lamig dito kumpara saming nasa city nakatira."
"Hm. Okay. Magkikita ulit tayo next summer?"
"Next summer."

Sobrang bilis ng panahon ika nga nila. Haru is in her Grade 5 na. She shows to Jin her uniform and proudly saying "Im a grade five student!"

They continued to walk until they ran out of enerfy to walk on. Nagdecide sila na magpahinga muna sa marsh at ienjoy ang simoy ng hangin.
Haru then grab the change para makita ang muka ni Jin. She slowly removed the mask that covering her friend's face for a very long time.

Her face was in shock when she his face. She was still looking and no words left to say. Bigla na lang dumilat si Jin at dali-daling ibinalik ang maskara nito.
"Ansakit nun ah." Sabi ni Jin habang hinihimas ang ilong nito.
"Sorry. Pero hindi ka naman talaga natutulog diba?"
Sandali siyang natahimik.

"Tara. May alam akong lugar na makakapagpasaya sayo."
"Saan?"

Hindi na siya umimik pa at naglakad na lang ito. Sinundan na lamang siya ni Haru. At hindi nga nagkamali si Jin. Napangiti nito si Haru. Umupo sila sa log na nagsisilbing tawiran ng ibang hayop sa kabilang banda. Inilalaro nito ang kanyang mga binti at paa ni Haru sa malamig na tubig.

"Hey." Sabi sa kanya ni Jin.
"Hmm?"
"Someday you'll need to forget me."
"Why?" Haru asked, confused.
"You'll need to work someday. You will have a decent job. Makakalimutan mo rin ako balang araw."
"HAHAHAHAHAHAH. Naisip mo yun? Hayaan mo pag nakapagtapos ng pagaaral kabaligtaran ang gagawin ko. Kabaligtaran ng sinabi mo. Hahanap ako ng disenteng trabaho na malapit sa tito ko. Para araw-araw na kitang napupuntahan."
"Really?"
"Oo naman. Hinding-hindi kita makakalimutan. Kaya wag mo rin akong kakalimutan okay?"
"I won't ever forget you, Haru."
"Me too."

Somethings been there between the two. Pero hindi pa rin nila ito natatagpuan.

It's the day of winter na. Sa buong winter na yun, si Jin lang ang laman ng isipan ni Haru. Walang oras at ni segundo naalis nito sa isipan nya ang lalaki. Gustong-gusto niya itong puntahan kahit ang panahon ay hindi sang-ayon sa kanya.

Winter passed and spring too. Summer na ulit. Haru has never been this excited before. She sense something's happening. Hindi nga lang niya alam kung ano ito.

Pagkarating nya dun, nakita nya agad sakanya si Jin sa lagi nilang hangout. Sobrang bilis ng panahon at ngayon ay kaedad na ni Haru si Jin.
"Let's go on a date." Sabi ni Jin.
Saglit na natigilan si Haru. Totoo ba ito? Niyaya niya akong magdate kami? Saan? Sabi ni Haru sa kanyang isipan.
"Sa-saan?" Nauutal niyang sabi.
"May spirit festival kami dito na laging cinecelebrate dito tuwing start ng summer. Parang festival nyo lang din."
"SURE. O SIGE AALIS BIBILI PA AKO DAMIT BABYEE!"

At umalis na agad siya. Pero sa isipan niya ay gulong-gulo na ang isipan niya. Hindi niya alam kung saan siya hihiram at bibili ng yukata na babagay sa kanya.

"Ta, may yukata ba kayo? PERAM AKO."
"HA? Bakit saan ba ang punta mo?"
"May kikitain lang."
"Saan?"
"Malapit sa forest."
"Ha?! Baka maligawa ka na naman."
"Hindi yan Ta. May kasama naman ako."
"O sige hahanapin ko."

Nakabihis na siya ngayon at nakaayos pa ang buhok. Pinaghandaan ni Haru ang gabing ito. Little did she know na ito na pala ang huli nilang pagkikita.