Eveeeet! Şimdi, bu bölüm onuncu bölüm oluyor bu kitabımda ve bu zamana kadar yanımda olan herkese teşekkür ederim. Gerek sınıf arkadaşlarım, gerek sanaldan arkadaşlarım, gerek kardeşim, gerekse beni buradan yazdığım birkaç satırla tanıyıp sevenler; iyi ki varsınıııızzz!🙈❤️
🎭🎭🎭🎭🎭🎭
"Kanka n'oldu? Sürprizimi mi öğrendin? Çok güzel düşünmüşüm değil mi ama? Tabii, bir Yusuf Duman olmak çok zor ve başarı gerektiren bir iş."
Yusuf, kendini överken ona sadece 'Annen sana hamileyken sigarayı çok fazla mı içti?' der gibi baktım. Ama yok, beyefendinin umrunda mı? Bana bakarak yaptığı mallığı beğendiğimi düşünerek sırıtıyordu.
"Ya Yusuf, Berkcan'a sen mi söyledin?"
"Evet güzelim, Berkcan'ı ne kadar sevdiğini en çok ben biliyorum sonuçta. Hoşuna gider diye Simay'ın kazandığı DM grubuna girme şansını onunla konuşup, senin girmeni sağladım, işte."
Ne kadar benim düşünceme ters olsada kızamazdım. Benim iyiliğim için yaptığını biliyordum. Gülümsedim.
"Gel buraya."
Uzattığım elimi tutup sarıldı, hiç bırakmayacakmış gibi. Bırakmazdı zaten O beni.
"Seni seviyorum ve sana kızamıyorum, işte. Teşekkür ederim yine de."
"Bende seni seviyorum güzelim. Efyal'ım hiç bırakmayalım birbirimizi, olur mu?"
"Bırakmayalım, canımıniçi. Hiç bitmesin dostluğumuz."
"Ay dur kız, gözlerim doldu ha." gözlerini sildi. "Valla bu kadar duygusallık bana fazla Efyal'ım."
Kafasına vurup güldüm. Parkta biraz daha vakit geçirdikten sonra, herkes Cemre'nin sesiyle ona döndü; "Millet! Biraz da bizim eğlenme sitilimize geçsek ya?" herkes sanki birinin bunu söylemesini bekliyormuş gibi parkın çıkışına yöneldi.
Peki, bizim eğlenme stilimiz ne miydi? Zillere basıp kaçmak!
❄️
Bu bölüm bol arkadaşlı oldu gibi poqwjshdnsvs
Votelerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin, lütfen.🤪💜
