Just my cousin (dutch)

Hoofdstuk 22

JASON SMITH

'Jason kom je?' Roept mijn moeder.
Ik zucht en zet mijn playstation uit.
'Waar gaan we heen?' Vraag ik.
'Naar Mila' Antwoordt ze.

'Wat?!' Vraag ik verbaasd.
De hele week lang praat ik niet met Mila.
Ik probeer het wel, maar ze negeert me volkomen. En gelijk heef ze. Ik ben een lul.

'We gaan een hapje bij hen eten'.
Ik probeer niet te laten zien dat ik niet mee wil.
'Oke' zeg ik zo nonchalant mogelijk.

We stappen bij mijn vader in de auto. Dit gaat nog een lange avond worden.

MILA RASMEN

'Waarom ben je zo veel aan het koken?'.
Ik sta bij mijn moeder in de keuken en kijk vragend naar de grote pan spaghetti.
Ik voel de bui al hangen.
Jason....

'Rick, Selena en Jason' komen eten vanavond.
Fijn maar niet heus. 'Gezellig' zeg ik zo neutraal mogelijk.

Ik heb echt geen zin om Jason nu te zien.
Heel de week probeert hij al tegen me te praten, maar ik laat het mooi niet toe.
Eerst moet hij inzien dat het zijn schuld is.

'Doe jij de deur even open?' Vraagt mijn moeder wanneer de bel gaat.

Ik zucht. 'Tuurlijk'.
Terwijl ik diep in en uit adem loop ik naar de deur. Ik zet een nep glimlach op en open hem met een zwaai.

'Hoi!' Begroet ik mijn oom en-, ik bedoel Rick en Selena.
Ze omhelzen me enthousiast. 'Lang niet gezien Mila!'.

Achter hen staat Jason. Ik kijk hem niet aan en hij mij ook niet.
Rick en Selena lopen de keuken in, waardoor Jason en ik samen achterblijven in de gang.

Ik wil snel weglopen als hij me aan mijn arm tegenhoud. Ik draai me verbaasd om en trek mijn arm los.
'We moeten praten'.

Ik rol met mijn ogen. 'Je zei zelf dat er niets ís om over te praten'.

Zijn ogen staan ernstig. 'Dat meende ik niet'.
Even twijfel ik. Zal ik hem nog een kans geven?

'Mila! Jason!' Klinkt het dan vanuit de woonkamer. Ik draai me met een ruk om en been de gang uit. Jason blijft even verdwaast achter, maar loopt dan achter me aan.

Iedereen zit al aan tafel en ook ik en Jason schuiven aan.

'Hoe is het op school Mila?' Vraagt Selena, wanneer allemaal met een groot bord spaghetti voor ons zitten.

'Ehm'. Ik wissel een blik met Jason. 'Prima'.
'Ik hoorde dat je een vriendje hebt?'.
Ik zend een boze blik naar Jason. Waarom moest hij dat nou weer zo nodig aan zijn moeder vertellen?
'Tja.... ik hád een vriendje inderdaad'.
Ze vorm een o met haar mond en eet weer rustig verder.

'Het wordt tijd dat jij eens met een vriendinnetje thuiskomt jongen' zegt Rick plagerig tegen Jason.
Jason loopt rood aan en eet zwijgend verder.

'Het duurde anders jaren voordat jij je eerste vriendinnetje had hoor Rick!' Gaat Selena tegen hem in.
'Hoe weet jij dat nou?!' Sneert hij terug.

O shit. Dit gaat weer verkeerd. Zoals altijd.
Kunnen ze nou nooit eens normaal doen?
Mijn moeder kijkt hulpeloos van Rick, naar Selena, naar Jason en dan naar mij.
'Gaan jij en Jason anders maar alvast naar boven' zegt ze.

Ze bedoelt het natuurlijk goed, maar ik kan haar wel slaan nu. Ik heb dus echt geen zin om samen met Jason op mijn kamer te zitten.

Jason knikt dankbaar en staat op. Zwijgend lopen we de kamer uit.

Eenmaal op mijn kamer laat Jason zich op mijn bed ploffen. Ik ga demonstratief aan de andere kant van mijn kamer zitten, op mijn bureau stoel.

Een paar minuten lang zitten we daar. Zwijgend.
Het kan me niet schelen dat het ongemakkelijk is.

'Kunnen we praten?'.
Jason's vraag komt zo uit het niets dat ik er haast van schrik.
'Ehm....' stamel ik. Snel herstel ik me weer.
'Waarover wil je praten?'.

Hij kucht. 'Over ons'.
Ik trek een wenkbrauw op. 'Vertel'.

Hij krabt ongemakkelijk in zijn nek.
Het lijkt alsof hij moeite heeft om te zeggen wat hij wilt zeggen.
'Het spijt me'. Hij praat zo zacht dat ik hem bijna niet versta.

'Ik had je nooit moeten zoenen'.
Ik knik en zoek koortsachtig naar woorden. Moet ik hem vergeven?

Hij blijft me aan kijken. 'Het was fout.... en het was.... stom van me en onverantwoordelijk en dom en.... ik had nooit onze vriendschap op het spel mogen zetten en-'.

Ik zucht. 'Stop maar'.
Verbaasd kijkt hij me aan.
'Het spijt mij ook' beken ik.

Een glimlach speelt rond zijn mond. Ik hou van die glimlach.
'Dus we zijn weer oke?'.
Ik lach terug. 'Helemaal oke'.

'Pfff gelukkig, ik weet echt niet wat hij zonder jou moet'. Hij klinkt weer als de oude Jason.
Ik lach om zijn hulpeloze blik en vlieg hem spontaan in zijn armen.
Hij beantwoord mij knuffel.

Dan gaat ineens de deur open. Ik schrik me kapot en duw Jason snel van me af.

Rick en mijn moeder staan hoofdschuddend in de deuropening.
'Intiem momentje zie ik?' Zegt mijn moeder plagerig.

Ik loop rood aan. 'Ehmm.... ik'.
Rick zucht en kijkt ons geïrriteerd aan. Het is bizar hoe snel zijn stemming wisselt.

'Ga je met ons mee naar huis?' Vraagt Rick.
Jason knikt. 'Prima'.

Mijn moeder loopt alvast naar beneden, omdat mijn tante, pfff ik bedoel Selena, haar roept.

Jason staat op en rekt zich uit.
'Komt er nog wat van?' Zeurt Rick.

Hij kijkt over zijn schouder of mijn moeder al weg is. 'Wat waren jullie net trouwens aan het doen?'.

Jason kijkt hem boos aan. 'Gaat je niks aan'.
'Pardon?!'. Rick verheft zijn stem weer.

'Gaat je. Niks. Aan!'.
Rick gooit met een klap mijn slaapkamer dicht als antwoord en stormt naar beneden.
'Weet je wat, ik slaap wel hier!' Schreeuwt Jason zijn vader achterna.

Ik heb er al die tijd roerloos bijgezeten.
Jason kijkt mij kort aan. 'Als dat mag natuurlijk?'.
Ik knik. 'Gezellig'.

Jason's norse blik verdwijnt. Hij glimlacht breed. 'Blij dat het weer goed is tussen ons'.