Helikopter yavaş yavaş aşağı inerken
Tek tek inmişlerdi ki Ekim'in ayağı kaydı ve fethi'nin üstüne düştü
" özür dilerim "
" önemli değil "
" avcı burası aşk yuvası değil kendinize gelin " demişti yavuz komutan uyarıcı sesiyle
Yavaş yavaş ilerlemiş basacakları depoya karşı çember oluşturmuşlardı
Operasyonu başlatmak için yavuz komutandan bir işaret bekliyorlardı
( Karargah)
Nazlı: biliyorum belki hepimize kızgınsın öfkelisin seni gönderdik diye ama sakın endişelenme çünkü babam geri alıcak seni tekrar geri dönüceksin be Eylem ... Eylem ses ver lütfen
Eylem: inşallah ölmenin bir yolunu bulurum , telefon kapanmış nazlı öylece durmuştu yerinde sevdiği insan uzaklardaydı
" nazlım bu ne hal "
" Eylem , Ateş , Eylem " Ateş'in omzuna koymuştu kafasını gözleri buğulanmış ağlamamak için zor tutmuştu kendisini
" başlıyoruz " demeye kalmadan bir rehineyle çıkmıştı teröristlerden bir tanesi
" tamam sakin ol rehineye zarar verme " yavuz komutan elindeki silahı bırakmış avına odaklanan bir aslan gibi süzüyordu Etrafı
Kızın kafasını eğmesiyle teröristin kalbine bıçak yemesi bir olmuştu kız nefes alışverişlerini hızlandırırken bir yerde yatan teröriste birde yavuz komutana bakıyordu gerisi karanlıktı kız için
Yavaş yavaş adımlarla kapıyı çalmadan içeri girmişti nazlı Erdem yarbay şaşkındı
" göndericeksin o Ekim denen kızı ablamı Eylemi geri alıcaksın "
" bak nazlı ne kadar üzüldüğünü biliyorum ama olmaz bu mümkün değil ben talep etsem bile vermezler böyle başarılı bir istihbaratçıyı bulmuşuz size hiç yem eder miyiz derler nazlı bencede bir süre Eylem orda kalmalı "
" Baba sen ne dediğinin farkında mısın acaba yeni kavuşmuşken bir anda nasıl alabilirler elimizden hatta senin gibi başarılı bir yarbayın elinden ... tabi sen ayarlamadıysan "
" nazlı çık odadan hemen bir daha izinsiz girme odaya "
" yazıklar olsun be Baba "
Nazlı hışımla çıkmıştı odadan gerçekleri gün yüzüne çıkartmak istiyordu araştırma yapmaya karar vermişti
Genç kadın güçlü kolların arasından bir yatağa bırakıldığını anlaması pek uzun sürmemişti belki de gözlerini açamıyor konuşamıyordu
" merhaba " dedi bir ses onlara
" Leyla " dedi tahir anında lafa girerek
" şey ben sizin hastanede olduğunuzu öğrendim de iyi misiniz diye bakmaya geldim "
" iyiyiz iyi " dedi aşık
" peki sen iyi misin Tahir "
" masumların hayatlarını kurtardık ya iyiyim Evelallah "
" iyi çok şükür "
Konuşmalarını yarıda kesen şey bir kurşun ve Leyla ' nın yerde yatan cansız bedeniydi Tahir hızlıca onu kucağına alıp sedyeyle koyarken cebindeki beyaz kağıdı aldı direk
Her ne kadar kötü kabuslar yaşalar ve geçirselerde biliyorlardı tim olarak üstesinden gelecekleri
" komutanım çok önemli bir konuşma yapmam gerek de yapabilir miyim "
" tabi sen yap gel Ekim " dedi yavuz onay veren sesiyle
Hızlıca dışarı çıktı Ekim telefonuna sarıldı bir çaldı ... iki çaldı ...üçüncü çalışa açılmıştı telefon
" Anne nasılsınız "
" biz iyiyiz kızım asıl sen nasılsın oralarda "
" iyiyim Anne ... şey bana biraz Arda 'yı gösterir misin çok özledim de onu "
" tabi kızım tabi... Arda bak kim var telefonda "
" oğluşum Arda seni çok özledi Anne biliyor musun Anneanneyi üzmek yok tamam mı Annecim tamam mı bebeğim "
" tayam ayye "
" Anne oğluma sahip çık o terör belaları yine sarılmasın başımıza "
" tamam kızım tamam sen dikkat et oralarda kendine görüşürüz "
" görüşürüz "
Telefon kapandıktan sonra Ekim nefes alamaz gibi hissetmişti tek varlıkları oğlu ve Biricik Annesiydi
Doktor acil müdahale odasından çıkarken ümitsiz bir şekilde Askerlere bakıyordu Tahir ise elinde beyazdan kırmızıya boyanmış kağıda
" hastayı kaybettik kurşun karaciğere saplanmış çıkartalım derken komplikasyon oluştu vücudu da kendisi de dayanamadı "
Tahir akan gözyaşları ile açtı kağıdı
" bugün timin Tahir 'ine onu sevdiğimi ilan edeceğim beni kurtardığı ilk günden beri seviyorum onu ama onun beni sevdiği verdiğim bu mektuptan sonra belli olucak çok heyecanlıyım aslında bir Askerin yareni olucam Tahir 'in, Leylası olucam "
Mezar başında ağlarken ne hissetmişti tahir bilmiyordu Eylem haklıymış diyebilmişti sadece HAKLIYMIŞ
Nazlı 'nın bir an başı dönmüş Ateş onu tutmuştu
" nazlı burnumdan kan geliyor "
" yok aşkım güneştendir o hem sen merak etme beni "
" hayır kalk doktora gidelim hem anlarız iyi olup olmadığını "
" aşkım cenazedeyiz gideriz sonra "
" gideceğiz ama söz ver "
" söz "
Hepsi Leyla Çevik yazan mezara odaklanmış bakıyorlardı takı siyah bir minibüs yaklaşıncaya kadar
" kızım Leyla 'm " , Annesi mezarı iyice sarıp sarmalamış gözyaşlarıyla ıslatmıştı bile
" bu zengin aile değil mi aga "
" evet o keşanlı "
" Leyla zengin miymiş" dedi nazlı şaşkınlıkla
" bizim hikayemiz burda bitti Leyla " deyip uzaklaşmaya başlamıştı tahir bir daha bu mezara gelmeyeceğine söz vererek
Etiketimiz: Askerin yareni
Leyla çevik : Buse varol
