ΤΟ ΤΑΞΊΔΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΎ 💭💫

ΤΟ ΞΕΚΊΝΗΜΑ! 💫

Μέσα σε τρικυμίες ενώ τα μεγάλα και απότομα κύματα της θάλασσας έπεφταν σαν κινούμενες σκάλες που έσκαγαν στο έδαφος, ένα κορίτσι αγναντεύοντας προς την θάλασσα είδε ότι εμφανίστηκε ένα λαμπερό φώς.
Μπαίνοντας στην βαθιά και απότομη θάλασσα ένα γιγάντιο κύμα την καταβρόχθησε και χάθηκε στο βάθος του ωκεανού.
Αυτό που έφεγγε δεν ήταν αστέρι ούτε και πολύτιμος λίθος.
Ήταν μια μώβ μαγική πέτρα.
Το κορίτσι που βυθίστηκε εκείνη τη τρομερή νύχτα λεγόταν πραγματικότητα.
Σε ένα κόσμο διαφορετικό όπου όλα τα καλά πλάσματα κατοικούσαν σε ένα μικρό απομονωμένο νησί, η ηρεμία, η γαλήνη και η αλληλοκατανόηση συμπασχουν στις ψυχές τους.
Σε ένα ονειρικό νησί υπάρχουν πράγματα που δύσκολα μπορείς να φανταστείς με το νου.
Μεγάλα αστραφτερά διαφορετικά παλάτια έχουν φτιαχτεί με υλικά που συμπληρώνονται απ τους πολύτιμους λίθους του νησιού.
Εκεί που το φωτεινό φεγγάρι είναι η κούνια και τα λαμπερά αστέρια κυλάνε σαν δροσοσταλίδες της βροχής.
Εκεί που ο καταρράκτης κυλάει άσπρα μαλλιά νερά, ένα μεγαλειώδεις κρυστάλλινο παλάτι στο οποίο κυριαρχεί η μεγαλειοτάτη η βασίλισσα των γοργόνων είναι ντυμένη με ένα μακρύ γαλάζιο φόρεμα στο οποίο είναι στολισμένο αποτελούμενο με ροζ φανταχτερά μαργαριτάρια, η πίσω ουρά του αποτελούνταν με μπλε βαθύ χρώματα, κύματα της θάλασσας που κινούνταν πάνω κάτω.
Η γυαλιστερή κορώνα ήταν φτιαγμένη από ένα μεγάλο ολόλευκο κοχύλι, και τα μεγάλα σγουρά στριφογυριστά μαλλιά της ήταν γαλάζια καθώς ήταν το ίδιο με τα μάτια της.
Η καθαρή κρυστάλλινη λίμνη που κολυμπάνε οι γοργόνες με γοργό ρυθμό, είναι ένα θέαμα αφού φαίνεται σαν να έπεσαν όλα τα φωτεινά αστέρια μέσα.
Όσες γοργόνες κολυμπούν στην λίμνη οι ουρές τους άλλαζαν αποτελούμενα χρώματα στην μορφή της μεγάλης πλατιάς ουράς και γινόταν αστραφτερή.
Ακριβώς απέναντι μέσα στο σκοτεινό πάρα πλανητικό δάσος,εκει κατοικούσαν ξωτικά που φύλαγαν και επέβλεπαν το δάσος.
Πάνω στα ψηλά δέντρα πετούσαν μικρές νεραιδούλες που τραγουδούσαν μια ερμηνευτική θαυμάσια μουσική.
Καθώς απομακρυνόσουν και περπατούσες έξω από το δάσος, δίπλα συμπάσχει ο λουλουδάτος διάδρομος με τις κόκκινες φλωγερές τουλίπες.
Οι κάτοικοι ζούσαν σε ένα μέρος ακατοίκητο και κανένας άλλος δεν ζούσε εκεί εκτός από αυτούς.
Ήταν κρυμμένο μέσα σε μία τεράστια κορνίζα.
Εντωμεταξύ στον άλλο κόσμο ζούσε ένα κορίτσι που ήθελε να γίνει εξερευνήτρια και να ανακαλύπτει χαμένους πολιτισμούς.
Κάποια μέρα παρατήρησε κάτι περίεργο, υπήρχε μια ζωγραφιά επάνω σε έναν μεγάλο τοίχο που η οπτική του περιγραφή του έμοιαζε σαν ένα μεγάλο πραγματικό χωριό.
