Time// mike wheeler♡

~O N E~

Ik mix vanalle stoffen onder elkaar tot dat er een kleine explosie ontstaat. "(J/n), voorzichtig met dat!" Zegt mijn vader kwaad. Ik rol mijn ogen en zucht. "Als ik iets anders te doen had dan deze stomme proefjes, zou ik het niet zo gevaarlijk doen" antwoord ik sassy terug. Mijn vader rolt zijn ogen. "Ik weet dat je graag aan het project wilt mee helpen, maar je bent er gewoon nog te jong voor" antwoord hij me. "Ik ben 14 papa, 14." Zeg ik met een zucht. Papa herhaald mijn acties en zucht ook. "(J/n), hebben hier al over gepraat, trouwens we moeten nu naar huis, het is al laat." Zegt hij geïrriteerd. Ik rol mijn ogen en neem mijn jas. Ik zet mijn veiligheids bril af, en leg hem op de tafel. Ik loop kwaad naar buiten. Vorige week heb ik geprobeert om 's nachts in te breken en het 'project' te vinden. Maar ik was niet snel genoeg. Mijn vader vond me voor dat ik het doek aan de kant kon schuiven. Sinds dan ben ik bezig om een plan te bedenken, die deze keer wel werkt. Ik stap in de auto en wacht daar. Als mijn vader buiten komt stapt hij ook in, achter het stuur. Ik kijk naar buiten als hij de auto start en weg rijd. Als we thuis aankomen stap ik uit en gooi ik de auto deur kwaad toe. Mijn vader zucht en rolt zijn ogen. "(J/n), ik begrijp dat je kwaad bent maar je mag er niet aan mee doen, ik wil niet dat er iets met jou gebeurt, het is gewoon heel gevaarlijk." "Jaja" is alles wat ik zeg als ik naar binnen ga en direct naar mijn kamer wandel.
Ik neem mijn telefoon en begin muziek af te spelen. Ik zet het heel hoog en zing vals mee. Ik hoor niemand of niets rond me dan de luide muziek. Maar ik word verstoort door mijn vader die de kamer binnen komt. Ik zet de muziek beschaamd af. "Wat?" Zeg ik. "Iets vriendelijker, en het eten is klaar" ik knik. Mijn moeder en vader zijn gescheiden. Ze woont hier ver weg. Zelfs voorbij hawkins. Er gebeuren altijd raren dingen in onze stad. Zeker in het lab. Maar ik heb er geen schrik van, je kent het lab wel als je er al van je 3 jaar in rondloopt. Zolang was ik al bezig met de wetenschap. Ik ging niet naar school. Mijn vader gaf me les. Ik werk bij hem. Ik heb besloten om morgen opnieuw in te breken. Maar deze keer sluit ik de camera's en alle computers af. En het alarm mag ik zeker niet vergeten. Zo kan er toch niets mislopen, hoop ik. Ik loop mijn kamer uit en ga naar onder. Daar staat het eten al klaar. Ik neem plaats aan de tafel. Het is heel stil tijdens het eten. Zodra ik klaar ben sta ik op de zet ik mijn bord in de vaatwasser. Ik wil net de trap op lopen als mijn vader tegen me begint te praten. "Je kan ermee terug in de tijd vliegen." ik draai me verbaast om, en kijk hem aan. "W-wat?" "Het project, je kan ermee terug in de tijd gaan" mijn mond valt open. "Daarom kan je niet meedoen, als je word meegezogen kom je in een andere tijdzone uit." Ik sta daar, verbaast, niet wetende wat ik moet zeggen. "heen is geen probleem, maar niemand vind een oplossing voor terug te komen." Alles wat ik kan doen is mijn hoofd knikken. "Wetenschappers hebben al vanalles geprobeert, maar niets werkt." Legt hij verder uit. Ik ga aan tafel zitten en luister aandachtig. "Ik wil je niet kwijt (j/n), daarom verbied ik je om eraan mee te werken." Ik knik begrijpend. "Dus beloof je dat je, je er niet meer mee bezig zal houden?" Ik knik. "Beloofd?" "Beloofd" naar dat was een grote leugen. Nu mijn vader het had opgebiecht was ik nog nieuwsgieriger. Ik wou absoluut het hele 'project' gaan onderzoeken. En daar kon niemand mij vanaf houden. Ik sta op en loop naar mijn kamer. Eens als ik daar kom, sloot ik de deur.
Dan nam ik mijn notebook waar het hele plan in opstond geschreven. Ik bekijk alles nog eens goed door. Dan neem ik de doos onder mijn bed vandaan. Daar lagen alle spullen in die ik nodig zou hebben. Alles zat er nog perfect in. Ik sluit de doos en schuif hem weer onder mijn bed. Ik open de deur weer. "Ik ga slapen!" Roep ik. "Oke!" Krijg ik terug als antwoord. Ik doe de deur dicht en ga liggen. Morgen zoek ik uit hoe ik het probleem kan oplossen.