ODESSA'S REDEMPTION: Rise Of The Elementals (COMPLETED)(#Wattys2018 Winner)

Chapter 45: QUINTA FOREST

Napapatigil lahat ang mga taong naroroon sa paligid na tila nakikidalamhati rin sa sinapit ng batang lalaki mula sa kamay ng mga anak ng buwan. Kitang-kita nila ang pagtangis ni Caren na namumugto na ang mga mata sa kakaiyak. Hindi niya alam kung paano nito sasabihan kay Margaux ang nangyari sa kapatid pati na rin ang nangyari kay Alex.

Malungkot na lumapit sina Demetria at father Mexo ng makita si Caren na buhat-buhat ang batang si Adrian.  Kumawala naman sa mga kamay ni Aling Luming si Margaux ng makita ang wala ng buhay na kapatid.

"Kuya Adrian! Kuya Adrian! " ang umiiyak na sigaw ni Margaux para salubungin si Caren.

Pigil ang emosyon ni Caren sa harapan ni Margaux hindi alam kung paano sasabihin kay Margaux na wala na rin ang kanyang kuya Adrian. Bigang yumakap si Margaux sa bewang ni Caren at humagulgol para sa kanyang namayapang kapatid. Kinuha naman ni father Mexo si Adrian sa mga kamay ni Caren at dinala ito sa loob ng simbahan kasama ang iba pang mga namatay para ipagdasal ang mga ito at saka ipagmimisa bago susunugin ang kanilang mga bangkay.

Nalulungkot man sa mga nangyari ay patuloy pa rin nakikiramdam si Demetria sa mga nangyayaring pagyanig sa paligid. Hindi pangkaraniwan, tila nagbabaya iyon ng napakasamang pamahiin o pangyayari na dapat nilang malaman. Ang biglaang pagbuhos ng malakas na ulan at hangin ay isa rin palatandaan na may nangyayaring hindi maganda.

Mahigpit ang pagkakayakap ni Caren kay Margaux. Walang tigil ang pag-iyak ng bata lalo na't nag-iisa na lamang siya buhay sa buhay niya ngayon.

"Sshhh...nandito pa naman si ate Caren mo di ba?  Hindi kita iiwan...tahan na." ang umiiyak ring si Caren.

Hati ang atensiyon ni Caren ng mga sandaling iyon. Nais niyang samahan si Margaux sa pagdadalamhati nito sa kapatid pero kailangan din niyang hanapin si Alex sa ilog na kinabagsakan nito. Wala na siyang oras at hindi niya hahayaang pati ang buhay ni Alex ay mawala at masayang. Nasasaktan siya dahil alam niya na nasaktan niya ang kalooban ng lalake at hindi pa niya nakakausap simula ng sumama ang loob nito sa kanya. Ipinapangako niya na matatagpuan lamang niya ng buhay si Alex ay hindi na niya sasaktan pa ang kalooban nito,  hinding-hindi na niya itatago ang nararamdaman nito sa kanya. Nakahanda na siyang mahalin ang lalake at hindi papagselosin pa kahit kailan.

Inalis niya sa pagkakayakap sa kanya si Margaux. Umupo siya sa harapan nito at hinalikan ang noo ng bata. Tumingin siya kay Aling Luming at tumango ito sa matanda.

"Kailangan ko muna kitang iwan.  Hahanapin ko muna si Tito Alex mo ha,  kailangan din niya ang tulong ko." ang malungkot na wika nito sa batang babae.

"Si ku...kuya Adrian.  Si kuya Adrian ko wala na...wala na siya." ang humahagulgol pa ring si Margaux.

Sshh... Tahan na...tahan na andito pa rin naman kami para sa'yo di ba?  Tahan na." ang sabi naman ni aling Luming sabay yakap sa bata.

Tumayo na si Caren para sa kanyang paghayo papunta sa ilog. Parang binibiyak ang kanyang puso dahil nasasaktan siya sa kinahinatnan ng dalawa sa pinakamamahal niyang kapamilya. Nasasaktan siya sa bawat paghikbi ni Margaux dahil sa pagkamatay ni Adrian. Nasasaktan siya na baka hindi na niya muling makita pa si Alex.

"Alex...nasaan ka na?" ang pabulong na wika niya sa sarili at sinimulan na niya ang kanyang mga paghakbang palayo sa lugar para simulang hanapin si Alex.

Akay-akay si Randy ay nanlumo rin sa nakita si Odessa sa kinahinatnan ng mga tao sa paligid ng simbahan ng Barasoain. Kitang-kita niya kung paano buhatin ng mga naghihinagpis na mga mamamayan ang kanilang mga mahal sa buhay na nangamatay dahil sa pag-atake ng mga anak ng buwan sa kanila. Mga nagkalat na bahagi ng katawan ng tao, mga bata,  matanda,  babae at lalake na ang tanging naging kasalanan lamang ay ang pagiging mortal nila at ang pagpapahalaga sa kanila ni Amang Bathala. Mga mortal na naipit sa giyera ng mga anak ng buwan at ng diyos na si Bathala.