Κάνοντας να το αγγίξει και να καταλάβει την αφή καλύτερα έσπρωξε και κόλλησε το σώμα της επάνω στην τεράστια κορνίζα και χωρίς να το συνειδητοποιήσει βρέθηκε μέσα σε ένα χωριό με λίγους κατοίκους.
Οι κάτοικοι συζητούσαν κάτι σχετικά με θέμα έναν χάρτη.
Το κορίτσι πλησίασε και ρώτησε για να μάθει τι συμβαίνει.
Μία άλλη κοπέλα την απάντησε και την ρώτησε αν θέλει να έρθει μαζί της διασχίζοντας την μεγάλη θάλασσα και αυτή απάντησε με ένα χαρούμενο ναι.
Μπήκε μέσα στο πλοίο και ξεκίνησαν το ταξίδι.
Δέκα μέρες και δέκα νύχτες ταξίδευαν επάνω στην θάλασσα.
Ο χρόνος κυλούσε σαν το τρεχούμενο νερό.
Οταν κατέβηκαν μία φασαρία ακουγόταν.
Συζήτησαν μαζί τους και κατάλαβαν πως κάτι κακό θα γινόταν.
Θα ερχόταν ένας μάγος με τις πιο σκοτεινές δυνάμεις του σύμπαντος.
Ήθελε να κατακτήσει όλο τον πλανήτη και να γινόταν δικός του.
Οταν θα πλησίασε ο κακός μάγος θα ξυπνούσαν οι δυνάμεις του σκοτεινού δάσους έτσι ώστε τα καλά πνεύματα να προστάτευαν το καλό.
Μπήκαν στο κάστρο της βασίλισσας και σχεδίαζαν τον τρόπο που θα εμπόδιζαν τον μάγο.
Το κορίτσι μετά την συνέλευση αντίκρισε στον διάδρομο του παλατιού έναν πίνακα που είχε έναν καθρέπτη στην ζωγραφιά.
Θαυμάζοντας να το αγγίξει με ένα αναπίδημα που έκανε μια βαθιά βουτιά και το σώμα της όταν ακούμπησε στον μεγάλο πίνακα μια ασυμένια σκόνη ξεπετάχτηκε μαγικά μπροστά της.
Η σκόνη είχε μια ιδιαίτερη ουσία που περοιήχε μία ελαφρά ζαλιστική νάρκωση.
Εκείνη την απρόοπτη στιγμή το μυαλό της θώλοσε και οι σκέψεις της σταμάτησαν να εμφανίζονται στο οδικό της πεδίο σαν ζωντανές εικόνες που διέσχιζαν στον χρόνο διατρέχοντας τον με γρήγορες κινήσεις που διαπερνούσε τις αναμνήσεις όσες όλες είχε διαπεράσει στο παρελθόν.
Μία μαύρη εικόνα σαν ένα μαύρο πέπλο την σκέπασε.
Τα λεπτά πέρασαν πολύ γοργά και χωρίς να το καταλάβει άνοιξαν τα δύο της μάτια.
Βρέθηκε σε ένα ονειρικό τοπίο εκεί που τα όνειρα σου ζωντανεύουν.
Βρισκόταν σε ένα πανέμορφο μικρό χωριό και ήταν βγαλμένο από όνειρο.
Το ταξίδι του μυαλού σε έκανε να φαντάζεσαι εκείνη την εξαίσια στιγμή. Μπλέ πεταλούδες με αδιαφανές φτερά που ανοιγόκληναν και με την κίνηση αυτή μία ασημί φεγγαρόσκονη έβγαινε.
Τα πουλιά ήταν άσπρα και κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ενώ τα ξωτικά του δάσους τραγουδούσαν μελωδικούς αρμινικούς με νόημα στίχους.
Η μουσική τους ήρεμη και γαλήνια έβγαινε από ένα δέντρο με χρυσά φύλα που πετούσαν στον αέρα.
Η μουσική εκτελόταν ερμηνευτικά από ένα μεγάλο χρυσό κελαϊδιστό ξύλινο βιολί.
Οι νότες πετούσαν στα σύννεφα και μαζί με αυτά ακολουθούσε η χρυσή γραμμή.
Τα δέντρα χόρευαν και οι μικρές νεραϊδούλες κρατούσαν στα χέρια τους μαγικά ραβδιά.
Ο μεγάλος χρυσαφής κομήτης τον λεγόμενο ήλιο φέγγοντας και ανατέλοντας ολοκληρόταν η θαυμάσια ανατολή.