when he met her...

Η αναχώρηση

-Μπαμπα, αργείς με το αυτοκίνητο;Θα χάσω το λεωφορείο. Δε θα περιμένει εμένα ξέρεις?!

-Συγγνωμη κυρία μου που σου μεταφέρω και τα λίγα ρουχακια που παίρνεις μαζί σου. Κανε λίγο υπομονή!

Στεκομουν στην πόρτα της οικοδομής κρατώντας την ώστε να περάσει ο πατέρας μου με τις βαλίτσες μου και η χαρά που αισθανομουν ήταν απερίγραπτη.

Ωωω γεια σας! Δεν συστήθηκα!
Με λένε Λιάνα και είμαι από την Ξάνθη. Σπουδαζω τα τελευταία τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη τουριστικά και μιλάω τρεις γλώσσες. Με επέλεξαν να πάω Εράσμους για έξι μήνες στην όμορφη πόλη της Τιμισοάρα της Ρουμανίας. Είμαι τόσο χαρούμενη που κυριολεκτικά πετάω στα σύννεφα.

-Λιανα,πήρες νερό? Θα διψασουμε.

Ακούω τη Ίριδα να με φωνάζει από πισω και προσγειωνομαι στη γη.Η Ίριδα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη μου και είμαστε στην ίδια σχολή. Την ήξερα από παλιά λίγο αλλά μόλις μάθαμε από κοινούς καθηγητές ότι θέλουμε και οι δύο να κάνουμε Εράσμους κατευθείαν δέσαμε. Κυρίως για την αγάπη μας για τα ταξίδια και τις ξενες γλώσσες (βλέπετε και οι δύο μιλάμε ρουμανικά) και έτσι αποφασίσαμε να πάμε μαζί χωρίς να το πολυσκεφτουμε.

-Πηρα ναι..Μια εξάδα και θα πάρουμε και στο δρόμο..Άντε φτάνει θα χάσουμε το λεωφορείο σας λέω.

Αφού φορτώσαμε στο αμάξι του πατέρα μου όλες τις βαλίτσες μπήκαμε και σε μισή ώρα ήμασταν στον σταθμό από οπου αναχωρούσε και το λεωφορείο. Ω ναι! Καλά μαντεψατε! 23 ώρες μέχρι την Τιμισοάρα με λεωφορείο..ήταν η πιο φθηνή λύση που είχαμε βρει μέχρι να μας βάλουν τα λεφτά της υποτροφίας.

Στο δρόμο ήμασταν και οι δύο σκεπτικες. Το κοντινό μέλλον έμοιαζε για πρώτη φορά τόσο άγνωστο. Έξι μήνες σε ένα νέο περιβάλλον, νέος Κόσμος,νέα άτομα και συναναστροφές. Ξαφνικά άρχισα να αγχώνομαι...

-Ιριδα..κι αν δεν κάνουμε φίλους? κι αν δεν μας αρεσει η πόλη? κι αν δεν τα πάμε καλά με τα μαθήματα; κι αν..

-Σκασε ρε βλακα,μου λέει απότομα..
Γιατί είσαι τόσο αρνητική; Εσύ δεν με επεισες στο κάτω κάτω να πάμε; Φίλη μου τώρα και να θες δεν αλλάζει κάτι..πάει φεύγουμε.. Θα δεις όλα θα είναι τέλεια! Στο υπόσχομαι!

Μου λέει και μου σκάει ένα φιλί στο μάγουλο.
Ένιωσα ότι είχε δίκιο ήταν πολύ άνετη και χαρούμενη χωρίς ίχνος άγχους και μου έδινε την εντύπωση πως όλα θα πάνε ρολόι..

-Εχεις δίκιο! Πάμε να ζήσουμε μια νέα περιπέτεια..άλλοι θα θέλανε να είναι στη θέση μας.Θα πάμε εκεί σε φάση φουλ γιολο και δε θα μας νοιάζει τίποτα..θα κάνουμε ότι θέλουμε :) και πρόσεξε εσύ μην ερωτευτείς πάλι όπως κάθε εβδομάδα..

-Σκασε ρε βλάκα..ούτε κι εσυ.. Promise?

-Promise!

Ειπα και το πίστεψα... Όμως η μοίρα δεν ήταν και πολύ σύμφωνη με τα σχέδια μου..