neverlands secret

een nacht van onthullingen.

Het was al later op de avond.
Haak had net gegeten.
Hij stond op en nam een stuk varkenshaasje van de plateau.
Hij kwam naar me toe.
Ik hief mijn kop op.

-Haak: Hier eet wat.
Ik ben geen slecht mens.

Hij liep de deur uit.
Volgens mij ging hij slapen.
Mijn cristal lag nog steeds op zijn bureau.
Ik brobeerde erbij te raken.
Met het puntje van mijn neus lukte het om het cristal aan te raken.
Ik veranderde terug in een nimf.
Nu kon ik helaas niet meer bij het cristal.
De touwen zaten veel strakker en ik kon bijna niet meer ademen.
Ik ademde zwaar.
Zo zwaar dat smee naar binnen kwam.

-Smee: Wat is er gebeurd?
Wat heb je gedaan!?
Je bent geen hond?
Wacht ik help je even.

Hij wou net de touwen losser maken toen plots haak binnen kwam.

-Haak: smee!!!!
-Smee: Ai kapitein.
-Haak: Wat denk je dat je aan het doen bent?
-Smee: Ik wou juist haar touwen iets losser maken.
-Haak: Jij gaat juist niets doen.
Ik zorg hier wel verder voor.
Eruit!

Smee ging naar buiten.

-Haak: jij bent even slim en sluw als je moeder.

Hij ging naar zijn bureau en brak mijn cristal met zijn haak.
Daarna liep hij naar mij en maakte mijn touwen los.
Ik kon eindelijk weer goed ademen.
Haak nam mij mee naar beneden.
Naar een kamer helemaal vanonder in het schip.
Daar gooide hij me in een cel en liep weg.

-Ik: auw!
Wacht!
Wat weet jij over mijn moeder!?

Haak stopte even.

-Haak: Jouw moeder was....
Byzonder....

Hij liep door.

-Ik: Wacht!!
Vertel me meer!!

Maar Haak was al weg.
Ik zat alleen in de cel.
Zonder magie!
Er was wel een klein raampje.
Ik keek erdoor naar buiten.
Het was al donker en de sterren en de maan stonden aan de hemel.
Ik heb zo nog zeker een uur naar buiten zitten staren.

-Ik: oh mama waar ben je toch?

Opeens hoorde ik gekraak.
Ik keek naar de celdeur.
Daar stond.......
Een geest!

-Geest: Wees niet bang mijn kind.
Ik ben altijd bij je.
Ik heb je moeten achterlaten.
Dat is waar.
Maar ik had geen keuze.
-Ik: Bent u mijn....
Mijn moeder?
-Geest: Ja dat ben ik.
-Ik: Maar waarom heeft u me moeten achterlaten?
-Geest: Ik had geen keuze.
Ik wou niet dat je zou opgroeien bij je vader.
-Ik: Maar wie is dan mijn vader.
-Geest: Daar kom je snel genoeg achter.

En toen verdween ze.
Vlak daarna hoorde ik weer gekraak.
Ik keek weer naar de celdeur.
Haak kwam voor de tralis staan.
Ik ging dichterbij staan.
Haak keek naar mij.
En toen besefte ik het.....
Haak is mijn vader!