Rodavlla Samiera University: The Unreliable |Completed|

CHAPTER 3: First day of trouble

Then, I was shocked when I realized that the people around are now looking at me.

I gave them a death glared and said "What the hell are you looking for?" Mukhang natakot naman sila kaya umiwas na lang ng tingin. Good. Marunong naman pala kayong makuha sa tingin 'eh.

I walked again.

Nasaan na ba kasi 'yong Guidance Office? Tsaka 'yong dalawa? Matawagan nga.

Shocks! 'Yong phone ko. Kapag siniswerte ka nga naman.

Tumakbo ako pabalik sa car ni dad. Naipatong ko nga pala 'yong phone ko doon sa upuan. Nandoon pa naman siguro si dad.

Mas binilisan ko pa 'yong takbo ko. Then..

*Boogsh*

Nakita ko na lang ang sarili kong nakalupagi sa sahig. Habang may mga nakatayong lalaki in front of me. 'Yong isang lalaki ay may hawak na coke in can at basa ang damit. Mukhang iniligo ata, nainitan siguro. Sabagay, mainit naman talaga.

"Ow!"

"Woah!"

"Luh!"

"OMG!"

Iba't ibang reaksyon ang narinig ko mula sa mga estudyanteng nakapaligid sa amin na tila gulat na gulat. OA lang?

I looked at the guys in front of me. Nang ma-feel ko na wala talaga silang balak na tulungan ako, 'eh tumayo na ako. I don't want to waste my time for them and I really need my phone now.

At nang lalagpasan ko na sana sila ay may bigla na lang humawak sa braso ko ng sobrang higpit. Halos bumaon na nga ata 'yong kuko niya sa braso ko 'eh. Wow ha! Hindi ba niya alam na nasasaktan ako?

I looked at him.

And ow, ito pala 'yong guy who's holding coke in can.

"Where the hell do you think you're going?" he said with no expression habang sa iba nakatingin. 'Yong totoo?

I glared him. "And what the hell do you think you're doing?" balik kong tanong sa kaniya, sabay hila ko sa braso ko na hindi pa rin niya binibitawan. And it really hurts, huh?

Nakikita ko naman sa peripheral view ko 'yong mga expression ng mga tao tila na gulat na gulat pati 'yong mga lalaking kasama nito. Bakit ba kasi? Anong meron?

And finally, naisipan na nyiang tumingin sa 'kin.
I can feel his angered

"Miss, transfer ka dito 'no? Ngayon lang kita nakita 'eh," tanong nung isang lalaking kasama nito habang nakangiti.

"Isn't it obvious?" taas kilay na tanong ko.

"Woah, nice!" sabi niya.

I just rolled my eyes

"Can you just get off your filthy hands on me, jerk," I said and he gave me a death glared. Kala naman niya matatakot ako.

"Watch your word, bitch." Binalibag niya 'yong kamay ko. 'Yong binitawan ng pabigla. Wow ha, ang sakit.

"What the hell of your problem, dude? I shouted sabay tulak ko sa kaniya. Kanina pa ako nagtitimpi sa kaniya. Mukhang hindi ko ata matutupad 'yong pinag usapan namin nila Zils na magbabago na ako. 'Cause I'm here in a trouble again.

Binalibag niya 'yong hawak niyang coke in can. Na-feel ko na lang na may susugod sa 'kin sa likod. Buti na lang mabilis ang reflexes ko.

May mga sumugod pa sa 'kin. Pinagsususuntok ako at pinagsisisipa pero syempre nakakaiwas ako. Kung hindi niyo naitatanong simula bata ako ay sanay na ang katawan ko sa ganitong bagay. Sinanay ako nina dad mag self defense para daw maprotektahan ko ang sarili ko. Nag aral din kami nila Zils at Sandy ng taekwondo, arnis, sa paghawak ng baril, sa arrows at sa mga shurikens at iba pa. Kaya sorry na lang sila. Magaling ata 'to!

"Tss. 'Yon lang? 'Yon na 'yon? 'Eh ni-hindi niyo man lang ako natamaan ah," sabi ko sabay ngisi. "It's my turn," dagdag ko pa.

At ako naman ang sumugod sa mga estudyanteng ito at wala pang isang minuto ay napabagsak ko na sila. May sumugod pa ulit at 'yon bagsak ulit. Ilan na ba silang mga nakalupagi, oh 15 and above laban sa isa? Looser.

****
Arzila's POV

Hi! I'm Arzila Lopez, 17, that's all thank you!

I'm not in a mood right now to introduce my whole life, because we're looking for Amira.

Well, yeah we already know that Amira is now here in University.

Bigla na lang kasing may kumatok sa dorm namin kanina. Mga body guard ni Amira dala 'yong kaniyang baggage. Tsaka 'yong phone niya, nakalimutan siguro.

So, kaya pala hindi niya sinasagot 'yong mga messages and calls namin.

Hayst!

"Amira, where are you now?" rinig kong bulong ni Sandy.

"What if, makasalubong niya 'yong mga gangsters dito?" I asked.

"For sure, hindi 'yon magpapatalo. Kamusta naman 'yong salitang 'We'll change now' huh? Kung nakapagtimpi tayo ng ilang beses sa mga gangster na 'yan. Pwes ibahin natin siya," she said surely.

"Yeah, she's Amira Salvador and no one can drag her down." I agree.

We saw a lot of students who's running into the same direction.

"Ate, anong meron?" tanong ko sa isang estudyante.

"Uhm, may isa daw kasing new student na kinakalaban ang Demonic Eye Gang," sagot niya sabay takbo dahilan para magkatinginan kami ni Sandy.

"Amira," sabay naming pagbigkas at nakitakbo papunta sa kung saan mang direksyon 'yon.

_____

06/ 20/ 20 • Edited

A/N:

Thank you po ulit sa mga nagbabasa.

Kilalanin niyo pa po sana ang isang Amira Salvador.

Reminder:
      Vote • Comment • Follow