⚠️ Grijze jager deel 1: jagers tweeling ⚠️ ONAF EN GESTOPT⚠️

Hoofdstuk 13

Het was al een paar weken nadat de twee jongens kennis hadden gemaakt met de wapens van een grijze jager. Ze oefende nu elke dag met de pijl en boog en met het werp mes. Het Saksische mes zouden ze later pas gaan gebruiken. Will was nog steeds niet terug. Halt had dan wel een brief van hem ontvangen met dat hij nog twee weken zou blijven, dus vandaag terug zou komen, maar hij was er nog niet. En dat maakte Halt pissig. "Hoe durf je je arme mentor alleen te laten met twee van die vervelende jongens!" Zo schreef hij terug. Althans, dat was een stukje van zijn brief. Lang geleden had hij Will automatisch geadopteerd, omdat hij hem als leerling op zou voeden tot jager. En hij wilde zijn kleinkinderen weer eens zien. De laatste keer dat hij ze zag was toen de jongste twee 2 jaar waren, de twee middelste 5 en de oudste 10. Het was nu al weer twee jaar verder. Het kwam voornamelijk dat hij daar al zo lang niet was geweest, omdat hij steeds een missie had. Nu had Crowley gezorgd dat Halt en Will wat minder hoefde te doen, omdat ze twee leerlingen op zich moesten nemen. Dus was er ook wel even tijd om bij zijn kleinkinderen en schoondochter langs te gaan. "HALT!" Roan haalde Halt ruw uit zijn gedachte. "Ja?" Halt zuchtte diep. "Meneer Will is er, maar.." Halt sprong op uit zijn stoel en rende naar buiten. "Will!" Riep hij blij, maar die glimlach smolt als sneeuw voor de zon. Will had twee wonden op zijn hoofd. Hij had een bloedende neus, een blauw oog en hij lag doodstil op zijn paard. Er sijpelde een beetje bloed uit zijn mond en hij had een lange snee op zijn arm. "WILL!" Riep Halt uit. Hij rende naar Trek toe die onrustig wachtte tot iemand zijn berijder zou helpen.

"Will...Will....Will.....Will......" Will hoorde zijn naam galmen door zijn hoofd. Hij herkende de stem vaag. Hij probeerde zijn ogen te openen, maar dat lukte niet. Hij wist niet waarom, maar het lukte hem niet. Halt keek naar Wills gezicht. Ze hadden hem naar binnen gedragen en nu lag Will op de bank. Halt zag een kleine beweging in Wills ogen en begreep meteen dat al het bloed over zijn gezocht, de ogen van de jongen aan elkaar hadden geplakt. Hij beval Ishka om een kommetje lauw water te brengen en een lapje stof. Roan was bezig met het paard verzorgen, en daar was hij best goed in. Ishka had zich meer bekommerd om Will. "Hier." Zei Ishkierka en gaf het bakje met water en het doekje aan Halt. "Dankjewel." Zei deze op zijn beurt. "Will, niet schrikken, er komt even een nat doekje op je hoofd." "Waarom praat je tegen hem? Hij is toch bewusteloos?" "Ik heb dit vaker meegemaakt, en mensen zijn vaak wakker, maar heel zwak. Ze horen de dingen wel, maar doen er niks mee. Toch werkt het dan om het ze zeggen zodat ze niet schrikken." Ishka snapte er nog steeds niks van, maar de hand van Halt snoerde hem meteen de mond. Voorzichtig haalde Halt het doekje over Wills gezicht. Hij haalde al de vegen bloed weg en doopte het toen weer in het koude water. "Warm het laatste beetje stoofpot eens op, onze vriend hier heeft zeker een dag niks gegeten." Ishkierka knikte en rende naar de keuken. Halt ging weer verder. Hij depte voorzichtig over Wills ogen en begon toen te wrijven. Het bloed moet en zal eraf gaan. Toen hij het ene oog week genoeg vond, wilde hij aan het andere oog beginnen, maar stopte er een milimeter voor. Hij haalde het doekje weg en zag dat het ooglid was opgezwollen en dat een stuk eromheen, het wat paarser was en ook dikker. Dus moest hij iets anders verzinnen, om dat verdraaide oog open te krijgen. Hij pakte het doekje en doopte het weer in het water. Hij haalde het er kletsnat uit en liet een klein beetje water op het oog druppelen. Na vijf minuten pakte hij een schoon bakje warm water en verschoonde het inmiddels koude water op het oog. Na tien minuten kon hij het inmiddels zachte bloed wegvegen. Hij herhaalde dit proces dus ook maar bij het andere oog en ook hier kon hij het bloed wegvegen. Toen hij Wills gezicht had afgedroogd, opende deze langzaam zijn ogen. "Rial..." Halt zag dat de wazige ogen dat Will bang was. "Wat is er met Rial?" "Schurken, 33. Hebben het op mijn kleine Rial gemunt!" Will schoot overeind maar werd gelijk terug geduwd door Halt. "Rustig aan. Ik weet zeker dat Rial veilig is" zei hij sussend tegen zijn vroegere leerling. "Neenee! Ze wilde hem verkopen! Straks pakken ze iedereen! Ik heb hem naar huis gestuurd met mijn Noord zoeker!" Will probeerde weer overeind te komen, maar werd weer terug geduwd. Iets ruwer dit keer. "Blijf jij nog maar even liggen." Zei Halt streng. "En leg maar even rustig uit wat er gebeurd is." Will keek met grote ogen naar Halt en begon zijn verhaal opnieuw. "Ik was weggegaan in de ochtend en toen zag ik een man lopen die Rial meesleurde. Ik dreigde de man te beschieten als hij Rial niet losliet, en toen heb ik een pijl door zijn schouder gejaagd. Will zag dat Halt schrok, en hij vertelde snel verder. Toen Rial bijgekomen was, was er een groep van 32 mannen achter mij. Toen heb ik Rial weggestuurd met de uitleg van het kompas, naar Allys's huis. En toen viel ik die mannen aan. Ik heb er 2 gedood en 1 verwond." Halt schrok nu echt. "Gedood?! Ben je helemaal gek geworden? Je bent strafbaar voor het ontvoeren van een kind, maar daar krijg je niet de doodstraf voor!" Snel praatte Will verder voordat Halt zijn boze preek verder kon zetten. "Ik herkende hun allemaal als de mannen die gezocht worden, die woeste rovers, die met plezier een kind ontvoeren en er dan losgeld voor vragen. En als het dan niet meezit, vermoorden ze ze gewoon. Er stond op de blaadjes dat ze de doodstraf zouden krijgen, dus toen of pas later, maakt niet zo veel uit." Halts mond viel open. "En jij bent tegen die kerels gaan vechten? Heb je enig idee hoeveel jagers er al zijn gefaald om hen op te sporen en uit te schakelen? Je had dood kunnen zijn!" Will knikte ernstig. "Ja, ik had dood kunnen zijn, en dat dachten ze ook volgens mij." "Maar goed. Wat gebeurde er toen?" "Één van hen sneed in mijn arm en toen hebben ze me in elkaar geslagen. Vanaf dat moment weet ik niks meer tot nu." "Is er nog iets belangrijks gebeurd, dat je hebt gezegd of dat is gebeurd?" Halt zag in de slappe ogen van Will dat hij iets vergat. "Eehm... ik weet het niet.." toen kwam Ishka aanlopen. "Indrukwekkend verhaal!" Will lachte slapjes naar de jongen. "Hier! Een bord met eten." Voorzichtig ging Will zitten en nam het bord moeizaam aan. "Dankjewel!" Zei hij en nam een hap.