2 GÜN SONRA...
Bugün de telefonuma gelen bildirim sesiyle uyandım. Sanırım, artık uyumadan önce sessize almayı akıl etmem gerekiyordu. Daha gözümü tam açamadığımdan parmak izimi okutup, bildirim panelimden bildirime tıklayıp mesaja girdim. WhatsApp'tan ve Berkcan'dan gelmiş. Sabah sabah rüyasında gördü, herhalde.
Çukulatam: Günaydın, (09.03)
Çukulatam: Tam adresini alabilir miyim? Xnsmldldwk (09.03)
Çukulatam: Birkaç saate orada olacağım da. (09.04)
Efyal: OHA, (09.06)
Efyal: Cidden geliyorsun. (09.06)
Efyal: Atıyorum kjeleğdkjd (09.06)
Efyal: *ev adresi* (09.08)
Yataktan kalkıp üzerimi değiştirip, odamdaki işlerimi bitirdikten sonra mutfağa geçtim. Kahvaltı hazırlamaya üşendiğim için gevrek yaptım. Yedikten sonra tekrar odama geçip üzerime mavi bir sweat ve siyah bir tayt giydim. Aynanın karşısına geçip saçıma biraz şekil verdikten sonra, telefonumu alıp tekrardan aşağıya -salona- oturdum.
İnstagram'da, Twitter'da vs. takılırken vakit çok hızlı geçmiş olmalı ki kapı çaldı. Evime Berkcan Güven'in gelecek olmasına rağmen bu sakinliğimin nedenini hâlâ ben bile anlayamadım doğrusu. Yine de, kontrol amacıyla -hâlâ adını bilmediğim, ama işte gelen kişiye bakmak için yapılan- delikten dışarı baktım. Berkcan'ı kapımda, benim ona kapıyı açmamı beklerken görmek çok... çok farklı bir his. Fotoğraf paylaşması bile beni heyecanlandıran insan şuan kapımda. Beni bekliyor. Allah'ım sen konuyu biliyorsun, âmin.
"Berkcan,"
"Efyal?"
Gözümden bir damla yaş düşmesiyle beni kolumdan tutup yanına çekmesi, sarılması, saçımı okşaması, Berkcan tam anlamıyla mükemmel bir insan ya.
