Uyuşmuş, sersemlemiş, duyduklarını, söylediklerini ve yapacaklarını düşünmekten uzaksın. İçine düştüğün umursamazlık girdabından bir an önce kendini sıyırman gerekiyor. Sergilediğin tutum sana hiç yakışmıyor.
Biraz daha kısılıyor ışıklar. Kısık sesle çalan müzikte, keyifle arkadaşlarını dinliyor.
"İlk ve son kez?" diye soruyor en yakın arkadaşı.
"İlk ve son kez..." diyor usulca.
Birbirlerinin varlığından haberdarlar. Aceleleri yok, kısa bir bakışma anı yaşıyorlar sadece. Daha fazla geciktirmek de anlamsız. Burnunu masaya yaklaştırıyor, zihninin içinde çalan kırmızı ışıklar durmasını söylüyor. Ve... Derin bir soluk çekiyor. Berbat bir tat. Ekşimsi, buruk, iğrenç. Midesindeki sıvıların yukarıya çıktığını hissederken gülüşen insanları duyabiliyor. Aramıza hoş geldin, laflarıyla onaylayanları duyuyor. Halıya tükürmek istiyor.
Yorgun hissediyor kendini. Fakat, hayatında hiç hissetmediği kadar da gevşek. Uçuyor gibi. Hangisinin ağır bastığına karar verecek durumda değil. Kaydığına yemin edebileceği bir beden kollarından tutup lavaboya götürüyor. Tüm midesini boşaltırken yanından ayrılmıyor.
Etkisi azala azala kısıtlı bir süre içinde gitse de, bir hafta boyunca kendini idare edebileceğini bildiği için temposunu asla düşürmüyor. Buluşma noktaları, cehennem. Kapılarını onlara sonuna dek sorgulamadan açıyor.
أنت تقرأ
Sarmaşık
القصة القصيرةBirbirine dolanan bedenler, ilk içilen şarap gibi birbirleri karşısında yüzlerini ekşitirler.
