MY HUSBAND IS A PLAYBOY [ SUELMIN FANFIC ]

EPISODE 18.

SEULGI POV's

~ 2 years later ~

Since ikasal kami ni jimin halos ni walang panahon kaming hindi nagaaway tuwing uuwi siya galing sa office niya hindi siya uuwi ng hindi lasing .... at ngayong araw ang aming 2nd wedding anniversary kaya naghanda ako ng dinner for him ....

" mrs. Ako na po ang gagawa niyan baka makita pa po kayo ni sir na nagaasikaso." Sabi sa akin ng katulong namin.

" hayaan mo na ako dito manang, mabuti pa magpahinga ka na po muna." Sabi ko sa kanya.

Nang matapos na ako makapagluto nagdecide ako na tawagan siya.....

" the number you have dialed is not in services...." nakapatay yung phone niya kaya sinubukan kong tawagan yung secretary niya kung nasa office niya ba siya.

" hello mrs.park." Sagot niya.

" hmmm, nakaalis na ba si jimin sa office niya? Hindi ko kasi siya macontact e." Sabi ko.

" hmmmmm.. kanina po nakaalis si sir jimin dito po sa office." Sabi niya sa akin.

"  ganun ba? O sige salamat." Sabi ko at binaba ko na yung phone.

" so maghihintay na lang ako for sure pauwi na rin naman siya.." sabi ko.

After 4 hrs ng paghihintay ko wala pa rin siya, lumamig na yung pagkaen na niluto ko sayang naman kaya nagdecide ako na iligpit na lang kaysa naman masira pa dito at habang nagliligpit ako narinig ko na bumukas yung pinto ...

" sure ka ba jimin na wala yung asawa mo dito?" Sabi nung boses ng isang babae kaya sinilip ko kung sino yun.

" sabi ko na nga nawala akong asawa diba? Ang kulit mo.." sabi ni jimin nagulat ako ng makita ko si jennie kasama ni jimin.

" okay sabi mo yan e.." sabi niya at bigla siyang hinalikan ni jimin nanlaki yung mga mata ko dahil sa loob ng 2 years akala ko wala na sila...

Bigla ako nagsalita at parehas silang napahinto sa ginagawa nila at sobrang sama ng titig ni jimin sa akin..

" hmmmmm.. excuse me lang baka nakakadistorbo ako sa inyong dalawa." Sabi ko sa kanila at lumapit sa akin si jimin at hiniwakan niya yung baba ko na parang sinasakal.

" alam mo ayos ka din sa timing e nu! Hindi mo ba nakikita na kasama ko siya? Kung hinfi naman dahil sayo hindi kami magkakahiwalay! Kasalanan mo to!" Sabi niya sa akin.

" A-aray ko jimin nasasaktan ako..." sabi ko sa kanya at nagulat na lang ako ng bigla niya akong sampalin.

" jimin..." napasigaw si jennie.

Duon pumatak yung mga luha ko dahil alam ko sa sarili ko na napahiya ako sa harap ni jennie......." ano hindi ka ba magtitino gusto mo yung masasaktan ka pa?! Kung ayaw mo masaktan pa please get out of here umalis ka sa harap ko!" Sabi niya sa akin.

" hindi mo na kailangan pang sabihin sa akin yan aalis ako.." sabi ko sa kanya habang nakauyok ako at tumayo ako kinuha ko yung coat ko tska ako umalis sa amin..

Sobra na.... sobra na yung pananakit niya sa akin oo mahal ko siya pero parang hindi na tama to.. habang tumatagal mas nagiging worst yung pagsasama namin ni jimin... akala ko magiging masaya ako kasi siya yung napangasawa ko pero nagkamali ako... alam kong hindi siya magbabago pero dahil sa mahal ko nga siya pinipilit ko pa rin siyang intindihin......

Habang nasa park ako naupo ako sa may isang bench at tumingila sa langit..." bakit walang stars? Bakit ba nangyayari sa akin to? Bakit hindi mo kayang mahalin? Bakit ang sama sama sa akin ng panahon? Why? " sabi ko at humagulgol ako ng iyak... unti - unti kong nararamdaman na parang sumasabay sa akin yung langit at mas lalo itong lumalakas hindi ko alam kung saan ako pupunta o sisilong man lang kaya nanatili ako naupo at tanging pandong ko lang yung coat ko pero kulang pa to dahil sa sobrang lamig......... unti unti rin ako nawawalan ng malay dito na yata matatapos ang buhay ko mas okay na to para hindi na ako mahirapan pa..........  GOODBYE!