MY HUSBAND IS A PLAYBOY [ SUELMIN FANFIC ]

EPISODE 21.

SEULGI POV's

Alam na kaya ni yoongi oppa ang nangyayari sa amin ni jimin? Gusto kong umuwi sa bahay ko baka naghihintay si jimin sa akin, hindi niya alam kung paano kumilos sa bahay habang nasa byhe kami pauwi sa parents ko..

" oppa... pwede bang dun na muna ako sa bahay namin ni jimin umuwi ngayon gabi?" Sabi ko sa kanya.

" hindi.. sinabi ko ng hindi ka na uuwi dun diba?!" Sabi niya.

" pero oppa.. asawa niya pa rin ako at alam kong kailangan niya pa rin ako.." pilit ko sa kanya.." please oppa..." pagmamakaawa ko.

" aisshhhhhh! Fine. Pero huli na to bukas susunduin kita.." sabi niya sa akin.

" thank you oppa.." sabi ko sa kanya .

~ time skip ~

Nakarating na kami sa bahay ni jimin pagkababa ko pa lang kotse ni yoongi oppa bumilis na agad ang tibok ng puso ko nang hindi ko alam ang dahilan kaya dahan dahan akong pumasok sa loob at pagkapasok ko nadatnan ko si jimin na nakaupo sa sofa at may hawak na isang alak..

" jimin.." sabi ko pagpasok ko ng bahay.

" tsk.. nagawa mo pang umuwi dito, bakit hindi ka na lang sumasa kay yoongi hyung at pinili mo pa talagang umuwi dito?" Sabi niya sa akin habang nakaupo pa rin siya.

" jimin...." sabi ko lang at nagulat ako ng bigla niyang ibato yung baso na hawak niya..

" akala mo ba magbabago ang tingin ko sayo pagkatapos kang mahospital?! Mas lalo pang lumala seulgi... bakit nga ba hindi kita magawang mahalin? Ano bang wala ka sa ibang mga babae? " sabi niya sa akin.

" jimin... please calm down.." sabi ko sa kanya habang nakayuko ako at natatakot na harapin siya.

" hanggang kailan ko ba to mararanasan, hanggang sa kasama kita gusto ko na lang umalis, sa tuwing nakikita kita hindi ko masuka yung sarili ko..... hindi ko alam bakit hindi kita magawang mahalin kang seulgi!" Sabi niya sa akin.

Habang sinasabi niya yun unting-unti pumapatak yung mga luha ko sobrang sakit ng mga sinasabi niya sa akin at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga oras na yun..........." im sorry jimin...." sabi ko.

Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ako sa balikat ko.." sorry? Sa tingin mo ba maalis lahat ng sorry yun? Seulgi ayoko na... please let me go.. alam ko naman mawawalan din ng bisa tong kasal natin at kahit anong gawin mo hindi kita magawang mahalin.." sabi niya at sa mga salitang yun para bang dinudurog yung puso ko ng paunti unti.

" don't leave me jimin~ssi.... matatanggap ko pa kung hindi mo ko magawang mahalin pero ang umalis ka at iwan ako? Mukhang hindi makakaya ng puso ko..." sabi ko sa kanya.

" seulgi......wag mong gawin tanga yung sarili mo, hindi lang ako yung lalakeng pwede tumanggap sayo... please let me go, ako na ang bahala magsasabi kila dad ang tungkol dito.

Tinanggal niya yung pagkakayakap ko sa kanya tska siya umalis pero bago pa siya makalayo ng pinutuan hinabol ko siya at pilit na hindi pinapakawalan..." jimin... don't go, please.. i will die if you leave me... please jimin im begging you... okay lang sa akin na hindi mo ko mahalin wag mo lang ako iwan please.. jebal!" Pagmamakaawa ko.

Pero wala siyang salitang sinabi binitawan niya ako at walang pasabi na umalis ng bahay........ kahit anong pigil ko hindi ko ma talaga siya mapipigil pa ... siguro nga eto na yung panahon para maghiwalay kami....kahit anong gawin ko alam kong hindi na magbabago yung isip niya.. siguro nga kailangan muna na namin ng panahon......hindi pa ito yung huling pagkakataon, hindi ako mapapagod na mahalin ka park jimin..