Just my cousin (dutch)

Hoofdstuk 11

MILA RASMEN

Samen met Jason en Josh loop ik de kantine in.
Ik zie Daisy al aan een tafel zitten en ren op haar af. Daisy staat op en knuffelt me. 'Gefeliciteerd!' Gilt ze.
Ik glimlach.

Ondertussen zijn ook de jongens naar de tafel toe gekomen.
Daisy staat op en knuffelt ook Josh.

Dit is gewoon perfect! Mijn beste vriend/neef, vriendje en beste vriendin bij elkaar.
Ik geniet van het moment.

'En hebben juli al gezoend?' Vraagt Daisy, terwijl ze in haar handen klapt.
'Daisy niet zo hard!'. 'Niet iedereen hoeft het te horen!'. Zeg ik beschaamd.

'Dus het is waar?' Gilt ze. Josh en ik kijken elkaar lachend aan.
'Ahhh!' Gilt ze. Jason zucht hoorbaar.
'Misschien' zeg ik dan plagerig.

'Josh?'.
Josh lacht. 'Misschien' antwoordt hij dan.
Ik geef hem een por in zijn zij, waardoor hij een rare kronkel maakt.

Hij kijkt me met pretogen aan. Ik hou van die blik.

~~

Wanneer ik met Jason thuis kom zitten mijn moeder, oom en tante met zijn allen in de woonkamer.

'Jason, Mila, we moeten praten' zegt mijn moeder met een ernstige blik.

Ik vraag me af waar dit nu weer over gaat.

Jason wilt meteen rechtsomkeer maken als hij zijn ouders ziet, maar ik hou hem aan zijn arm tegen.

'Dit kan zo niet langer Jason' fluister ik, alleen hoorbaar voor hem. Met tegenzin draait hij zich om. 'Oke dan' mompelt hij.

We nemen plaats op de bank. Ik kijk afwachtend rond. Zijn ouders gaan nu vast hun excuses aanbieden enzo.

'Dus Mila en Jason' begint tante Selena.
'We zijn hier nu niet gekomen om over onze ruzie te praten'. Mijn moeder kijkt verbaasd van Jason naar Selena. Ze wist natuurlijk helemaal niks af van die ruzie. Ook ik ben verbaasd. Waarom zijn ze hier dan?

Jason trekt zijn wenkbrauwen op. 'Waarover willen jullie dan wel praten?'.

Rick schraapt zijn keel.
'Sinds de dood van opa en oma....' begint hij. Ik slik. Ik mis ze nog altijd.
Ik kijk Jason aan en zie dat ook hij het er moeilijk mee heeft.

'Ik heb me, nou ja, nooit helemaal thuis gevoeld in ons gezin' zegt Rick dan.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat is dit allemaal ineens?

'Ik voelde me altijd anders'. 'Vrij recent heb ik mijn DNA opgestuurd naar een laboratorium waar ze onderzoeken of mensen familie van elkaar zijn'. Ik hou mijn adem in.
Jason kijkt me onbegrijpend aan.

Rick heeft een brief in zijn handen en geeft hem aan Jason. Ik kijk over zijn schouder mee.
DNA-bank staat erop.

Mijn ogen scannen de tekst. Op de laatste regel blijven ze hangen.
Uit onderzoek blijkt dan R. Rasmen geen familie is van S. Rasmen, O. Rasmen en M. Rasmen.
Mijn oom is geen familie van mijn opa, oma en moeder?

Jason lacht. 'Wat is dit voor onzin?'.
Rick zucht en Selena slaat een arm om hem heen.
Ik zie dat mijn moeder tranen in haar ogen heeft.
'Is dit waar?' Stamel ik.

Rick perst een kleine glimlach op zijn gezicht en knik.

'Waarom deden opa en oma dan of u hun zoon was?' Vraag ik niet begrijpend.
Rick zucht diep. 'Ik ben hun pleegzoon'.
Ik bijt op mijn lip. Hij is dus niet mijn oom?
'Ik ben al op mijn derde uit huis geplaatst bij mijn biologische ouders. Opa en oma wilden mij een normaal leven geven en hebben me daarom dus nooit verteld dat ik niet hun echte zoon was'.
Hij haalt diep adem.
'Dit alles weet ik door het testament dat zij hebben achtergelaten' legt hij uit.
'Daarin staat dat het ze spijt, maar dat ze het beste voor mij wilden en dat ze me daarom nooit hebben vertelt. Ze wilden dat ik een normaal leven had'.

'Aangezien opa en oma zijn overleden hebben wij geen recht meer om hun familie naam te gebruiken'. Bij het woord wij kijkt hij naar Jason en Selena, hoewel Selena toch van hem gaat scheiden. Mijn hart bonst in mijn keel.
'Wat is jullie familie naam dan wel?' Vraag ik zacht.
Jason staart al die tijd voor zich uit en houdt zijn mond dicht.

'Smith'.
'Geen Rasmen?' Fluister ik.
Rick schudt zijn hoofd als antwoordt.

Jason knijpt met zijn ogen. Zijn mond hangt een stukje open en zijn kaak is gespannen.

'Dus u bent geen broer meer van mama?' Vraag ik. Ik ben zenuwachtig voor het antwoord.
'Nee' zegt hij. 'Nee we zijn geen familie meer'.
Mijn hart bonst in mijn keel.
'Dus ik en Jason....?' Stamel ik.

Dan lijkt het ook tot Jason door te dringen. We wisselen een blik terwijl ik een arm om hem heen sla.
'Jullie zijn geen familie'.
De woorden suizen na in mijn hoofd.

Jason staat met een ruk op en beent de woonkamer uit. Ik hoor de voordeur open slaan en met een klap weer dicht gaan.
'Je liegt!' Schreeuwt hij nog naar binnen.

Ik zie dat Rick zijn ogen nat zijn van de tranen.
Ook mijn moeder houdt het niet meer droog.
Ik voel een brok in mijn keel. 'Het spijt me' zegt Rick zacht.
Dan barst ook ik los.

Ik heb altijd zo'n hechte band met Jason gehad. Ik ben altijd trots geweest dat hij mijn neef was. Mijn stoere, sterke en lieve neef.
Maar dat is hij niet meer. Dat is hij zelfs nooit geweest.

Mijn moeder legt een hand op mijn been en kijkt me met medelijden aan. Haar mascara is uitgelopen en haar gezicht is nat van het huilen.

Dan pas besef ik me hoe dit voor haar is.
Haar broer, is haar broer niet.
Ik sta op en geef haar een knuffel. Dit is veel erger voor haar dan voor mij.

Rick staat op. Hij maakt aanstalten om achter Jason aan te gaan, maar Selena houdt hem tegen. 'Laat hem maar even'.
Rick knikt en gaat weer zitten.

'Ik ga wel even kijken' zeg ik en met die woorden loop ik snel naar de gang, het huis uit, de straat uit, weg van al dit gedoe.