Just my cousin (dutch)

Hoofdstuk 13

MILA RASMEN

'Goedendag' zegt onze docent, terwijl hij ons een knikje geeft.
Jason negeer hem en loopt door. 'Goedendag' mompel ik.

Ik kijk Jason na die met een gebogen hoofd naar zijn plek toe loopt. In de klas wordt er volop over ons geroddeld. Volgens mij hebben ze niet eens door dat wij ze gewoon kunnen horen. Of het boeit ze niet. Of beide.

'Je weet dat je altijd met mij kan praten hè Mila?' Haalt mijn docent me uit mijn gedachten. Ik knik afwezig.
'En voor Jason geldt hetzelfde'.
Ik glimlach. 'Dank u wel, maar we hoeven niet te praten'.

Hij haalt zijn schouders op. 'Jullie zijn altijd welkom'. Ik knik nogmaals en loop dan achter Jason aan.

~~

'Psst Mila' fluistert Havenly tijdens de laatste les naar me. Ik kijk op uit mijn boek.
'Is het waar?'.
Ik zucht. 'Wat is waar?'.
'Het gerucht dat rond gaat' antwoordt ze. Pfff "Het gerucht", alsof het om één of ander belangrijk nieuwsbericht gaat.
'Ik ken meerdere geruchten Havenly' zeg ik bot.
'Je weet wel het verhaal van Jason en jou?'.
Ik pluk ongeïnteresseerd aan mijn nagel.
'Bedoel je de versie van dat Jason en ik geen familie meer zijn of de versie die vertelt dat we een stelletje zijn of de versie die zegt dat Jason's ouders dood zijn of....?' Zeg ik sarcastisch.

'Die eerste versie'.
'Ja die waar' antwoord ik zo normaal mogelijk.
'En die andere versies? Vraagt ze snel en zacht.
Woest kijk ik haar aan. Wat denkt ze wel niet?!
'Flikker toch op Havenly' zeg ik hard.

'Mevrouw Rasmen mag het wat zachter?' Vraagt mijn docent.

'Sorry' fluistert Havenly.
'Sorry?! Wat heb ik aan sorry?!'.

Heel de klas kijkt me aan.

'Mevrouw Rasmen...'.

'Kijk niet zo!' Roep ik hard tegen de klas.

Een paar kinderen lachen. Jason kijkt boos rond. 'Wat denken jullie wel niet!' Roept hij.

'Meneer en mevrouw....' de docent hapert even.

'Smith en Rasmen'.

Woedend staat Jason op. 'Ach rot toch op man' zegt hij.

Weer lachen er kinderen. Ik kijk met een dodelijke blik de klas rond en sta dan ook op.
'Zoek het lekker uit allemaal!'.
Met die woorden stampvoet ik achter Jason aan.

~~

Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt mijn moeder ons aan.
'En toen zijn jullie zomaar het lokaal uitgelopen?'.
Jason en ik knikken schuldig.
Ze zet haar handen in haar zij en zucht. 'Omdat dit een uitzondering is kom je er goed vanaf Mila'.

'Ik ga nu boodschappen doen, jullie vermaken je wel toch?'.
'Je hebt gisteren toch ook al boodschappen gedaan?' Vraag ik verbaasd.
Ze knippert een paar keer met haar ogen. 'Nee hoezo?'.
'Ach laat ook maar' wuif ik het weg.

Als mijn moeder de deur uit is kijkt ik Jason met een smekende blik aan. 'Eigenlijk-had-ik-afgesproken-om-een-meidenmiddag-te-houden-met-Daisy' zeg ik snel.

'Een wat?' Zegt hij.
'Een meidenmiddag. Met Daisy'.
Hij lacht. 'Klinkt leuk' zegt hij sarcastisch.
'Dus wat dacht je van een meidenmiddag met zijn drieën?' Vraag ik hem plagerig.

Ik wil niet dat Jason zich heel de middag zit te vervelen. Hij lacht. 'Ik denk niet dat dat....'.

Op dat moment gaat de bel. 'Daar zal je Daisy hebben'.

Jason zucht geïrriteerd en loopt naar de keuken.

