The Mystery of the Moongoddess - Dutch - Lopend

- 54 -

Deel 53:
Daarna kijk ik de twee scherp aan. Ze kijken ook naar mij. Dan zie ik hoe de bruinharige jongen iets uit zijn zak haalt en dat ding open maakt. Mijn ogen worden meteen groot en ik slik.

'Als jij niet braaf bent, doen we je wat!' dreigt hij terwijl hij een kleine mes voor mijn neus zwaait. Ik deins achteruit en knik een angstige - ja -. Ik wil heeel graag blijven leven!

-----------------------------------------------------------------------------------------------

P.O.V. Myra

Mijn hart bonkt weer ietwat in mijn keel en ik probeer het weg te slikken. Ik wil juist niet laten zien dat ik wat angstig ben.

'Hier, hou haar effe vast, wil je?' commandeert de zwarte tegen de andere. Hij knikt en loopt naar mij en houdt mijn polsen van achter vast. Dan komt hij ineens van achteren dichterbij en fluistert wat in mijn oor. 'Je bent wel een pittige, daar hou ik van.'

Mijn ogen sper ik meteen wijd open en geef ik een ruk, 'Hou je kop!' sis ik naar hem. Maar hij lacht alleen maar.

Dan zie ik de zwartharige jongen iets van mij weg lopen. Hij kijkt blijkbaar naar zichzelf op de wateroppervlakte, die inmiddels weer zo kalm en glad is geworden als een spiegel. Hij haalt zijn handen door zijn haar wat er eigenlijk best wel sexy uit zag. Wacht? Wat? Zo wil ik helemaal niet over hem denken! Híj heeft mij gevangen genomen en ik laat mijn hoofd zakken om te kijken naar de grond.

'Al die modder! Bah!' snauwt hij dan. Ik kijk weer op en kijk met bijna een open mond naar het tafereel voor mij; hoe hij langzaamaan zijn vieze t-shirt omhoog trekt...Wow, wat een buik! Ik staar naar zijn sixpack terwijl hij het t-shirt over zijn hoofd trekt en uit doet.

Voor heel even ontmoeten onze blikken. Meteen klap ik mijn mond dicht en kijk ik weg. Ik voel mijn wangen ietwat rood worden maar dat probeer ik meteen te onderdrukken.

'Bevalt het wat je ziet?' zegt hij met een ruwe stem terwijl hij lachend op mij afloopt tot hij pal voor mijn neus staat met zijn blote maar gespierde borst. Ik probeer nog steeds een kant uit te kijken. Ik hoop niet dat hij me aanraakt! Ik voel me gefrustreerd worden. Dan probeert hij inderdaad met zijn vinger mijn kin aan te raken, maar meteen kijk ik met een ruk, kil in zijn ogen. Ineens maakt zijn vinger contact met mijn kin, maar hij trekt zich vliegensvlug terug nadat er een hevige elektrische schok zijn vinger raakt.

'Tssk!' sist hij. 'Wat was dat!?' sist hij weer. Hij neemt een stap achteruit terwijl hij over zijn zere vinger wrijft. Ik kijk hem nog steeds koud aan.

'Komop met die handel!' zucht hij als ik na een paar minuten nog steeds niks heb gezegd. De jongen achter mij duwt mij naar voren waardoor ik gedwongen word om te gaan lopen. De eerste stappen worden meteen al zwaar, omdat ik al het gewicht van mijn natte kleding moet meezeulen. Ik betrek mijn gezicht in een moeilijke grijns en zwalk een beetje. Ik voel de grip op mijn polsen verstevigen en een ruk aan geven, alsof het zegt dat ik normaal moet gaan lopen.

Maar het lukt me echt niet. Na een tijdje begin ik ook te rillen. De natte kleren plakt erg aan mijn huid en er is ook een windje komen aanzetten en dat vind ik niet prettig.

'Doe effe normaal!' snauwt de jongen. Ik kijk achterom en haal mijn schouders op. 'Doe mijn jas uit, asjeblieft.' vraag ik rustig. 'Jája, zodat als wij jou loslaten je weer kunt wegvluchten? Dacht het niet hoor!' snauwt de zwartharige.

Ik zucht en probeer een beetje normaal te lopen, met af en toe nijdige blikken van beide jongens. 'Grrr' grom ik zachtjes terwijl ik een gepijnigde gezicht trek, wanneer er een bries in mijn gezicht waait. 'Asjeblieft' smeek ik nog eens. 'Doe hem uit...' fluister ik. Maar ik hoor de jongens honend lachen en de ene duwt mij ruw naar voren, waardoor ik door mijn knieën zak. Ik zucht geïrriteerd. 'Asjeblieft! Ik beloof dat ik niet meer zal wegvluchten.' zeg ik met een geïrriteerde uitdrukking op mijn gezicht. Ik buk mijn hoofd naar de grond, in afwachting wat ze gaan doen.