Time// mike wheeler♡

~F I V E~

Ik word wakker door de kamer deur die dicht slaat. Ik ga meteen rechtop zitten. Ik zie mike kwaad recht staan.
"Hey" zeg ik om hem te laten weten dat ik wakker ben. Hij kijkt naar me. "Ohw sorry, heb ik je wakker gemaakt?" Ik knik. "Als je met de deuren gooit, worden mensen wakker." Mike grinnikt en komt op het bed zitten. Hij staart een beetje naar onder. "Wat is er?" Vraag ik hem. "Ruzie met el" antwoord hij kortaf. "Waarom?" Hij schud zijn hoofd in teken dat hij het niet wil zeggen. "Komaan mike, zoals je zelf zei, we zijn vrienden." Mike zucht en rolt zijn ogen. "Ik had haar gezegt dat ze altijd niet zo jaloers moest worden en dat jij en ik erhm niets anders hebben buiten vriendschap, en dat ze je niet zomaar pijn kon doen, en toen werd ze kwaad en begon ze vanalles stuk te maken." Ik knik. "Ze zal er straks wel over zijn." Vertel ik hem. Hij knikt. "We moeten naar school, kleed je aan." Zegt hij voordat hij de kamer uitloopt en de deur dicht doet.
Ik sta op en kleed me aan. Dan loop ik naar onder. Daar staat iedereen al te wachten. Ik neem snel een appel en loop de deur uit. Ik zie eleven en mike de hele weg naar elkaar kijken. "Wat is er gebeurt?" Fluistert max in mijn oor als we aan het fietsen zijn. "Ze hebben ruzie" mompel ik. "Waarom?" Fluistert ze terug. "Gisteren ben ik toch van mijn fiets afgevallen?" Max knikt. "Blijkbaar had eleven het gedaan omdat ze jaloers was, en mike had gezegt dat ze dat niet kon doen, en toen is ze jaloers geworden."
"Mike heeft het voor je opgenomen" zegt max met een grijns. Ik sla haar zacht op haar bovenarm. En rol mijn ogen. Eens als we op school aankomen, zetten we onze fietsen weer weg. "Ik zie jullie straks, kom je max?" Zeg ik. Ik en max hadden de zelfde klassen. De meeste lessen hadden we samen met iedereen behalve wiskunde. Dus was ik met max alleen. Ik zie max lucas nog snel een zoen geven. "Ahw!" Zeg ik. "Shut up!" Zegt max grinnikend. Ik grijns naar haar. "Of anders kan je gaan zoenen met mike." Mijn mond valt open en ik word heel rood. Ik zie mike oncomfortabel slikken. Ik zie zijn gezicht langzaam rood worden. Uit mijn ooghoek zie ik eleven geïrriteerd weglopen. "El!" Roept mike. Maar ze negeert hem en loopt door. "Goed gedaan max" zegt mike kwaad voordat hij achter eleven loopt. Ik kijk een beetje in schaamte naar de grond. Mijn wangen zijn nog steeds bloedrood. "Komaan, we gaan naar wiskunde" zegt max voordat ze mijn arm vastneemt en me mee trekt. "Zie jullie straks losers!" Roept ze naar de jongens.
*later*
Mike, eleven en ik zijn naar huis aan het fietsen. Het is heel stil. Een akward stilte. Als we mike's thuis bereiken stormt eleven meteen naar binnen. Ik kijk mike aan. Ik zie dat hij heel verdrietig en teleurgesteld kijkt. Ik leg mijn hand op zijn schouder. "Ga met haar praten" zeg ik tegen hem. Mike knikt voordat hij eleven volgt. Ik hoor eleven en mike roepen tegen elkaar
Als ik de mike's kamer binnen loop, word alles terug stil. Ik laat mezelf vallen op zijn bed en sluit mijn ogen.
Dan word alles terug zwart.
Ik word wakker in een witte kamer. Alles is wit, het bed is wit, de muren zijn wit. Dan zie ik in het midden 2 meisjes spelen met poppen. Ik wandel naar ze toe. De ene heeft bruin haar en de andere heeft (j/h). Ze zijn nog klein. Ongeveer 5 jaar, als je het mij vraagt. De 2 meisjes komen me heel bekend voor. Als ik korter naar het meisje ga met de bruine haren, zie ik een tattoo op haar arm. '011'. Dan worden mijn gedachtes verstoord door een vrouw die de kamer binnen loopt. Ze kijkt bang achterom voordat ze naar de meisjes loopt. Ze pakt het meisje met de (j/h) haren op. Ook de vrouw komt me heel bekend voor. Ze lijkt een beetje op mij, maar ouder. Ik hoor stemmen van mannen en vrouwen achter me. Maar alles is wazig en niet goed verstaanbaar. De vrouw loopt heel snel en bang met het meisje in haar armen door de deur. Ik volg haar zo snel als ik kan. Maar ik kom niet goed vooruit. Ik loop nog sneller. Maar ik zie de vrouw in de verte al door de buitendeur lopen. Ik draai me om en kijk naar de gesloten deur, waar de vrouw was binnengeweest. Het enige wat op de witte deur stond was een regenboog.
Dan word ik wakker. Deze keer in mike's bed. Mijn ademhaling is snel. En mijn hart klopt harder dan normaal. Ik voel me lichtjes misselijk. Ik besluit om naar de badkamer te gaan, om daar mijn gezicht te wassen. Dat zou moeten helpen. Ik stap uit het bed en loop naar de deur. Ik open de deur en loop de trap af. Het is heel stil in huis. Alle lichten zijn uit, en er is geen teken van leven te bespeuren. Buiten is het ook al donker. Ik loop naar de badkamer en wandel naar de wasbak met een spiegel boven. Ik draai te kraan open. Het koude water vloeit langs mijn handen af. Ik voel me nu ook een beetje duizelig. Ik neem het water in mijn handen en gooit het over mijn gezicht heen. Dan als ik me terug een beetje beter voel, draai ik de kraan dicht. Ik voel een ijzeren smaak ik mijn mond. En er rolt iets over mijn lippen. Ik kijk snel in de spiegel, en ik zie dat ik een bloedbeus heb. Ik heb niets speciaals gedaan, dus het verwonderde me dat ik een bloedneus had. Ik had ze wel vaker, dus maakte ik me er niet druk om. Ik nam papieren zakdoekjes en veeg het bloed af. Na eventjes op te zijn voelde ik mijn oogleden weer zwaar worden. Dus besloot ik terug in bed te kruipen. Het was morgen ook school, dus moest ik zeker uitgeslapen zijn. Ik liep terug naar boven. Als ik halfverwegen de trap loop. Hoor ik een stem die fluistert "005" ik draai me snel om, maar tot mijn verbazing stond er niemand. Ik was waarschijnlijk gewoon moe. Als ik terug in mike's bed kruip, doe ik het licht uit en val ik terug inslaap.