𝐐𝐮𝐨𝐭𝐞𝐬 [✔️]

×122×

Δεν υπάρχουν «ΑΝ», υπάρχουν μόνο οι πράξεις.. εκείνες μένουν, εκείνες γράφουν με ανεξίτηλα σημάδια στο μυαλό.. σε ένα μυαλό που πια δεν «ξυπνά» με τίποτα..

Κάθε αδιάφορο γαμήσι με φέρνει ένα βήμα μακρύτερα σου..

Κάθε καινούρια γνωριμία απλά μου υπενθυμίζει πως τελικά τα σπουδαία φυτρώνουν μέσα στα σκατά μερικές φορές.. και πως η δική μου «μεγάλη στιγμή», η στιγμή που εγώ θα βιώσω τον πραγματικό έρωτα με το σώμα, το γαμημένο μου μυαλό και την ψυχή, δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια «γαμημένη στιγμή».

Ίσως γιατί αυτό μου αξίζει, τα δικά μου θέλω να μην είναι αμφίδρομα.

Είμαι ένας γαμημένος μέθυσος..

Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω..

Ένας παρατηρητής μιας ζωής που βαρέθηκα να ζήσω..

Ξέρεις.. είναι δύσκολη η σιωπή.. είναι δύσκολο να θες να τα γαμήσεις όλα και να σιωπάς..

Είναι δύσκολο να σου φωνάζει η καρδιά το όνομα της και εσύ να κάμεις πως δεν ακούς..

Είναι δύσκολο να ισορροπείς τα «θέλω» με την λογική.

Κάτι γαμημένα βράδια έρχεσαι χωρίς κανέναν λόγο μέσα στο μυαλό με ένα θράσος που δεν ξέρω αν σε μισώ ή σε λατρεύω πιο πολύ.

Έρχεσαι για να μου υπενθυμίσεις πως ο χρόνος έχει την τάση να διαγράφει τα άσχημα και να κρατούμε μοναχά τα ωραία..

Έρχεσαι για να μου υπενθυμίσεις πως όσο και αν προσπαθώ τίποτα δεν τελειώνει αν η καρδιά δεν το πάρει απόφαση..

Και ξέρεις μωρό μου.. η δική μου καρδιά δεν θα μπορούσε παρά να μου μοιάζει.. εγωίστρια.. επιμένει πάντα να περνά το δικό της.

Και ξέρω πως αν ποτέ ανταμώσουμε τυχαία θα είναι περίεργο.. θα είναι λες και η θεραπεία απέτυχε.. ο ασθενής που προσπαθούσε χρόνια να απεξαρτηθεί στο τέλος υπέκυψε στα «θέλω» του.. ώσπου και εκείνα του αποτελείωσαν όσα γραμμάρια λογικής είχαν απομείνει μέσα στο γαμημένο μυαλό του..

Μακάρι να μπορούσαμε να γυρνούσαμε επιλεκτικά τον χρόνο πίσω αλλά ΔΙΑΟΛΕ δεν είμαστε Θεοί..

Άνθρωποι είμαστε,

άνθρωποι που κάνουν λάθη.

Και όσο για μένα.. στην ζωή μου κυρίως λάθη έκανα.. για αυτό κατέληξα σε αυτό το δωματιάκι κάπου στο κέντρο της Αθήνας παρέα με ένα γαμημένο γατί, ένα μπουκάλι ουίσκι και 30 τετραγωνικά ελευθερίας..

Βρωμάει ο αέρας εδώ μέσα, βρωμάει φθηνό γυναικείο άρωμα και μοναξιά..

Τώρα μου φθάνει που τα λέμε μαζί τις νύχτες.. έρχεσαι πρώτη πρώτη.. παρέα μοναδική και ακριβοθώρητη στην ζάλη του πιοτού..

Φεύγεις μόλις ανοίξω τα μάτια το πρωί.. πολλές φορές σκέφτομαι γιατί αυτή η ζάλη να μην είναι αιώνια.. να είσαι εδώ και να τα λέμε.. και όχι να μοιάζω με εκείνον τον τρελό που παραμιλά στον δρόμο το όνομα της..

Μακάρι να μπορούσα να σε φέρω πίσω.. αλήθεια αν υπήρχε ένας τρόπος να ξαναγυρίσεις εδώ θα γυρνούσα τον κόσμο ανάποδα για να τα καταφέρω.

Να συνεχίσεις να έρχεσαι κάτι τέτοιες νύχτες..

Στο λέω επειδή τώρα τελευταία σε νιώθω ακόμα πιο μακρυά..

Λες και με προετοιμάζεις πως σιγά σιγά θα με αφήσεις και εσύ..

Και αν με αφήσεις εσύ εγώ τι θα κάνω;

Η γαμημένη Μαρισούλα μόνο νιαρρρ ξέρει να λέει..

Άτιμο πράμα το μυαλό μωρό μου.. ξεθωριάζεις σιγά σιγά και δεν το θέλω αλήθεια.. αλλά περνάει ο καιρός..

και η λογική λέει «τι θα γίνει, ακόμα στέκεις στο παρελθόν προχώρα..»

και εγώ μωρό μου κρυφά σε φέρνω στο μυαλό να μην καταλαβαίνει κανείς δίπλα μου πως το κάνω..

Αλλά κάθε φορά που έρχεσαι πάντα αυτή η γαμημένη θλίψη στα μάτια με προδίδει..

Και είναι δύσκολο να κρύβομαι με τόσο κόσμο γύρω μου..

Να έρχεσαι, μ’ακούς;

Να έρχεσαι..

Έχω για σένα φυλαγμένη την πιο όμορφη εκδοχή του εαυτού μου.