YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

2-Gemi /25

Geminin güvertesine çıktım. Buraya uçakla gelme şansımız da vardı ancak uçak yolculuğundan sonra daha çok yolumu olunca gemi yolculuğunu tercih ettik.

Siz şimdi neler oldu anlamadınız. Fare deliğinin tam olarak yerini bulduk. Hazırlıkları tamamladık. Bir gemi bile bulduk. Ve şimdi yolculuğumuzun sonuna geldik.

Gemi motorlarının yanında yelkenleriyle de bizi hızlandırıyordu. Daha da hızlanması için rüzgar gücümüzü kullanıyorduk.

Esen rüzgar saçlarımı uçururken güvertede bulunan Boraya yaklaştım. Beni fark etse de arkasına dönmedi. Bende onun sırtına sarıldım.

Önüne dönmesiyle gözgöze geldik. Gülümseyerek bana bakıyordu.

'Hadi Titanik yapalım'
Aklıma gelenle gülümsedim.

'Bora. Ben Titanic'e bindim'

Bana şaşkınca bakıyordu.
'Nasıl?!'
'Ben 300 yaşındayım. Ve dünyayı sarsan o devasa gemiye tabiki bindim. Hatta gemi batarken birkaç kişiyi bile kurtardım'
Eğilip alnımı öptü.
Ben kollarımı açınca orda arkamda aynısını yaptı.
'Titanic filminde geçen kişiler vardı ya. Ben de oradaydım. Onları izliyordum. O kızla birçok kez konuşmuşluğumuz bile var'
Derken aklıma iki genç geldi. Birbirlerini gerçekten çok seviyorlardı .

' başka nelere tanık oldun bakalım'
'1. Dünya savaşında hemşirelik yaptım. 2.Dünya savaşında Amerikanın askerlerinde birisiydim. Ayni zamanda Hitlerin söylevlerine katılıyordum. Gerçekten çok eğlenceliydi. '

Geçmişte de yerimde duramazdım. Sürekli yer değiştirirdim.
'Peki. Daha önce hiç aşık oldun mu?'
Yutkunarak bu soruyu sormuştu. Cevabım onu korkutuyordu. Gülümsedim.
'Evet.'
'Kime . Yani nasıl biriydi?'

Gözleri hüzünle dolmuştu. Üzülmüştü. Benimle geçmişte de birlikte olmak istemişti.

'Hafif sarışın ve mavi gözlü. Çok yakışıklıydı. Aynı zamanda beni çok seviyordu. Onunla aynı okula bile gittik. Birçok kez onunla kavga da ettik.'
Sesli gülmüştüm.
'Sonra ne oldu?'
Gülümsemem sırıtmaya döndü.
'Sonra o öldü. Benim yüzümden . '
Nefesi kesildi.
'Öldükten hemen sorna onu ısırdım. Çünkü beni varlığına alıştırmışken yokluģuyla sınayamazdı.
Ve şimdi ise yanımda '

Ilk anlamadı. Ardından gözleri şaşkınlık ile doldu. Onun tepkilerine gülüyordum. Yaklaştı. Tam gözlerimi kapatmışken Dünyanın sesiyle kendime geldim.

'Hey siz. Ne yapıyorsunuz orda. Geldiik' diye eliyle işaret yaptı. Kafamı sağa çevirince kocaman buz parçasını fark ettim.

Koşarak Dünyanın yanına gittim. Önemli işimiz vardı.

Yüzümüzü değiştirecektik. Bizi tanımamaları ve fare deligine kolaylıkla girebilmememiz için.
Bunu uzun çalışmalar sonunda yapabilir hale gelmiştim.
Ve kolumuzdaki dövmeleri de kırmızı renge boyayacaktık.
Dünya elindeki boya kutusunu salladı.

Bizimle gelen diğer Mortemlerin kollarını boyamıştı. Birtek biz kalmıştık. Borayla yanına oturduk.

Elime masanın üzerinde duran dosyayı aldım. Dosyada örgüt için çalışan mortemlerin resimleri ve bilgileri bulunuyodu.
Yüzlerimizi resimde bulunan mortemlere benzetecektim. Anlaşılmamak adına her yolu deniyorduk. Bizi fark ederlerse sonumuz gelirdi.

Dünya benim de dövmemi boyadı. Koluma bakınca yalnızca su ve psikoloji dövmelerinin kaldığını fark ettim. Zeki kız melez olduğumu anlamamaları için diğer dovmelerimi ten rengine boyamıştı.
Aynı şey Bora'nın kolu için de geçerliydi.

Ardından önüme döndüm ve karşıda oturan kızın dönmesine baktım. Hava. Kızın elindeki resime baktım. Bu kızı hatırlıyordum.

Boralar karşımızda bağlı duruyordu. Erdinç ise yanımızda bizi gülerek izliyordu. Etrafımız tamamen Mortemlerle çevriliydi. Gözlerimi Mortemlerin üzerinde gezdirirken sinirle bana bakan kızı fark ettim. Gözlerimi çekmedim. O da öyle.

Boranın inlemesiyle sonunda gözlerimi çevirdim ve endişeyle Bora ya baktım.

Aklıma o gün gelirken kızın bakışları tekrar gözümün önüne geldi. Bakışları aynıydı. Fotoğraf makinesine de aynı şekilde bakmıştı. Falza takmadan öğrendiğim şekilde resimdeki yüzü karşımdaki kıza uyarladım. O kız karşıma gelmiş ve yine nefretle bakıyordu. Şaheserime bakarak ayağa kalktım. Çok kolay olmuştu.

Aynı şeyi tüm ekibe uyguladık. Hepimizin yüzleri farklıydı. Kendi kendimizi duyacağımız ve birbirimizle iletişime gececegimiz duyuları kontrol ettim. Artık hazırdık.

30.05.2018