⚠️ Grijze jager deel 1: jagers tweeling ⚠️ ONAF EN GESTOPT⚠️

Hoofdstuk 9

Toen ze klaar waren met koken ging Halt aan tafel zitten en liet zich vanuit de keuken een bord met stoofpot brengen. Roan wilde Halt terugpakken voor dat ze die hele dag klusjes hadden moeten doen. Hij pakte het zoutvaatje en deed de dop eraf. Daarna deed hij de helft van het zout op Halts bord en roerde de stoofpot erdoorheen. Toen bracht hij het naar Halt. Hij dacht dat de oude jager het bord gewoon zou aannemen, maar Halt wist wel beter! Hij had gezien hoe Roan zijn maaltijd zat te verpesten, en wilde hem een koekje van eigen deeg geven. "Nee nee nee, die is veel te vol! Pak jij dit bord maar, dan schep ik wel voor mezelf op." Roan schrok van Halts reactie, en liep terug naar de keuken waar Ishkierka zijn lach bijna niet kon inhouden. "Roan!" Riep Halt voordat deze de maaltijd weg kon gooien. "Niet weggooien, dat is zonde. Of was er iets niet goed aan dat bord met eten?" Roan draaide zich om "nou... eeeehm.. neee?" "Nou kom dan zitten." Roan zag geen uitweg meer. Hij liep naar de tafel en ging zitten. "Nee nee, niet daar! Kom gezellig naast mij zitten. Anders zit je zo ver weg en kan ik niet gezellig met je kletsen." Roan stond op en liep naar Halt toe. Hij ging weer zitten, dit keer naast Halt. Ishka kwam met twee borden aangelopen en zette er één neer voor Halt. De ander voor zichzelf. "Eetsmakelijk!" Zei Halt, iets te aardig tegen Roan. "Jullie zullen wel honger hebben. Dus eet maar gauw!" Roan prikte wat in zijn bord voor hem en nam een hap. Meteen spuugde hij het er weer uit. "Bah!" Riep hij, zonder te merken dat hij zichzelf daarmee zou verraden. "Veel te zout!" "Het eten?" Vroeg Halt poeslief. "We hebben er anders nauwelijks zout ingedaan, heb jij er misschien wat meer zout ingedaan? Ik kijk wel even in het vaatje." Halt liep weg en kwam even later terug met het zoutvaatje. "Ik meende toch te hebben gezien dat hij helemaal vol was, Roan." Roan keek Halt aan. Hij wist dat liegen niet meer zou helpen. "Nou, kijk. Dus... ja, ik eeeehm....." "jij wilde mij een lesje leren door mijn bord met eten veel te zout te maken?" Vroeg Halt. "Ja..." Roan bekende alles maar. Hij had door dat de jager dat alles gezien had. "Jullie zijn heus niet de enige die hun eerste dag als leerling moeten schoonmaken. Het ideeën soort ontgroening. Will moest dit ook doen op zijn eerste dag." Roan keek naar Halt. Je zag aan alles dat hij zich schuldig voelde. Hij wist helemaal niet dat elke leerling dit doormaakte! "Sorry... maar, heb jij dat ook moeten doen?" "Iedereen, dus ook ik, ja" zei Halt met een zuinig glimlachje. Hij dacht terug aan de tijd toen hij nog leerling was. En aan Pitchard, zijn leraar. Die een jaar of 30 geleden vermoord bleek. "Halt?" Vroeg Roan. Halt merkte dat hij een vraag had gemist. "Mag ik een nieuw bord?" "Als je ophoudt met vragen stellen, dan ja." Zei hij en ging weer zitten. De rest van de tijd aten ze stil hun bord op. De twee jongens waste alles af na het eten, en zette een kan water op het vuur nadat Halt hen de opdracht had gegeven koffie te maken. Nadat ze ieder een mok dampende koffie in hun handen hadden, begon Ishkierka met praten. "Halt, ik vroeg me af.." maar voordat hij verder kon gaan onderbrak Halt hem. "Altijd een gevaarlijke bezigheid, vragen stellen voordat je een vraag gaat stellen." Ishka keek Halt niet begrijpend aan. "Wat bedoel je?" "En weer een vraag om te weten waarom je een vraag stelt voordat je de echte vraag stelt." "Die snap ik dan weer niet, Halt. Wat bedoel je daarmee?" Roan begon het door te krijgen. Hun mentor hield gewoon niet zo van vragen. En daarmee konden ze hem een beetje plagen. Ishkierka had het ook door. "Ja, wat bedoel je daar mee?" Halt was nu echt geïrriteerd. "Dat je ook gewoon één vraag kan stellen in plaats van vijf. Nou goed?" "Ik meen toch te hebben gehoord dat jij nu ook een vraag stelde." Zei Roan. Halt hief zijn handen in de lucht, alsof hij daar hulp kon krijgen. Roan maakte van die stilte grondig gebruik. "Halt? Wat doe je? Waarom doe je dat? Hoe..." "ik hief mijn handen in de lucht, omdat ik hulp zocht." Antwoordde hij ineens heel serieus. Roan stond even met zijn mond vol tanden. Een van Halts borstelige wenkbrauwen schoot omhoog. "Zijn er nog vragen?" De beide jongens waren stil. "Nee.." zei Roan toen maar. Toen dronken ze hun koffie op en liepen naar hun kamer.