ODESSA'S REDEMPTION: Rise Of The Elementals (COMPLETED)(#Wattys2018 Winner)

Chapter 46: BALINTATAW

Malakas ang daluyong ng tubig sa ilalim ng ilog. Ito marahil ang umanod kay Alex kaya hindi nila mahanap sa kinahuluhan niyang bahagi ng ilog. Ang lalong nakakapagpahirap para sa kanya na hanapin si Alex ay ang napakarumi at maitim na tubig nito lalo na ang tanging nagbibigay ilaw sa kanya para makita ang paligid ay ang liwanag na nagmumula lamang sa buwan.

Hindi siya puwedeng mapagod dahil buhay ni Alex ang nakataya rito. Hindi puwedeng mamatay si Alex dahil di niya hahayaang mangyari ito. Hangga't may natitira siyang lakas ay gagamitin niya ito mahanap lamang ang lalakeng napakaimportante sa buhay niya. Alam ni Caren na hindi pa huli ang lahat para sa lalakeng pinakamamahal niya.

Akmang tatalon muli si Caren sa ilog nang isang pamilyar na anino mula sa isang puno ang kanyang napansin. Papalapit ang anino sa kanya pati na rin ang mapulang ningas na nanggagaling sa dala-dala nitong napakalaking tabako.

"Sagaway?" ang malungkot na wika ni Caren.

"Naiintindihan ko ang nararamdaman mo kaibigang Caren. Alam ko kung gaano kasakit ang mawalan ng mahal sa buhay...ng kaibigan." ang mahinahong wika ni Sagaway paglapit nito sa dalaga.

"Hindi kaibigang Sagaway. Hindi pa patay si Alex. Nararamdaman ko hindi pa siya patay." ang humihikbing tugon ni Caren sa Kapre.

"Paumanhin, sa nasabi ko kaibigang Caren, pero hindi iyon ang gusto kong tukuyin."

Tumingin si Caren kay Sagaway at kitang-kita nito ang kalungkutan sa mukha ng Kapre.

"...naramdaman ko kanina ang pagkawala ni Alimog. Wala na ang aking kaibigan." ang malungkot na dugtong ni Sagaway.

Halos mapayuko si Caren sa tinurang iyon ni Sagaway. Sa harapan niya mismo namatay ang mabuting Malakat at dahil sa sobrang pag-aalala kay Alex ay nakalimutan niya itong sinabi kay Sagaway. Muli ay dumaloy ang maiinit na mga luha sa mata ni Caren. Hindi siya makatingin kay Sagaway dahil nahihiya siya sa kanyang nagawa.

"Pa...patawarin mo ako kaibigang Sagaway." ang tangi nasabi ni Caren sa Kapre. Mula sa dibdib nito ay lumutang ang isang maliit na ilaw na unti-unting lumalapit kay Sagaway.

"Anuladua?..." ang nasambit ni Sagaway pagkakita sa lumilipad na ilaw papunta sa kanya. Halos mapanganga siya at sumabog ang kanyang puso sa kalungkutan dahil ang Anuladua ay ang kaluluwa ng namayapa niyang kaibigang Malakat. Si Alimog.

"Patawad,  hindi ko sinasadyang makalimutan na ibigay sa'yo 'yan tulad ng habilin niya sa akin bago siya panawan ng hininga. Masyadong naguluan ang isip ko dahil sa mga pangyayari kaya nakalimutan ko siyang ibigay kaagad sa'yo. Nais niyang ibalik mo siya sa kanyang pamilya." ang paghingi ng paumanhin ni Caren sa Kapre.

Tumango si Sagaway kay Caren bilang pagtugon sa paliwanag nito. "Isa siyang matapat at mabuting kaibigan. Hinding-hindi ko siya makakalimutan." ang tugon ni Sagaway at ikinuyom sa mga palad nito ang tila alitaptap na kaluluwa ni Alimog.

Malungkot na walang paalam na nilisan ni Alimog ang kinatatayuan dala-dala ang Anuladua ni Alimog. Noon pa man ay batid niya ang pagwawakas ng kaibigan ngunit ang hindi nito alam ay kung gaano ito kasakit sa kanyang pakiramdam.

Naiwan na mag-isa si Caren habang nakatingin sa papalayong si Sagaway. Bumuntung hininga siya at saka yumuko kasabay ng pagpikit niya sa kanyang mga mata. Apat na sunod-sunod na luha ang nag-unahang pumatak mula sa kanyang mga mata sa nilulumot na pader ng concrete barrier sa tubig ng ilog. Hindi niya maipaliwanag kung bakit parang nawalan siya ng mga paa at lakas para humayo ng mga sandaling iyon. Dahil umaasa siya na buhay pa rin si Alex. Maghihintay at maghihintay pa rin siya para sa kanya at sa pagbabalik niya ay ibubuhos na niya kay Alex ang pag-ibig nito sa kanya.
------------------
Nakakasilaw na liwanag ang sumalubong kay diyosang Tala at sa matandang pantas ng Philontra na si Arathanias. May kaba sa dibdib ni diyosang Tala dahil sa unang pagkakataon ay nakapasok siya sa Balintataw upang alamin ang hinaharap ng sanlibutan sa pagpanaw ni Bathala.