Daisy staat me een roze tasje in haar handen.
'Kom binnen'.
We lopen door naar mijn kamer. 'Jason kom je zo?!' Roep ik nog.
'Jaja'.

Daisy laat zich op een kussen op de grond ploffen en ik neem plaats op mijn bed.

'Dus wat zit er vandaag in je magische tasje?' Vraag ik, terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebel. Ze giechelt. 'Ik heb....'.

Dan komt Jason binnen met een bak havermout in zijn handen.
Ik lach wanneer hij ongeïnteresseerd doorgaat met kauwen en op mijn bureaustoel gaat zitten.

Daisy gaat onverstoorbaar door. 'Ik heb.... onze favoriete film'.
'Yeah!' Zeg ik blij.
'Ligt het aan mij of hebben jullie die film nou al twintig keer gezien?' Vraagt Jason emotieloos.

Daisy en ik kijken elkaar aan en lachen. 'Zeker wel meer dan twintig keer'. Jason rolt met zijn ogen.

'Oke wat heb je nog meer?'.
Ze pakt iets uit het tasje en steekt het in de lucht. 'Maskertjes!'.

'Hmm komkommer' antwoord ik.
'En....'.
'Jongens' zegt ze, terwijl ze zogenaamd iets uit het tasje pakt. Ik lach, 'we zijn allebei bezet weet je nog?'.

Daisy slikt. 'Ehmmm ja over Nathan....'.
Ik sla mijn hand voor mijn mond.
'Ik heb hem gedumpt'. 'Yesss!' Roepen Jason en ik in koor.

Daisy kijkt verbaasd. 'Ik dacht dat jullie hem wel mochten?'.
Jason verslikt zich bijna in zijn havermout. 'Niet gemeen bedoelt, maar hij is een creep' zeg ik. Daisy lacht. 'Daar kwam ik gisteren ook achter ja'.

'Weet je, hij wilde het dus met me doen, maar ik zei nee en toen....' ratelt ze. Ze wacht en kijkt naar Jason.

Die steekt onschuldig zijn handen in de lucht. 'Ik ga al'. Hij sjokt de kamer uit.

Ik lach om Daisy's gezicht. 'Vertel verder' zeg ik.

Ze grijnst. 'Het was een smoes om Jason de kamer uit te krijgen'.
Ik bijt op mijn wang. 'Dus je hebt hem niet gedumpt?'.
Ze lacht weer 'jawel, maar dat over dat hij het met me wilde doen enzo is niet waar'.
'Waarom heb je hem dan gedumpt?'. Ze wuift met haar hand. 'Dat doet er nu niet toe'.

'Wat er nu wel toe doet is jou en Jason' schakelt ze over van onderwerp.
Ik trek een wenkbrauw op. 'Hoe bedoel je?'.
'Nou kijk ik hou van Jola hoor, echt waar'.
Ik voel weer kriebels als ik aan Josh denk.
'Maar Milson klinkt ook geweldig nietwaar?'.

'Je bedoelt mij en Jason?'. Ze knikt. 'Als in....?'.
'Als in een liefdesrelatie' zegt ze op een du uh toon.
Ik lach. 'Je weet best dat ik nooit verliefd zal worden op mijn neef'.
'Goed dat hij je neef niet meer is' zegt ze met een knipoog.
Ik rol met mijn ogen. Dit kind is gek.

'Dus zijn jullie al klaar met jullie geklets?' Vraagt Jason als hij de deur opendoet.
Ik schrik en voel mijn wangen rood kleuren. Hij heeft het toch niet gehoord?

Daisy lacht. 'Ja hoor kom maar weer binnen.
Ze wiebelt met haar wenkbrauwen naar me zonder dat Jason het ziet.
Ik tik met mijn wijsvinger tegen mijn voorhoofd als teken dat ze niet helemaal spoort.
Daisy steekt haar tong uit. 'Never say never'.
Ik trek een uitdagend gezicht. 'Never'.
'Wat zeg je Mila?' Vraag Jason, die ondertussen ook is gaan zitten.
'Oh niks'.