"Ma'am, kami na ang bahala dito bumalik na po kayo sa lake dock" pinigilan na nila akong maghugas
"Ayos lang ako, Manang"
"Sige na po, Ma'am. Makisali kana sa tuwaan ng mga kaibigan mo"
I dried my hand using the table napkin and left the kitchen. Malapit na ako sa dock at nakita ko si Deo na may nakaakbay sa kanya na nakasaklay pa. Lumapit na rin ako muntik pa akong matalisod dahil si Gabb ang kasama ni Deo. Why is he like that? What happened? I want to cry. Namamaga ang mga paa niya. Lumapit na ako ng tuluyan para alalayan siya.
"Liv, no, mauna ka na roon. Tell Rojan that Gabb is here and we need help"
I sprinted off to the dock to inform Rojan. Humahangos pa ako. Agad na kumaripas si Rojan at Migs.
Nang makarating silang apat tawang tawa pa ang barkada. Hindi namin alam na ganyan ang sitwasyon ni Gabb. Pinaupo siya ni Deo sa tabi ko. Humilig ako sa balikat ni Mau.
"Mau... hindi ko alam. He didn't say anything.... he did not tell me" my voice shivered.
"Maybe, he doesn't want you to worry" she caressed the back of my shoulder.
I shook my head "Hindi eh.... Mau hindi" There is a problem but he does not say anything to me. At alam kong may hinala na si Mau sa aming dalawa.
"Para kang binugbog ng sampung lalaki, Gabb, buti hindi sa mukha" si Rara at tumawa naman ang barkada.
"Lagot ka talaga kay Coach Chard niyan. May one week ka pa naman para mag-isip ng dahilan" si Deo
"Anong idadahilan mo?" si Rojan.
Nagkakatuwaan sila sa panunukso kay Gabb, nakikisabay din ang girls.
"Idahilan mo na nahulog ka papuntang stairway to heaven" tawang tawang si Lena.
Kami lang yata ni Mau ang hindi tumatawa sa mga biruan nila.
"Nadulas ka sa bathroom at sa maling tao pwede rin" suhestiyon ni Cheyenne at nagtawanan na naman sila.
Pinatong niya ang kanyang kamay sa likod ng upuan ko at bumulong
"Sorry, ayaw ko lang naman na mag-alala ka"
"Sana naman sinabi mo sa akin na may problema ka pala"
Hindi ko siya maintindihan. Hindi naman kami ganito dati. Sa wakas, humupa na rin ang asaran at tawanan dahil sa pagdating ng bagong pagkain. Tinanggal ko ang mushrooms sa pinggan ko at nilipat ko sa pinggan ni Gabb. Alam ko sa sarili ko na hindi kami okay.
"Deo, isumbong mo kaya sa coach niyo na sumali yan sa ibang competition, nagbasketball ng pisikalan at sumubok ng ibang extreme activities, kaya yan nagkaganyan" komento ni Migs matapos mag kwento ni Gabb.
"Oo nga, Kuya! Para matanggalan ng scholarship iyan" sabat ni Mau.
Ako ang nahihilo sa usapan nila. Hindi talaga maganda ang lagay ni Gabb tapos ginagawa pa nilang biro. In my mind, they are doing that to alleviate the situation. We just have to go through the jokes to make ourselves feel better. Ayaw siyang kaawaan siya ng husto baka mawalan ng lakas ng loob, pinapangiti na lang siya ng tropa para gumaan ang pakiramdam niya.
"Why are you like this? Why are doing this to me? " I asked with a weary eyes.
Woah! This conversation is making me nervous. I stood up and excused myself but he grabbed my hand and sat down again. I am avoiding his gaze. I don't want to meet his gaze. I'll definitely melt away. Nilagay niya ang kanyang baba sa balikat ko. Hindi alintana kahit narito ang barkada.
"Gabb" bigkas ko.
"I'm alright....I can do it. The pain is bearable" he said then he kissed my nape. May ilang boltahe ng kuryente ang dumaloy sa katawan ko. "Don't be mad at me"
"I'm not.... I'm just worried" I covered my eyes using my hands.
Napakatahimik ng bahay nang makarating ako. I saw Mama in the living room resting and still wearing her white uniform. She realy looks tired. "Ma, I'm home" I kissed her.
Bumalik na ang klase at tuloy pa rin ang buhay. Ilang buwan na lang ga-graduate na ako at aalis na rito. May choice naman ako isa nga lang iyon ang umalis at mag-aral sa malayo. This is quite different from modern cities but Villa Guarda is my safe haven. The beauty and diversity of its place as well as the people it makes me want to stay....longer.
I texted Gabb that he will wait at the coffee shop because I am coming. We talked casually about what happened today. Mellow music filled the whole shop and it completed the atmosphere. Someone took a seat at our table and sat down. Nagulat kami ni Gabb at tumalsik pa ang kape ko sa mesa agad ko naman pinusan ng tissue. Wala naman kaming inaasahan na tao ngayon.
Naestatwa si Gabb sa kanyang upuan at tinamaan na ako ng kaba. Bigla kong nilingan ang taong umupo sa lamesa na namin.
Dilat na dilat ang aking mata at nanginig ang mga labi ko. Nagulantang sa nakita. Si Mama kaagad ang pumasok sa isipan ko.
"Pa..."
"Papa Ben"
Gabb and I said in chorus.
"Papa?" I asked Gabb. He looked nervous.
Kabanata 17
Magsimula sa umpisa
