Zij verandert alles

Hoofdstuk 7

De volgende ochtend word ik naar school gebracht door mijn moeder, dus ik zie Maan niet. Daar ben ik eigenlijk wel blij om, want ik ben bang dat alles nu veranderd is. Ik heb Maan niet verteld over wat er tussen mij en Lotte gebeurd is. Ik weet ook nog steeds niet wat ik daarvan moet denken. Ik vind Lotte niet leuk op die manier, denk ik, maar ik val ook helemaal niet op meisjes. Punt.
Bij de ingang kom ik Maan tegen. We kletsen wat, maar het voelt anders. Normaal kon ik met haar over alles praten, maar nu mijden we bepaalde onderwerpen. Dan besluit ik iets te zeggen. "Ik kan niet doen alsof het niet gebeurd is gisteravond." Maan is even stil. "Als je moeder niet binnen was gekomen," vraagt ze, "wat was er dan gebeurd?"
"Ik heb geen idee." geef ik eerlijk toe. Dan besluit ik haar dezelfde vraag te stellen. "Wat denk jij?" Maan is even stil. "Kom, we komen nog te laat." zegt ze, en ze loopt naar de ingang. Ik zucht, en loop achter haar aan. Bij geschiedenis gaat Maan naast me zitten, maar ze zegt niets. Ik besluit me maar op de uitleg te focussen. Aan het einde van de les krijg ik nog een complimentje van meneer Langendijk, omdat hij had gezien dat ik zo goed meedeed. Ik knik hem gedag, en strompel snel naar mijn lokaal. We hebben Nederlands, en ik plof naast Lotte neer. De stoel voor mij blijft leeg, zodat ik mijn voet daar op kan leggen. "Hey." zeg ik zachtjes. Lotte kijkt geschrokken op. "Hoi." antwoordt ze. Maan gaat aan de andere kant van de klas zitten. Lotte kijkt verbaasd van Maan naar mij. "Wat is er met jullie aan de hand?" vraagt ze. Ik zucht. "Ik wil er liever niet over praten." Lotte knikt. "Dan praten we over iets anders."

Lotte en ik kletsen fluisterend met elkaar. Inmiddels is het weer redelijk normaal tussen ons, en daar ben ik blij mee. We doen alsof er niets gebeurd is. We schrijven berichtjes in elkaars schrift, net als voorheen, en we krijgen verscheidene opmerkingen van de docent omdat we niet opletten. Lotte vraagt nog of ik zin heb om vanmiddag iets te doen, maar ik weiger. Ik heb even tijd nodig om na te denken.
Zodra de les afgelopen is, loopt Maan zonder iets te zeggen het lokaal uit. Ik ren achter haar aan. "Maan!" hijg ik. "Wacht!" Maan draait zich om. "Wat?"
"Ik heb tijd nodig, om na te denken. Maar ik wil niet doen alsof er niets gebeurd is." zeg ik. Maan zucht. "Ik wil gewoon niet dat hetzelfde gebeurt als op mijn vorige school." "Wat gebeurde er dan?" vraag ik. Maan schudt haar hoofd. "Niet hier." Ik knik. "Zal ik vanavond langskomen?"
Maan schudt haar hoofd. "Nog niet. Ik laat het wel weten als ik er klaar voor ben, oké?" Ik knik. Ik vind het niet leuk, maar ik snap het. Als ze nog niet klaar is om te praten, en ik haar ga pushen, werkt dat toch averechts. "Kom, dan gaan we naar kunst."
Tijdens de kunstles zeggen we niet veel. We werken geconcentreerd aan een stilleven. Voor ik het weet is de les afgelopen, en is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik stuur mijn moeder een berichtje met de vraag of ze me op komt halen. Maan helpt me door mijn tas voor me te dragen. We gaan samen met de lift. In de lift valt er een ongemakkelijke stilte. Dan stopt de lift op de begane grond. "Dankjewel voor het helpen." Zeg ik. "Tot morgen." Maan zwaait, en ik strompel naar de auto van mijn moeder.

Zodra ik thuis ben, hinkel ik meteen de trap op, naar boven. Ik heb even de behoefte om alleen te zijn. Ik laat me op mijn bed vallen. Ik staar wat doelloos voor me uit, totdat ik vanuit mijn ooghoeken ineens iets op mijn nachtkastje zie liggen, wat er vanochtend nog niet lag. Ik draai me op mijn zij, om het goed te kunnen zien. Het is een boek! Zodra ik het boek pak, dwarrelt er een papiertje op de grond. Ik leg het boek naast me op het bed, en raap het papiertje op.

"Ik was in het centrum vanochtend, en kwam deze tegen. Hij staat nog op je leeslijst, toch? Beterschap!

- Lotte."

Er verschijnt een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Nu kijk ik pas naar de titel van het boek. Het is het nieuwste Harry Potter boek: Harry Potter and the Cursed Child! Die wilde ik inderdaad al een tijdje lezen, wat lief van Lotte dat ze dat onthouden heeft! Ik besluit meteen in mijn nieuwe boek te beginnen.

Ik heb al een paar hoofdstukken gelezen, als ik ineens mijn telefoon hoor trillen. Ik leg mijn boek aan de kant, en pak mijn telefoon. Op het schermpje zie ik dat Dave me belt. Wat zou hij nou weer willen? Ik aarzel even, maar besluit dan toch op te nemen. "Hallo?"
"Hoi K-kim." zegt Dave. Het klinkt alsof hij al aardig wat drankjes op heeft. Op de achtergrond hoor ik joelende jongens. Ik wacht af, tot hij iets gaat zeggen. "Ik mis je." zegt Dave, met dubbele tong. "Kom hier, dan zal ik je laten zien hoe erg ik je mis."
"Dave, het is niet voor niets uitgegaan tussen ons. Ik kom niet bij je terug." Ik hoor de groep jongens weer joelen op de achtergrond. Dave begint ondertussen aan een scheldkanon. "Stomme hoer! Je beseft je voor geen meter wat ik wel allemaal niet voor je gedaan heb. Slet!" In eerste instantie ben ik te verbijsterd om te reageren. Dan besef ik me dat ik me niet zomaar ga laten uitschelden. "Dave, ik ga nu ophangen. Veel plezier met je feestje." Dan hang ik op. Ik pak mijn boek weer.
Ik hoor mijn telefoon nog een paar keer, maar ik reageer niet. Tegen de tijd dat ik besluit te gaan slapen, ben ik halverwege in het boek. Mijn telefoon leg ik, zonder de berichtjes te lezen, op mijn nachtkastje. Dat komt morgen wel weer.